Dec 20, 2010
Nov 3, 2010
အိပ္မက္တိတၳံဳ (ပန္းပြင္႔မ်ား)
ပန္းေတြေဝတဲ႔ အိပ္မက္ဟာ
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္၊ ခ်စ္ျခင္း၊ ၾကင္နာမႈေတြနဲ႔ ေဝေနတာပါပဲ။
ငံုရာကေန တျဖည္းျဖည္းပြင္႔လာသည္ျဖစ္ေစ
ညွိဳးလုလု အခ်ိန္ေလးကိုမွီလိုက္သည္ျဖစ္ေစ
ပန္းေတြေဝေနတဲ႔ အိပ္မက္ဆိုတာ
အလွတရားရဲ႕ ရာသီနဲ႔ႀကံဳေတြ႔ရမယ္႔
သင္႔ကိုေမႊးျမေစမယ္႔ နမိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ Read more...
Sep 28, 2010
အိပ္မက္တိတၳံဳ (အေမွာင္)
အိပ္မက္ - ၇
အေမွာင္
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုနားမလည္ႏိုင္တဲ႔အခါ
(ဒါမွမဟုတ္)
ဥေပကၡာတစံုတရာကိုရရွိလိုက္တဲ႔အခါ
အေမွာင္ထဲမွာ ပိတ္မိေနတတ္တယ္။
မေမးခ်င္တဲ႔အေမးနဲ႔ မေျဖခ်င္တဲ႔အေျဖေတြကို
တိမ္းေရွာင္ခ်င္တဲ႔အခါမ်ိဳးမွာေတာ႔
အေမွာင္ဟာ ေနသားတက်ပါပဲ။ Read more...
Sep 26, 2010
သန္းတိုးေအာင္ ႏွင္႔ ေတြ႔ဆံုျခင္း
"အခ်စ္ရိုင္းတို႔အခ်စ္ဦး" ပို႔စ္ကို ျပန္ဖတ္မိရင္း ေက်ာင္းကို သတိရတာနဲ႔ ..
ေက်ာင္းအမွတ္တရ တခုခု တင္ခ်င္စိတ္ေပၚလာမိပါတယ္။
အသစ္ေရးထားတာကလည္း မရွိဆိုေတာ့၊
အရင္ ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း (၁၉၉၆) မွာ ေရးဖူးတဲ႔ ..
ျမန္မာ့လက္ေရြးစဥ္ ေဘာလံုးသမား "သန္းတိုးေအာင္" ႏွင္႔ ေတြ႔ဆံုျခင္း
ဆိုတာေလး ျပန္သတိရတာနဲ႔ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အေတြ႔အႀကံဳကလည္း မရွိနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္မယ္ ဆိုၿပီး သြားလိုက္တာ အသံဖမ္းဖို႔ ကက္ဆက္ေတာင္ မပါဘူး။ လက္ေရးနဲ႔ ေရးမွတ္ေနတာကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေျဖၾကားေပးခဲ႔တဲ႔ ကိုသန္းတိုးေအာင္၊ ကူညီေပးခဲ႔တဲ႔ လက္ေရြးစဥ္ေဘာလံုးသမား ကိုေက်ာ္မင္းတို႔ကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။
ေမး - ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ စတင္ဝင္ေရာက္တဲ႔ ႏွစ္ရယ္၊ ေက်ာင္းၿပီးတဲ႔ ႏွစ္ရယ္၊ ဘယ္အဓိက ဘာသာရပ္နဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ ရခဲ႔တယ္ ဆိုတာ သိပါရေစ။
ေျဖ - ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ကို ၁၉၈၄ ခုႏွစ္မွာ စတင္တက္ေရာက္ခဲ႔ၿပီး ၁၉၉၄ မတ္လမွာ ၿမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးခဲ႔ပါတယ္။
ေမး - ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး ေဘာလံုးကန္ခဲ႔ ပါသလဲ။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္တဲ႔ အေနနဲ႔ေပါ႔။
ေျဖ - ၁၉၈၅၊ ပထမႏွစ္မွာ ရန္ကင္းၿမိဳ႕နယ္ လက္ေရြးစဥ္အျဖစ္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူငယ္မ်ားေန႔၊ ရန္ကုန္တိုင္း ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္းစံုၿပိဳင္ပြဲ ကစားခဲ႔ပါတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္အေနနဲ႔ ဒုတိယ ရခဲ႔ၿပီး၊ ကြ်န္ေတာ္႔အေနနဲ႔ "အေကာင္းဆံုး ေဘာလံုးသမားဆု" ရခဲ႔ပါတယ္။ ဒုတိယႏွစ္ တက္ေနခ်ိန္ ၁၉၈၆ မွာ ျပည္နယ္ႏွင္႔တိုင္း ၁၉-ႏွစ္ေအာက္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ရန္ကုန္တိုင္းအသင္းက ပါဝင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ပြဲမွာလည္း "အေကာင္းဆံုး ေဘာလံုးသမားဆု" ရခဲ႔ၿပီး ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာ႔လက္ေရြးစင္ စျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ပြဲအေနနဲ႔ကေတာ့ ၁၉၈၄-၈၅ တကၠသိုလ္ႏွင္႔ ေကာလိပ္ေပါင္းစံု ေဘာလံုးပြဲမွာ ဒဂံုဇံု-၂ ကေန ပါဝင္ခဲ႔ပါတယ္။ မႏၲေလးမွာ ကန္ခဲ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ အသင္းေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ ၁၉၉၁ မွာ စတင္တာဝန္ယူခဲ႔ပါတယ္။
ေမး - ေက်ာင္းမွာ သင္ခဲ႔ရတဲ႔ ပညာေတြဟာ အားကစားကြင္းထဲမွာ ဘယ္လို အသံုးဝင္ပါသလဲ။
ေျဖ - ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အင္ဂ်င္နီယာေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေစရန္ ေလ႔က်င္႔ သင္ၾကားေပးခဲ႔ပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္း တစ္ေယာက္ဟာ ျပတ္သားရမယ္၊ တိက်ရမယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္ရမယ္၊ ေဘာလံုးကန္တဲ႔အခါ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေက်ာင္းက ေလ႔က်င္႔ေပးခဲ႔တဲ႔ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈ၊ တိက်မႈ စတဲ႔ အရည္အေသြးေတြဟာ အဓိက က်ပါတယ္။
ေမး - စက္မႈတကၠသိုလ္ စာသင္ႏွစ္ေတြကို ျဖတ္သန္းရင္း ဘယ္လို အျမတ္အစြန္းေတြ ရခဲ႔ပါသလဲ။ (ဥပမာ - ခ်ိန္ဆႏိုင္မႈ၊ အေပါင္းအသင္း၊ ခံႏိုင္ရည္ စသည္ျဖင္႔)
