မဖြဲ႔ႏြဲ႔ၾကေၾကး

ရီဖို႔ေမာဖို႔
ဒီေလာက္ျပင္းထန္တဲ႔စကားလံုးေတြ လိုလို႔လား။

ငိုဖို႔ေၾကြးဖို႔
ဒီေလာက္သိုင္းဝိုင္းတဲ႔ဇာတ္ကြက္ေတြ လိုအပ္လား။

အရယ္ရဆံုးျပက္လံုးေတြဟာ
ငါတို႔ရဲ႕ ဘဝေတြကို
အမွန္အတိုင္းျပန္ေျပာျပတာပါ။

အငိုရဆံုးဇာတ္ဆိုတာကလည္း
ငါတို႔ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို
အရင္းအတိုင္းေဖာက္သည္ခ်တာပါပဲ။

မီးေပါင္ေလး နည္းနည္းေလ်ာ႔လိုက္
အေရာင္ေလး နည္းနည္းခ်လိုက္
ငယ္ငယ္တုန္းကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုပဲ
သတိရမိေတာ႔တယ္။

တင္မင္းထက္
(၂ဝ၁၃)

Read more...

အာလူးေကာက္သူမ်ား

မသိနားမလည္ျခင္းဟာ
တခါတခါ အရသာရွိပါတယ္။

ေကာ္ဖီစစ္စစ္ မစစ္စစ္
ေကာ္ဖီမစ္ပဲ စြဲေနေလေတာ႔
ဘဝကို လြယ္လြယ္ေကာက္ေမာ႔လိုက္။

အေပ်ာ္ဖတ္ေတြဆိုတာက
တကယ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းၿပီး
ေရာင္းတန္းဝင္ပန္းခ်ီကားေတြကလည္း
ေရာင္းပန္းဝယ္ပန္းလွတယ္။

လြတ္လပ္ျခင္း၊ ညီမွ်ျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း
ဘာတခုမွ မျမည္းစမ္းခဲ႔ရေတာ႔
ျပန္ျပန္ေႏႊးၿပီးေကြ်းတဲ႔ ကတိေတြက
ဝါးရင္း ဝါးရင္း ခ်ိဳျမလာသလိုလို။

ခပ္နက္နက္တူးၾကည္႔လိုက္ရင္
ေရႊထြက္မွာလား ေျမြထြက္မွာလား
မစဥ္းစားခ်င္ေတာ႔တဲ႔အခါ
အာလူးသီးေတြသာ ပိုက္ျပန္လာခဲ႔ရ။

တင္မင္းထက္
၂ဝ၁၃

 (Idea, June 2013)

Read more...