ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၁)

ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ

photo: www.cristcyan.cc.cc

ပင္လယ္

ျမစ္ေတြက
ငါ့ဆီက်မွ
ခ်စ္ျခင္းဆံုခြင့္ရသတဲ့ ...။
ငါကေတာ့ ...
အေဖာ္မဲ့ေပါ့။

နီမာရွင္း
(တမိုးထဲေအာက္မွာ၊ ၁၉၉၄)

သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ "ပင္လယ္" ရယ္လို႔ ဖြဲ႔ခဲ့ေပမယ့္ ၁၅ ႏွစ္ ၾကာတဲ့ တေန႔မွာ သူ ျပန္ဖတ္မိေတာ့ သူတို႔တေတြ စီးဆင္းခဲ့ၾက၊ ဆံုစည္းခဲ့ၾက၊ ခြဲခြာခဲ့ၾကရာ၊ ခုခ်ိန္မွာ ပင္လယ္ထက္ပင္ အေဖာ္မဲ့ေနတဲ့ အခ်ည္းႏွီး ကံ့ေကာ္တို႔ကို အထီးတည္း ပြင့္ေနရေသာ ျမကြ်န္းညိဳ တခြင္ကို လြမ္းမိပါေတာ့သည္။

ဟိုးေတာင္ေပၚက ႏွင္းေငြ႔မ်ားကို သယ္ေဆာင္လာသူ၊ သဲမုန္တိုင္းမ်ားႏွင့္သာ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ခဲ့ရသူ၊ မီးေလာင္ေနေသာ ယာခင္းမ်ားၾကားမွ တိတ္တဆိတ္ ျဖတ္သန္းခဲ့သူ၊ ညိဳျပာျပာ လတာျပင္ေျခရင္းက ေဗဒါပန္းမ်ား ပန္ဆင္လာသူ။ သူတို႔အားလံုး တူညီသည့္ အခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ေခတ္က ေရစီးၾကမ္းသည္။

သူတို႔သည္ ပင္လယ္၊ ပင္လယ္သည္ သူတို႔ ... ျဖစ္ခဲ့။

ခုေတာ့ ... ဆံုစည္းေဝးကြာ။

* * *

(စျဖစ္သြားေအာင္ ပို႔စ္တင္ထားလိုက္ေသာ္လည္း သိပ္ေတာ့ ျမန္မယ္ မဟုတ္ပါ။ စကားေျပ မေကာင္းလွတာလည္း တေၾကာင္း၊ ေသသခ်ာခ်ာ ျပန္ဖတ္ ျပန္ျပင္ခ်င္တာလည္း တေၾကာင္းေၾကာင့္၊ တခ်ိဳ႕ အပိုင္းေတြ ၿပီးေပမယ့္ ျပန္ဖတ္ ျပန္ျပင္ေနပါသည္။ တီခ်ယ္ေမၿငိမ္း ရဲ႕ "ျမသီလာအလြမ္းေျပ" ဖတ္ရကတည္းက ေရးခ်င္ေနခဲ့တာ၊ မေကသြယ္ ရဲ႕ "စိန္ပန္းနဲ႔ကံ့ေကာ္ေတြ အတူပြင့္ခဲ့တယ္" အၿပီးမွာေတာ့ ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ ၉၁-၉၅ ကာလက ေက်ာင္းထဲက လက္ေရးကဗ်ာ စာအုပ္ေလးေတြ အေၾကာင္း၊ စာအုပ္ အတူလုပ္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေၾကာင္းကို ေရးမွာပါ။ မွတ္မိသေလာက္ေပါ့။)