ေျဖ - ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္မႈ၊ စည္းကမ္းေသဝပ္မႈ၊ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မႈ စတဲ႔ အျမတ္အစြန္းေတြ ရခဲ႔ပါတယ္။ ၁၉၉၁ ဂ်ာမန္နည္းျပဆရာ မစၥတာဝါနာ ေရာက္လာတဲ႔အခါ အဲဒီအခ်က္ေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို အသင္းေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ႔ပါတယ္။ အေပါင္းအသင္း အေနနဲ႔ကေတာ့ ေနရာေဒသ အမ်ိဳးမ်ိဳးက ဝါသနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သူေတြနဲ႔ ဆံုေတြ႔ခဲ႔ရၿပီး တစ္သက္တာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ရခဲ႔ပါတယ္။
ေမး - အင္ဂ်င္နီယာေကာင္း အျဖစ္ေရာ ရပ္တည္ဦးမွာလား။
ေျဖ - အားကစားသမား ဘဝက အနားယူတဲ႔အခါ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ျဖစ္မွာပါ။ လက္ရွိလည္း ေဆာက္လုပ္ေရးမွာ လက္ေထာက္ အင္ဂ်င္နီယာ အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနပါတယ္။
ေမး - ေဆာက္လုပ္ေရး ဝန္ႀကီးဌာန ေဘာလံုးအသင္းရဲ႕ ကစားသမားတစ္ဦး အေနနဲ႔ေရာ ဘယ္လို ရပိုင္ခြင္႔ေတြ ရရွိပါသလဲ။
ေျဖ - အျခားႏိုင္ငံ ကိုယ္စားျပဳ အားကစားသမားေတြနဲ႔ တန္းတူ အခြင္႔အေရး ရပါတယ္။
ေမး - စက္မႈတကၠသိုလ္ရဲ႕ အားကစား လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို အႀကံေပးခ်င္ ပါသလဲ။
ေျဖ - စက္မႈတကၠသိုလ္ အေနနဲ႔ အားကစား လႈပ္ရွားမႈေတြကို အရင္ကေရာ၊ အခုေရာ အားေပးခဲ႔ပါတယ္။ လူငယ္ဘဝမွာ အားကစားရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈဟာ အေရးပါလွပါတယ္။ အပန္းေျဖမႈ အေနနဲ႔ေရာ၊ ကိုယ္စိတ္ ႀကံ႕ခိုင္မႈ အတြက္ပါ အက်ိဳးရွိပါတယ္။ တက္ႂကြတဲ႔ အရြယ္မွာ ေက်ာင္းစာျပင္ပ အခ်ိန္ေတြကို အားကစားမွာ စိတ္ႏွစ္ထားမယ္ ဆိုရင္ မူးယစ္ေဆးဝါး စတဲ႔ ျပႆနာေတြ ေလ်ာ႔နည္းသြားမွာပါ။
ေျဖ - အမွတ္တရေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဟာသအေနနဲ႔ ပထမႏွစ္မွာ ဩဘာလမ္းကို ေလာင္းေၾကးစားေၾကးနဲ႔ ျဖတ္ေလွ်ာက္တာပါပဲ။ အခ်ိဳ႕ကလည္း အတန္းေျပာင္းခ်ိန္ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ဝိုင္းအားေပး ၾကတာေပါ႔။ တစ္ဝက္ေလာက္ ေရာက္ေတာ႔ ဆက္မေလွ်ာက္ရဲေတာ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ လွည္႔ျပန္ရင္လည္း ဒီခရီး ဆိုေတာ့ ဆံုးေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ႏိုင္တဲ႔အတြက္ ေလာင္းေၾကး တစ္ဆယ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔မွ ေႏြမိုးေဆာင္းမွာ ႀကံရည္တစ္ခြက္နဲ႔ အရွက္ေျဖရတယ္။
ေမး - စက္မႈတကၠသိုလ္ရဲ႕ အသစ္ အသစ္ေသာ ညီငယ္/ ညီမငယ္မ်ားကို ဘာမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ - ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ကို လုပ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းထြက္ ပီသေအာင္ ...
ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း (၁၉၉၆)
Sep 17, 2010
အိပ္မက္တိတၳံဳ (ကမ္းေျခ)
Sep 14, 2010
အိပ္မက္တိတၳံဳ (စာေမးပြဲ)
အိပ္မက္ - ၅
စာေမးပြဲ
သင္႔ရဲ႕ျပင္ဆင္ေလ႔လာမႈတခုခုကို အားမရတဲ႔အခါ
သင္႔ကိုလူေတြက တန္ဖိုးေလ်ာ့ျဖတ္မွာစိုးတဲ႔အခါ
အိပ္မက္ထဲမွာ စာေမးပြဲေျဖရတတ္တယ္။
စာေမးပြဲခန္းေပ်ာက္ေနလို႔ ေနာက္က်ၿပီးမွေရာက္တယ္
မဖတ္တတ္တဲ႔ဘာသာနဲ႔ေရးထားတဲ႔ ေမးခြန္းေတြရတယ္
ေျဖေနရင္းနဲ႔ ခဲတံကလည္း ခဏခဏက်ိဳးေသးတယ္
အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္သူမွမေအာင္ၾကဘူး။ Read more...
Sep 13, 2010
အိပ္မက္တိတၳံဳ (လမ္း)
Sep 9, 2010
အိပ္မက္တိတၳံဳ (အစည္းအေဝး)
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ေတြဟာ
သင္႔တေယာက္တည္းစိတ္ႀကိဳက္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ဒါေပမဲ႔ ...
မတူညီတဲ႔အျမင္အေတြးေတြကို ညွိႏိႈင္းဆံုးျဖတ္ၾကမယ့္
အစည္းအေဝးတက္ေရာက္သူ အားလံုးဟာ
သင္ကိုယ္တိုင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ Read more...
Sep 8, 2010
အိပ္မက္တိတၳံဳ (သစ္ပင္)
အိပ္မက္ - ၂
သစ္ပင္
အျမစ္ေတြက ရိုးရာနဲ႔မိသားစုမွာ ဘယ္ေလာက္ၿငိတြယ္တယ္
ပင္စည္ကေတာ့ သင္႔ရဲ႕ ရုပ္ပိုင္းစိတ္ပိုင္းသန္မာမႈနဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္
အကိုင္းအခက္ေတြက အခြင့္အလမ္း၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းနဲ႔
သားသမီးေတြအေၾကာင္းကို ေျပာျပၾကလိမ့္မယ္။
ကိုယ္တိုင္ရင္းႏွီးသီးပြင္႔ခဲ႔သမွ်ကေတာ့
ကမာၻေျမအတြက္ သင္႔ရဲ႕လက္ေဆာင္ေတြပါပဲ။ Read more...
Sep 7, 2010
အိပ္မက္တိတၳံဳ (ေလွ)
လိႈင္း၊ ေလ၊ ရာသီေတြဟာ သင္႔ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္။
Jul 7, 2010
သေဘၤာက်င္း
ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးေတြကို
ငါးႏွစ္တႀကိမ္ လြန္းတင္စစ္ေဆးသလိုမ်ိဳး
ငါ့စိတ္ကို ျပန္ၾကည့္ ၾကည့္ခ်င္တယ္
လိႈင္းဒဏ္ခံႏိုင္ေအာင္ အားျဖည့္ျပဳျပင္ရင္း
ေဆးေရာင္လွလွေလးလည္း ျပန္သုတ္ရင္းေပါ့ ...
တင္မင္းထက္
ဝ၇.ဝ၇.၁ဝ
Jun 23, 2010
မိုးတိမ္တမန္
မိုးတိမ္တမန္
မိုးစက္ေတြကို အျမန္ထုပ္ပိုးၿပီး
သင့္ခရီးကိုစပါေတာ့ အေဆြမိုးတိမ္
အလ်င္လိုခ်ိန္မွာေရာက္မလာတတ္တဲ့ ရထားလို
ဒီႏွစ္မွာ မုတ္သုန္ေနာက္က်ခဲ့ၿပီ ...
ပက္ၾကားအက္ေနတဲ့လွ်ာေတြက
သင့္နာမည္ကိုရြတ္ဆို
သစ္ကိုင္းေျခာက္လက္ေတြကိုဆန္႔တန္းလို႔
သင္ခ်စ္တဲ့သူေတြႀကိဳေနၾကတယ္ ...
ေန႔ဘက္မွာလိုတာထက္ပိုလင္းၿပီး
ညဘက္မွာလိုတာထက္ပိုေမွာင္လို႔
သင့္ကိုခ်စ္သူေတြငိုေနၾကၿပီ ...
ေရ ေပးပါ ... တဲ့
ေရငန္ေပါက္ေနတဲ့ ကန္ပ်က္ေတြကေျပာတယ္
ေရ ေပးပါ ... တဲ့
ပဲခူးက ရိုးေျခာက္ကြင္းေတြကေျပာတယ္
ေရ ေပးပါ ... တဲ့
အညာေဒသရဲ႕ ေတာင္ကတံုးေလးကေျပာတယ္
ေရ ေပးပါ ... တဲ့
အင္းေလးလြင္ျပင္ျဖစ္မွာေၾကာက္ေနရွာတဲ့
အင္းေလးကန္ႀကီးကေျပာတယ္ ...
ဒီရာသီအတြက္ သင္စုေဆာင္းထားတဲ့
ဝန္စည္ရိကၡာေတြ မလံုေလာက္မွာစိုးလို႔
သင့္မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ ေခြ်းစက္ေလးေတြကို
စုေပါင္းၿပီး ထည့္ေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္ ...
အေဝးကသားသမီးေတြရဲ႕ သတင္းစကားေတြကိုလည္း
သူတို႔ရဲ႕အေမေတြနဲ႔ သူတို႔အားလံုးရဲ႕အေမအတြက္
သယ္ေဆာင္သြားေပးပါလား အေဆြမိုးတိမ္ ...
အရင္ကဆို
သင္ခ်စ္တဲ့ ရိုးမေတာင္တန္းႀကီးေတြမွာ
သစ္ေတာေတြ စိမ္းစိမ္းစိုေနတာေတြ႕ရင္
ဝမ္းသာလြန္းလို႔ သင္ငိုခဲ့ရတယ္
သင္ငိုလို႔လည္း သူတို႔စိမ္းစိုခဲ့တယ္ ...
ခုေတာ့
ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ႔ေနတဲ့ ေပစာထုပ္ေတြလို
ေျခာက္ေသြ႔ညိဳေမာင္း ေတာင္တန္းေတြကို
ေလာဘေၾကာင့္ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ တူးဆြထားတဲ့
ပိုးထိုးေပါက္ေတြ ဗလပြနဲ႔ ျမင္ရရင္
သင္ငိုမိေပဦးမယ္ ...
ဒါေပမဲ့ ငိုသာ ငိုပါ အေဆြမိုးတိမ္
တခ်ိန္မွာ ေတာင္တန္းေတြႏိုးထႏိုင္ဖို႔
သင္ငိုဖို႔လိုပါတယ္ ...
တရပ္တပါးကို သူရင္းငွားလိုက္ရေတာ့မွာမို႔
ေရလိႈင္းသံ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ေလးေတြတိတ္ဆိတ္
ႀကိတ္ငိုေနရွာတဲ့ ဧရာဝတီကိုလည္း
သင့္မိုးစက္ေလးေတြနဲ႔ ေထြးေပြ႔ယုယလိုက္ပါဦး
အေဆြမိုးတိမ္ ...
ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့
ဣေႁႏၵပ်က္ယြင္းခဲ့ရသူ ပုဂံၿမိဳ႕ကိုလည္း
သူ႔အျပစ္ တစံုတရာမရွိတဲ့အတြက္
မ်က္ႏွာကိုေမာ့ထားဖို႔ ေျပာေပးပါ
အေဆြမိုးတိမ္ ...
ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ေျမသားကို ထြန္ေရးလွေအာင္ျပင္ရင္း
သင့္အရိပ္အေယာင္ေလးမ်ား ျမင္ရမလားမလို႔
ေကာင္းကင္ကိုေငးေနသူေတြအတြက္
ၿပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့ မိုးစက္ေတြေပးလိုက္ပါ ...
အင္းလ်ားေရျပင္ေအာက္မွာ
သိမ္းထားတဲ့ကံေကာ္ေတြကိုေရတြက္ရင္း
ငိုေၾကြးေနတဲ့ မိုးေတြရြာလိုက္ပါ ...
အင္းလ်ားကန္စပ္တေနရာမွာ
တည္ၿငိမ္ရဲရင့္တဲ့အိမ္အိုႀကီးတလံုးကိုေတြ႔ရင္
သူ႔ကို ခ်စ္ခင္ယံုၾကည္ေနဆဲပဲဆိုတာကိုလည္း
ေျပာျပလိုက္ပါ အေဆြမိုးတိမ္ ...
ႀကိဳးျပတ္သြားတဲ့ ပုလဲကံုးလို
ကမာၻ႕ေဒါင့္တေနရာစီေရာက္ေနၾကတဲ့
သားသမီးေတြရဲ႕လက္ေဆာင္
ကႏၲာရရဲ႕ ႏွင္းစက္
သမုဒၵရာရဲ႕ ဝဲဂယက္
ေတာင္ေပၚစမ္းေခ်ာင္းေလးတစင္းနဲ႔
ေသြး ေခြ်း မ်က္ရည္စက္ေတြကို
မိုးစက္ေတြအျဖစ္ ရြာသြန္းျဖိဳးေပးပါေတာ့
အေဆြမိုးတိမ္ ...
တင္မင္းထက္
ဇြန္၊ ၂ဝ၁ဝ
Jun 4, 2010
အသစ္
အိပ္ယာေဟာင္း တခုကေန ႏိုးထၿပီး
ဒီေန႔ထုတ္ သတင္းစာေဟာင္းတေစာင္ကိုဖြင့္
သတင္းေဟာင္းေတြ ဖတ္ေနမိတယ္။
ငါတို႔ ဆန္းသစ္ရမယ္ဆိုတဲ့
စိတ္ကူးေဟာင္းေဟာင္းကို ရြတ္ဆိုရင္း
သြားေနက်လမ္းကိုေလွ်ာက္
က်င့္သားက်အလုပ္ေတြလုပ္တယ္။
"သိပ္ေဟာင္းတဲ့ေကာင္းကင္ပဲ
မင့္ေအာက္မွာ ပန္းသစ္တို႔မပြင့္ႏိုင္" ဆိုတဲ့
ေခါက္႐ိုးက်ိဳး စကားေတြနဲ႔
က်ိန္ဆဲလိုက္ေသးတယ္။
အင္တာနက္ဆိုတာကေတာ့
မဆံုးႏိုင္တဲ့ တီထြင္မႈတခုပဲ
ရင္းႏွီးၿပီးသားေနရာေတြကို
ေရာက္ေရာက္ေနတာကလြဲရင္ေပါ့။
ေမာ္ဒယ္ေဟာင္းရဲ႕ စာမ်က္ႏွာကိုပိတ္ပစ္ၿပီး
ေမာ္ဒယ္သစ္ေလးကို ေငးေနမိတယ္
ငါ သစ္ႏိုင္တာက ဒါပဲရွိတာကိုး။
တင္မင္းထက္
ဝ၃ဝ၆၁ဝ
Photo: www.smh.com.au Read more...
May 31, 2010
MV Doulos
ခုေတာ့ ေဟာ္တယ္ဝန္ထမ္း ...
ကြ်န္ေတာ္တို႔ သေဘၤာက်င္းတခုမွာ ကမာၻ႔ သက္တန္းအရင့္ဆံုး သေဘၤာေရာက္လာမယ္ ၾကားေတာ့ စိတ္ဝင္စား မိပါတယ္။ ၉၆ ႏွစ္ သက္တန္းရွိၿပီမို႔ ဂင္းနစ္မွတ္တမ္းအရ လက္ရွိ ေျပးဆြဲေနဆဲ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာထဲမွာ အႀကီးဆံုးပါ။ သေဘၤာကိုယ္ထည္ကေတာင္ ဂေဟနဲ႔ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ တိုင္တန္းနစ္လိုမ်ိဳး ရက္ပစ္ရိုက္ထားတာပါ။
အရင္က ေရေပၚ စာအုပ္ဆိုင္ လုပ္ထားတာ ဆိုလို႔ ပိုစိတ္ဝင္စားသြားပါတယ္။ စာအုပ္ သေဘၤာဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ကို လာဖူးတယ္လို႔ မွတ္မိေနတာနဲ႔ ရွာၾကည့္ေတာ့ မွတ္တမ္းေတြ ေတြ႔ပါတယ္။
သူ႔ကို ၁၉၁၄ ခုႏွစ္က အေမရိကန္ျပည္မွာ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၁၄ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔က ေရခ်ပြဲနဲ႔ တရားဝင္နာမည္ေပး အခန္းအနား က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ကုန္သေဘၤာအေနနဲ႔ ျဖစ္ၿပီး SS Medina လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေရေႏြးေငြ႔ သေဘၤာ ျဖစ္ၿပီး ၄၂၁ ေပ ရွည္ပါတယ္။ သစ္သီးနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ကုန္သေဘၤာအျဖစ္ အေမရိကန္ ဆိပ္ကမ္းေတြကို ကူးသန္းခဲ့ပါတယ္။ ပထမကမာၻစစ္ကို အထိအခိုက္မရွိ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယကမာၻစစ္ အတြင္းမွာေတာ့ အေမရိကန္ ကမ္းေျခေစာင့္တပ္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြၾကား ကူးသန္းၿပီး စစ္လက္နက္နဲ႔ စက္သံုးယာဥ္မ်ားကို ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကိုလည္း အေျမွာက္လက္နက္ တခ်ိဳ႕ တပ္ဆင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ာမန္ ယူဘုတ္ေတြ ႀကီးစိုးတဲ့ ေရျပင္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ ရေပမယ့္ အထိအခိုက္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကမာၻစစ္ ၂ ခု လံုးကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၈ မွာေတာ့ သူ႔ကို အီတလီ ကုမၸဏီတခုက ဝယ္ယူၿပီး SS Roma ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ လူစီးသေဘၤာ အျဖစ္ ျပဳျပင္ခဲ့ပါတယ္။ ခရီးသည္ ၉၈၁ ဦး သယ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီး၊ အီတလီ နဲ႔ အေမရိက အၾကား ေျပးဆြဲခဲ့ပါတယ္။
၁၉၅၂ မွာေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ အီတလီ ကုမၸဏီ တခုက ဝယ္ယူၿပီး အင္ဂ်င္သေဘၤာ အျဖစ္ျပဳျပင္လိုက္ပါတယ္။ နာမည္ကိုလည္း MV Franca C လို႔ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ အီတလီနဲ႔ အာဂ်င္တီးနား ကို ဖယ္ရီဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဇိမ္ခံ သေဘၤာအျဖစ္ ျပဳျပင္ၿပီး Mediterranean Sea မွာ ေျပးဆြဲခဲ့ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ အေတာက္ပဆံုး အခ်ိန္ေတြကေတာ့ ၁၉၇၇ ကေန ၂ဝဝ၉ အတြင္းမွာပါ။ သူ႔ကို GBA (Gute Bücher für Alle ) ဆိုတဲ့ ဂ်ာမန္ အဖြဲ႔က ဝယ္ယူခဲ့ပါတယ္ (အဂၤလိပ္လိုဆိုရင္ Good Books for All လို႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္) ။ MV Doulos ဆိုတဲ့ လက္ရွိ နာမည္ကို ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး စတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ေဈးသက္သက္သာသာနဲ႔ ေရာင္းခ်ေပးတဲ့ စာအုပ္သေဘၤာအျဖစ္ (စာၾကည့္တိုက္ + စာအုပ္ဆိုင္) အျဖစ္ ကမၻာ့ ဆိပ္ကမ္း အသီးသီးကို လွည့္လည္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ေပၚမွာ သေဘၤာသားနဲ႔ အျခားဝန္ထမ္း ၃၂ဝ ကေန ၃၅ဝ ေလာက္ထိ ပါတတ္ၿပီး။ ႏိုင္ငံေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္က ေဗာ္လန္တီယာမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရေပၚစာအုပ္ဆိုင္ အျဖစ္နဲ႔ ၁၉၉၈ ဒီဇင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔က ပထမ အႀကိမ္၊ ၂ဝဝ၂ ဇန္နဝါရီမွာ ဒုတိယ အႀကိမ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ စာအုပ္စင္ေတြမွာ စာအုပ္ ေထာင္ေသာင္းခ်ီရွိၿပီး၊ ဝမ္းထဲမွာ စာအုပ္ သန္းတဝက္ေလာက္ ပါတယ္ ဆိုပါတယ္။
သူ႔သက္တန္းမွာ ေပ်ာ္စရာခ်ည္းပဲေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္က ဖိလစ္ပိုင္ ဆိပ္ကမ္းတခုမွာ ခရစ္ယန္ပြဲတခု က်င္းပေနစဥ္ လက္ပစ္ဗံုးနဲ႔ အပစ္ခဲ့ရလို႔၊ သေဘၤာသား (ေဗာ္လန္တီယာ) ၂ ဦး၊ ေဒသခံ ၄ ဦး ေသဆံုးခဲ့ရၿပီး၊ ၃၂ ေယာက္ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စာအုပ္လွည့္လည္ေရာင္းခ်ရင္း ၂ဝဝ၉ မွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ သေဘၤာသက္တန္း အဆံုးသတ္ဖို႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူ႔ကို 2010 SOLAS Rules ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ျပင္ဆင္ဖို႔ ယူရို၁၀ သန္းေလာက္ ကုန္က်မယ္ ဆိုပါတယ္။ ၂ဝဝ၉ ႏွစ္မကုန္မွီ ျပင္ရမွာပါ။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ GBA အဖြဲ႔က သူ႔ကို ျပန္ေရာင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
စကၤာပူက BizNaz Resources International Pte Ltd က ၂ဝ၁ဝ မတ္ ၁၈ မွာ ဝယ္ယူခဲ့ၿပီး ဇိမ္ခံ ေဟာ္တယ္ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းပါမယ္တဲ့။ နာမည္ကိုလည္း ဂရိလို Doulos = Servant ကေန Doulos Phos = Servant Light လို႔ ေျပာင္းလည္း မွည့္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ အဖ်က္ခံရၿပီး သံတိုသံစ ျဖစ္မယ့္ေဘးကလြတ္သြားတဲ႔ သူ႔ကို ျပတိုက္ အျဖစ္အသြင္ေျပာင္းမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဟိုတယ္နဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္လည္း တြဲဖက္ပါမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ရွန္က်မ္း စာသင္ေက်ာင္းလဲ ပါဝင္ပါမယ္တဲ့။ မေကေျပာမွ တခုက်န္သြားတာ သတိရတယ္။ အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႕ ထပ္ျဖည့္ထားပါတယ္။ ..)
နာမည္ ၄ မ်ိဳးနဲ႔ မတူညီတဲ့ တာဝန္ ၄ ခုထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့၊ ၅ ခု ေျမာက္ နာမည္နဲ႔ ၅ မ်ိဳးေျမာက္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေတာ့မယ့္ သူ႔ကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔ရဲ႕ နာမည္သစ္ အလင္းေရာင္ ဆိုတာနဲ႔ လိုက္ဖက္လွတဲ့ စာၾကည့္တိုက္မွဴး အလုပ္အတြက္ပါ။
(ဝန္ခံခ်က္ - ျမန္မာမွ်ားနတ္ေမာင္ ဖိုရမ္တြင္ ေဖာ္ျပၿပီး။)
Reference:
http://en.wikipedia.org/wiki/MV_Doulos
http://www.gbaships.org/index.php?option=com_content&task=view&id=59&Itemi d=127
http://www.ssmaritime.net/
http://harvandbrenda.blogspot.com/
http://www.myanmars.net/myanmar-news-2002/myanmar-news-n020108.htm Read more...
May 29, 2010
ညမ်ား
ညမ်ား
ငါတို႔ ေစာင့္ခဲ့ၾကတယ္
ျမစ္ေတြခမ္းေျခာက္ခ်ိန္ထိ ..
ငါတို႔ ေစာင့္ခဲ့ၾကတယ္
ၾကယ္ေတြက်ဆံုးခ်ိန္ထိ ..။
သစ္ေတာေတြေရာ ႏွင္းဆီပန္းေတြပါ
မီးေလာင္ေနခဲ့ၿပီ
ငါတို႔ ငိုေႂကြးဖို႔ေမ့ေလ်ာ့
ငါတို႔ စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ေမ့ေလ်ာ့
ငါတို႔ဘာကိုေစာင့္ခဲ့ၾကတယ္ ..
ဆိုတာကိုလည္း .. သတိမရၾကေတာ့။
အေမွာင္ထဲကေန အလင္းကို
အလင္းထဲကေန အေမွာင္ကို
တေယာက္မ်က္လံုးကို တေယာက္
ငါတို႔ စိုက္ၾကည့္ေနၾကရင္း
ငါတို႔ ေစာင့္ခဲ့ၾကတယ္။
တင္မင္းထက္
၂၉ဝ၅၁ဝ
Apr 7, 2010
မီးခိုးေရာင္
၅ နာရီ ၂ဝ အိပ္ရာထ
တေလာကလံုး မီးခိုးေရာင္ ...
မီးခိုးေရာင္ မိုးေရထဲ ျဖတ္ေျပးသြား
မီးခိုးေရာင္ ဘူတာေလးဆီ ...
တကယ့္တကယ္ဆို
အနီေရာင္ ေကာင္းကင္ကို
အျပာေရာင္ ျပန္သုတ္ေပးခ်င္သူပါ ...
တကယ့္တကယ္ဆို
အစိမ္းေရာင္ စစ္စစ္ေတြသာ
စိုက္ပ်ိဳးေပးခဲ့ခ်င္ပါတယ္ ...
တကယ့္တကယ္ဆို
ကေလးေလးေတြအတြက္
အျဖဴေရာင္ ခံတပ္ေတြေဆာက္ခ်င္တယ္ ...
တကယ့္တကယ္ဆို
အဝါေရာင္ သစၥာပန္းေတြက
ထြန္းလင္းေတာက္ပဆဲပါ ...
ေရာင္စံုအိပ္မက္ နည္းနည္းကို
အံဆြဲထဲ ထည့္သိမ္းထားရင္း
မီးခိုးေရာင္ စားပြဲမွာတေန႔တာ
မီးခိုးေရာင္ ညေနတခုကို ေစာင့္စားရင္းေလ ...
တင္မင္းထက္
၁၇.ဝ၂.၁ဝ
Idea Magazine 2010 Apr Read more...
Mar 12, 2010
၂ဝဝ၉ ကဗ်ာမ်ား
၁၉ ဇြန္ ၂ဝဝ၉ ေမြးေန႔မွာ ဘေလာ့ဂ္ စေရးျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္မွာ ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာ ၁၃ ပုဒ္ ကို စုထားတာပါ။
Green Memory ကဗ်ာေတြကေတာ့ အၿပီးမသတ္ေသးလို႔
ဒီထဲမွာ မထည့္ထားေသးပါဘူး။
Scribd FileBox MediaFire
Read more...
Mar 9, 2010
စကၤာပူမွာလုပ္သည္
စကၤာပူမွာလုပ္သည္
အလကားေဝတဲ့ သတင္းစာကို
ရထားအလြတ္ခံၿပီး တန္းစီလိုက္တယ္။
ေၾကာ္ျငာမ်ားတယ္ သတင္းရွားတယ္
အားလံုးကို ေလွ်ာ့ေဈးနဲ႔ေရာင္းမယ္ ... တဲ့။
ဒီႏွစ္မွာ အျမတ္စံခ်ိန္တင္မယ္ဆိုတဲ့ ရထားေတြက်ပ္တာ
ႏိုင္ငံျခားသားအလုပ္သမားေတြေၾကာင့္ ... တဲ့။
တ႐ုတ္လုပ္ ဘရန္းဒတ္အတုေတြကို ဖမ္းလိုက္တာ
တ႐ုတ္ထုတ္ ဘရန္းဒတ္အစစ္ေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ ... တဲ့။
အရင္တပတ္ကႏိုင္လို႔ ခ်န္ပီယံျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့အသင္း
မေန႔က႐ွံဳးေတာ့ ရာသီကုန္အတန္းဆင္းရမယ္ ... တဲ့။
ကာဆီႏိုအသစ္ႀကီးမွာ ဒါလီရဲ႕အႏုပညာရွိတယ္
ေျခတန္ရွည္ဆင္႐ုပ္ဟာ ခြန္အားနဲ႔နည္းပညာ ... တဲ့။
ဒီကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကို ျမင္ဖူးသလိုမ်ားျဖစ္ေနသလား
စကၤာပူမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ႐ိုးေနၿပီ ... တဲ့။
တင္မင္းထက္
ဝ၉.ဝ၃.၁ဝ
Feb 28, 2010
ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၆)
တည အိမ္နားမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သားမႊန္းနဲ႔ ထိုင္ၾကရင္း သူတို႔ Civil မွာ ကဗ်ာဆရာ တေယာက္ရွိတယ္။ မိတ္ဆက္ေပးမယ္ ဆိုၿပီးေျပာပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းကန္တင္းက ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ေနက် "ဝင္း" မွာ ဆံုေတာ့ ေဘးဝိုင္းက တေယာက္ကို "ဒါ - အံ့ေဆြ၊ ဒါ - တင္မင္းထက္" ဆိုၿပီး မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ တကယ္က ျမင္ဖူးေနက် သူေတြ ပါပဲ။ ဒီဆိုင္မွာ ထိုင္ေနၾကသူေတြပါပဲ။ ေယာက္်ားေလးခ်င္းက ခပ္ပါးပါးမို႔သာ နာမည္ မသိၾကတာ။
"ဝင္း" က ကန္တင္းကို ေက်ာင္းဖက္က ဆင္းလာရင္ ဘယ္ဖက္ျခမ္း အလယ္နား ေက်ာ္ေက်ာ္မွာပါ။ ကန္တင္းက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ သြပ္မိုး ဆိုင္တန္းရွည္ႀကီး ၂ ခု။ အလယ္ကြက္လပ္က ေတာ္ေတာ္က်ယ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဘယ္ဖက္ျခမ္းမွာ ထိုင္တာမ်ားပါတယ္။ ဆင္းလာလိုက္ရင္ စစျခင္းက ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္၊ အေအးဆိုင္ေလးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ဆရာဦးစိုးလြင္ ရဲ႕ "ကန္သာယာ" (တ႐ုတ္ထမင္းဟင္း တကယ္ေကာင္းၿပီး သမိုင္းဝင္း အေဆာင္ကန္တင္းက ကန္သာယာနဲ႔ အတူတူပါပဲ)၊ ၿပီးေတာ့ လမ္းက်ဥ္းေလး ျခားၿပီး ေနာက္ထပ္ တ႐ုတ္ဆိုင္ တခု ျဖစ္တဲ့ "ေအာင္သိပၸံ"။ ၿပီးေတာ့ ဝင္း၊ အျခား ဗမာ ထမင္းဆိုင္ တဆိုင္၊ ႀကံရည္ဆိုင္ စတာေတြ ျခားၿပီး "ေႏြးေအး"။ ၿပီးေတာ့ အပ်ိဳႀကီး ညီအမေတြရဲ႕ "က်ားပ်ံေမာင္ေကာင္း" ထမင္းဆိုင္။
ညာဖက္ျခမ္း အစြန္ဆံုးက "ေမတၲာေပါင္းကူး" က အတန္းႀကီးေတြ ထိုင္တဲ့ဆိုင္ပါ။ ခင္ေမာင္တိုးေခြေတြ ဖြင့္တတ္ၿပီး၊ ကိုေနဝင္းတို႔ ကိုရဲလြင္တို႔ ေက်ာင္းထဲလာရင္လည္း ေပါင္းကူး မွာ ထိုင္ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းက မင္းသား မင္းသမီး ႐ုပ္ရွင္လာ႐ိုက္တာထက္၊ ကိုေနဝင္းတို႔ကို လူပိုဝိုင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အတန္းႀကီးေရာက္တဲ့ အထိ "ဝင္း" မွာပဲ ထိုင္ပါတယ္။ ထိုင္သာ ထိုင္တယ္ "ဝင္း" က လက္ဖက္ရည္ကို အရမ္းျပင္းလြန္းလို႔ ကြ်န္ေတာ္ မေသာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး လက္ဖက္ရည္ပါ ျပတ္သြားတဲ့ အထိပါပဲ။
ေက်ာင္းကန္တင္းက ဆိုင္ေတြနဲ႔ ေဖာက္သည္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဝင္း နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔က ေဆြမ်ိဳးလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရာင္းဖို႔ ခ်က္တဲ့ဟင္း မစားခ်င္ရင္ သူတို႔စားဖို႔ ခ်က္တဲ့ဟင္း ေတာင္းစားတာပါပဲ။
ေက်ာင္းက ဆိုင္နာမည္ေတြက ကဗ်ာဆန္ပါတယ္။ ေနာက္တဆိုင္က "ဆံုစည္းရာ" တဲ့၊ ဘယ္ဖက္ျခမ္းလား၊ ညာဖက္ျခမ္းလား မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေက်ာင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္နားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလး ကလည္း ေက်ာင္းသားေတြ ထိုင္ေလ့ရွိတဲ့ ဆိုင္ေလးပါ။
ဂ်ီေဟာေဆာင္နဲ႔ သူ႔ေရွ႕က လမ္းကေလးကို ျမင္ေနရပါတယ္။ အဲဒီလမ္းေလးကေန ဆက္ေလွ်ာက္သြားရင္ ဆရာအိမ္ေတြကို ေရာက္ပါတယ္။ တီခ်ယ္ေမၿငိမ္းက သူ႔ ေယာကၡမျဖစ္တဲ့ ပါေမာကၡႀကီး တေယာက္ အိမ္မွာေနပါတယ္။ သူ႔ အိမ္ကို ေရာက္ျဖစ္ၾကသလို၊ သူ အာစီတူးကိုသြားဖို႔ ထြက္လာရင္လည္း ကန္တင္းမွာ ဝင္ထိုင္တတ္ပါတယ္။ သူ႔ သားႀကီး ကိုထူးျမတ္ ငယ္ငယ္ေပါ့။
အံ့ေဆြ ရဲ႕ ကေလာင္နာမည္က ေမာင္နႏၵ၊ ပန္းခ်ီဆြဲေတာ့ ကိုအံ့။ သူ႔ ကေလာင္နာမည္က ေတာ္ေတာ္ကို ႐ိုးေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ေခတ္ၿပိဳင္ဆန္တဲ့ ကဗ်ာဆရာပါ။ သူက ပိေတာက္ပြင့္သစ္မွာ အဖြင့္ကဗ်ာ ပါေနပါၿပီ။
သူကေန တဆင့္သိရတာက ကြ်န္ေတာ့္ထက္ တတန္းႀကီးတဲ့ သတၳဳေဗဒက ညလယ္မိုး ပါ။ ေဇယ်ာေက်ာ္၊ ေဇယ်ာေကြး၊ ေကြးႀကီး၊ ညလယ္မူး စသည္ျဖင့္ ဝရမ္းေျပးတမွ် နာမည္မ်ားသူပါ။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းမဂၢဇင္း လုပ္ၾကေတာ့ သူက အတြင္းေရးမွဴး လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ကဗ်ာေရးတဲ့သူေတြ စုမိေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကဗ်ာ စာအုပ္လုပ္ဖို႔ ႀကံၾကတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္က ေလးတန္း။ သံုးတန္း တုန္းက စာအုပ္ မလုပ္ျဖစ္ပါ။ ေက်ာင္းမွာ အက်မ်ားတာက သံုးတန္း နဲ႔ ငါးတန္း ဆိုေတာ့ စာနည္းနည္း လုပ္ခဲ့မိတယ္ ထင္တာပဲ။ ဒီတခါ စီစဥ္သူေတြကေတာ့ သားမႊန္း နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္။ ေမာင္အံ့၊ ေကြးႀကီး၊ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း (မိုးေသြးနဲ႔လည္း သူငယ္ခ်င္း) ေကာင္းထက္ နဲ႔ ေအာင္ထိုက္ တို႔ စုမိပါတယ္။ ခိုင္ၿမဲ ကေတာ့ ဘယ္သူကေန တဆင့္ ဆက္မိမွန္း မမွတ္မိေတာ့ပါ။
ဝိညာဥ္ျပာမွာ လက္ေရး ေရးတဲ့ ေနဝင္းေအာင္က ပန္းခ်ီလက္ေရး အစစ္လို႔ ေျပာလို႔ပါမယ္။ ေမာင္အံ လက္ေရးကလည္း ကဗ်ာလက္ေရးမို႔ ကဗ်ာစာအုပ္ေရးရင္ အဆင္ေျပပါတယ္။ စိုးစိုး (ေနဆူးသစ္) လက္ေရးကလည္း ကဗ်ာလက္ေရးပါပဲ။ လူမနားလည္တဲ့ ကဗ်ာေတြ ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေရးနဲ႔ စာအုပ္ထုတ္႐ံုပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေျပာဖူးသလို ပုရြက္ဆိတ္ကေလးေတြ အရက္မူးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ လက္ေရးမို႔ ဘယ္သူမွ ဖတ္တတ္မွာ မဟုတ္ပါ။
ဒီတအုပ္မွာေတာ့ လက္ေရးနဲ႔ မေရးဘဲ အဲဒီတုန္းက ေခတ္စားခါစ ကြန္ျပဴတာ စာစီမယ္ ႀကံပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တႏွစ္မွ ကြန္ပ်ဴတာ လက္ေတြ႔ခန္း ၃-၄ ခါ ဝင္ရတာမို႔ ဘယ္သူမွ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ မနီးစပ္ပါ။ သားမႊန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က A&T မွာ လုပ္တယ္ ေျပာလို႔ အကူအညီ သြားေတာင္းၾကပါတယ္။ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့ သူနဲ႔ အတူလုပ္ေနတဲ့ တေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပန္းခ်ီလည္းဆြဲ၊ ကဗ်ာလည္း ေရးသူမို႔ သူ႔ဆီက ကဗ်ာတပုဒ္ပါ ပန္းခ်ီနဲ႔တကြ ရလာပါတယ္။ သူကေတာ့ IC ဂုဏ္ထူးတန္းက ေမာင္ခ်မ္း ပါ။
ၾကင္နာသူေရ ...
သကၠရာဇ္ေဆြးေတြထဲက
ေသြးေအးရင္ခုန္သံစည္းခ်က္
ပဥၥလက္အတတ္နဲ႔႐ိုက္ခ်ိဳးလိုက္ႏိုင္တာေတာ့
မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္ ...
ကိုယ့္ဆႏၵေတြ ေလဟုန္စီးေမ်ာ
အေမာေဖာက္ရင္းနဲ႔ ပန္းတိုင္မဲ့
ခရမ္းလြန္တံခါးအိုေတြရဲ႕ၾကား
ကိုးစားခ်က္မွ ရွာမရခဲ့ရင္
ထြက္ေပါက္မဲ့က်ဆံုးသြားႏိုင္တယ္
(ေက်းဇူးျပဳ၍ ...)
အဆိပ္သင့္ေလွခါးထစ္ေတြမထြင္းခဲ့နဲ႔ခ်စ္သူ ...
ကဲ !
COME ON ခ်စ္သူ
ၿပိဳကြဲမႈေကာင္းကင္လႊာေအာက္မွာ
အစာမေၾက ညီမွ်ျခင္းေတြ
အေၾကအလည္ရွင္းခ်က္ထုတ္ရေအာင္ ...
သတိထားဖို႔က
ရင္ၾကားေစ့ပြဲမွာ
(စစ္တုရင္ ကစားကြက္ေတြ
မင္းဦးေႏွာက္က ခဏေမ့ထားဖို႔ပါပဲ)
မေရရာေကာက္ခ်က္နဲ႔
ဒြိဟေတြဦးတည္ရာမဲ့ခဲ့ရင္ေတာ့
ရသသစ္သီးေတြပုပ္သိုး
မ်ိဳသိပ္ျခင္းတံခါးက်ိဳးေတြျခစားကုန္မယ္ ...
ျမားတစ္စင္းနဲ႔ပန္းသီးႏွစ္လံုး
(တစ္က .. ႏွစ္လံုးသား, ႏွစ္က .. ဘဝ)
ေႁခြလိုတဲ့မိုက္မဲမႈေနာက္မွာေတာ့
ဝမ္းနည္းစရာေပါ့ခ်စ္သူ
ၾကင္နာမႈေတြ တကယ့္ကိုက်ိန္စာသင့္သြားၿပီ ...
ေမာင္ခ်မ္း
***
၁၉၉၃ ဒီဇင္ဘာမွာ "လိႈင္းရဲ႕ျပတင္း" ထြက္ပါတယ္။ စာအုပ္ဖံုးနဲ႔ အတြင္းပန္းခ်ီအားလံုး (ေမာင္ခ်မ္း တပံုက လြဲရင္) ေမာင္အံ့ လက္ရာေတြပါ။
လိႈင္းရဲ႕ ပဲ့တင္သံမ်ား
သင့္ ႏွလံုးသားျဖင့္
ဖမ္းယူနားဆင္ၾကည့္လိုက္ပါ ... ...
လိႈင္းရဲ႕ျပတင္းမွာ ေမာင္နႏၵ နဲ႔ ညလယ္မိုး ကဗ်ာေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ေမာင္နႏၵက "ခ်စ္သူတို႔၊ ယံုၾကည္စြာ ေသာက္သံုးၾကစို႔၊ ဆာေလာင္မႈ က်ပ္တီးျပင္ထဲ၊ ဘဝဟာ၊ လက္ယက္တြင္း တစ္တြင္းပဲ" ... လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ညလယ္မိုးကေတာ့ "မပိုးအိမ္ရဲ႕၊ ကိုယ့္ပန္းအိုးေလး အတြက္ကေတာ့၊ မိုးရာသီဟာ၊ ေနာက္က်ေနခဲ့ပါၿပီ" ... တဲ့။
ကြ်န္ေတာ့္ ကဗ်ာ ၂ ပုဒ္ကေတာ့ အားနည္းတယ္ ေျပာရမယ္။ ခုေနျပန္ဖတ္ေတာ့ တပုဒ္ကို နည္းနည္း မႀကိဳက္ၿပီး၊ ေနာက္တပုဒ္ကို လံုးဝ မႀကိဳက္ေတာ့ပါ။
တီခ်ယ္ေမၿငိမ္း နဲ႔ ေမာင္အံ့တို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကန္တင္းထိုင္ၾကရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကဗ်ာ သူ႔ကဗ်ာ ေပါက္တက္ကရ ဖ်က္ၿပီး ေနာက္တတ္ၾက၊ ရီတတ္ၾက ပါတယ္။ ကဗ်ာ သေဘာတရား ဘာညာ ေျပာေလ့ မရွိပါဘူး။
ထူးျခားတယ္ ေျပာရမယ့္ ကဗ်ာတပုဒ္ကေတာ့ ေကာင္းထက္ညြန္႔ရဲ႕ "အိမ္မက္မွတ္တိုင္" ပါပဲ။ သူ ၁၉၉၁ မွာ ေထာင္က်တုန္းက ခံစားခ်က္ကို ဖြဲ႔ထားတာပါ။ ေကာင္းထက္ နဲ႔ ခ်ိဳသင္းက ေမြးေန႔တူပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ေမြးေန႔တူတဲ့ အျခား စာေရးဆရာမ ၂ ေယာက္လည္း ရွိေသးေတာ့ - ကြ်န္ေတာ္က "မင္း ဇာတာက စာေရးဆရာမ ျဖစ္မယ့္ ဇာတာ၊ မင္းက ေယာက္်ားေလး ျဖစ္ေနလို႔ စာေရးဆရာမ မျဖစ္တာ" ... လို႔ ေနာက္ေလ့ရွိပါတယ္။
ဖန္အိုးထဲကေ႐ႊငါး
ပန္းခင္းထဲကလိပ္ၿပာ
စဥ္းစားေနတဲ့ ငါ။
အသိမဲ့ လႈပ္႐ွားမႈေတြနဲ႔
နာရီလက္တံကို ဆြဲေၿပးခ်င္ရဲ႕
အဂၤေတ ျပကၡဒိန္တခုမွာ
ရက္စုေတြကမ်ားခဲ့ၿပီ။
ပင့္ကူရဲ႕ ဂရပ္ဖစ္ဒီဇိုင္း
အင္းဆက္သခ်ႋဳင္း
အလင္းလိႈင္းေတြက ခပ္ပါးပါး
သံေခ်းတက္ေဘာင္နဲ႔
အသက္႐ႈတဲ့ ပန္းခ်ီကား
အေရာင္မိႈင္းေနတာက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။
"အေမ႔အိမ္" နားေထာင္ေနတဲ့ ငါ့လိပ္ျပာ
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ျပန္ခဲ့ဦး
ျဖဴညစ္ညစ္ ငါ့ေကာင္းကင္အျပင္ဘက္က
ေထြးေပြ႔မယ့္ မိုးေရစက္
ဘယ္ရက္မွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေရာမလဲ။
မပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ မနက္ျဖန္
ေ႐ႊေရာင္ဝင္းပေနမလား
ေသေအာင္ယင္းထေနမလား ...။
ဖန္အိုးထဲက ...
... ... ... ...
... ... ... ငါ။ ။
ေကာင္းထက္ညြန္႔
***
Feb 25, 2010
ျမန္ျမန္
ျမန္ျမန္
နည္းပညာေတြကေန႔စဥ္ဘဝထဲကို ေရာက္ေရာက္လာတယ္
ကင္မရာ အမ္ပီဖိုး အပိုဆာဒါးေတြမ်ားေတာ့ ဖုန္းဘယ္လိုေခၚရမလဲမသိေတာ့ဘူး
ပင္လယ္ႏွစ္ခုျခားေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေရာ ခုႏွစ္ဘူတာေဝးတဲ့ ညီနဲ႔ေရာ
မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုျဖစ္ၾကပါတယ္
လက္နဲ႔ေရးတဲ့စာကို စာလံုးေပါင္းစစ္မရတာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ
ဂိမ္းသီအိုရီဖတ္ၾကည့္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားမိေတာ့
အြန္လိုင္းဂိမ္းကစားတဲ့ သားငယ္နဲ႔ ဒီညစစ္ျဖစ္ရလိမ့္မယ္
ဒီကဗ်ာကိုေရးတာ နာရီဝက္နဲ႔စကၠန္႔ႏွစ္ဆယ္တိတိၾကာတယ္
ဂတ္စတာနာလွည့္ဖို႔ (ဒါမွမဟုတ္) စာတိုက္ကပို႔ဖို႔မလိုေတာ့ဘူး
ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ဖိုရမ္ ၂ ေနရာခြဲတင္ဖို႔ ေနာက္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ၾကာမယ္
တင္မင္းထက္
၂၅.ဝ၂.၁ဝ (၁၅း၁၁း၂၆ နာရီ)
Feb 23, 2010
ပန္းခ်ီဆရာ
ပန္းခ်ီဆရာ
"ဒီလူေသရင္
တကၠသိုလ္မွာ တေစၦျဖစ္မယ့္လူ" ... တဲ့။
ဒုတိယကမၻာစစ္မီးက
မဖ်က္ဆီးႏိုင္ခဲ့တဲ့
ေက်ာင္းရဲ႕အလွကို
ျပည္ နဲ႔ တေကာင္းၾကားက
တဲတန္းလ်ားစာသင္ခန္းမွာ
စၿပီးၿငိခဲ့တယ္ ဆိုပါစို႔။
တကၠသိုလ္ေျမ တေနရာရာမွာ
ပန္းခ်ီဆြဲေနတဲ့ သူဟာ
ေက်ာင္းရဲ႕ အႏုပညာသေကၤတ
သူျမင္သမွ် သူခံစားသမွ်ဟာလည္း
ေက်ာင္းရဲ႕အရိပ္
ေက်ာင္းရဲ႕နမိတ္ေတြသာျဖစ္တယ္။
၁၉၆၂
သမဂၢ အၿဖိဳခံရေတာ့
တကၠသိုလ္လည္းေနညိဳ
သူ႔ပန္းခ်ီခန္းလည္းၿပိဳခဲ့တယ္။
ေက်ာင္းကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ကေတာ့
မိုးမတိတ္ခဲ့ပါဘူး
အဓိပတိလမ္းတေနရာရာ
ကံ့ေကာ္ပင္တန္းတေနရာရာ
ပန္းခ်ီေဒါက္တိုင္ ေထာင္ထားဆဲပါ။
၁၉၇ဝ
တကၠသိုလ္ေရႊရတုသဘင္
ပန္းခ်ီျပပြဲတင္ေတာ့
သစ္ပုတ္ပင္ နဲ႔ ပုဂံလမ္း
ေဆး ၁ နဲ႔ စိန္ပန္းေတြ
ခ်စ္ျခင္းတို႔ေဝခဲ့တယ္။
၁၉၇၄
ဦးသန္႔အေရးအခင္း
ေသြးခ်င္းခ်င္းတကၠသိုလ္
သူ ... ငိုခဲ့ေလသလား။
တကၠသိုလ္ေနဝင္ေတာ့
သူ႔ရင္မွာ ပန္းခ်ီသုဥ္း
ဖုန္းဆိုးျမစ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
သူခ်စ္တဲ့စုတ္တံေတြကို
အင္းလ်ားမွာ ေရခ်ခဲ့ေလသလား
စကားပင္ေျခမွာ ျမဳတ္ႏွံခဲ့ေလသလား
ႏွစ္မ်ားစြာလြန္ခဲ့ၿပီ။
၁၉၈၈ ...
၁၉၉၁ ...
၁၉၉၆ ...
တကၠသိုလ္ညနက္နက္ေတြကို
သူဘယ္လို ခံစားရေလမလဲ
ဒီေျမမွာ ပန္းခ်ီမရွိေတာ့။
ေမွ်ာ္လင့္ေနဆဲ ယံုၾကည္ဆဲေလ ...
တကၠသိုလ္ေျမ တမိုးေသာက္ရမယ္
အလွတရားတို႔ ျပန္ေရာက္လာရမယ္
တကၠသိုလ္ရဲ႕ တေနရာရာမွာ
ပန္းခ်ီဆရာ ဦးနန္းေဝကို
ျပန္ေတြ႔ရ ေပလိမ့္မည္။ ။
တင္မင္းထက္
၂၃.ဝ၂.၁ဝ
(ေအာင္ျမင့္ နဲ႔ ေအာင္မင္း ရဲ႕ "ျမန္မာ ေခတ္ၿပိဳင္အႏုပညာ ၁" စာအုပ္ကို ကိုးကားပါသည္။
"ဒီလူေသရင္ တကၠသိုလ္မွာ တေစၦျဖစ္မယ့္လူ" ဆိုတာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ေျပာခဲ့တာပါ။)
Feb 22, 2010
အလြမ္းမေျပ
စြယ္ေတာ္ရိပ္........၏
အတိတ္သမိုင္း၊ ရင္ထဲလွိဳင္းခတ္
မေမ့တတ္သူ...
ကံ့ေကာ္စိန္ပန္း၊ စြယ္ေတာ္တန္းႏွင့္
ခေရလမ္းမွာ၊ ပန္းေကာက္သူေတြ
တေျပတရြာ၊ အေနၾကာလည္း
နာရီလက္တံ၊ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္
သတိရစရာ...
ေနာက္ေျပာင္ေအာ္ဟစ္၊ အျပစ္မျမင္
ခ်စ္ၾကခင္ၾက၊ က်ီစယ္ၾကႏွင့္
ဥတၱရေရွ႕၊ ေပ်ာ္ေမြ႔သံစဥ္
လက္တြင္ဂီတာ၊ ဘာဂ်ာတေယာ
ပန္းစံုေတာမွာ၊ ဂ်ီေဟာသူကို
ေဖ်ာ္ေျဖသူ...
လြင္လြင္ဘဲ(လ)သံ၊ စီစီညံကို
ျပန္လည္ၾကားေယာင္၊ သန္းေခါင္ညဥ္႔နက္
ဂဏန္းတြက္သူ၊ စာက်က္သူေတြ...
အာအိုင္တီ
အီကိုရာဇူး၊ ျမဴးတူးယွဥ္ၿပိဳင္
အႏိုင္မခံ၊ အ႐ွံဳးမေပး
အားေပးသန္သူတို႔ စုေဝးရာ...
အဆန္ဗလီေဟာ၊ စာေပေဟာေျပာပြဲတဲ့
ေသာေသာညံညံ၊ လက္ခုပ္သံႏွင့္
ဆိုင္းသံဗံုသံ၊ တရံမျပတ္
ျပဇာတ္အၿငိမ့္၊ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ
နားထဲၾကားေယာင္...
ကာတြန္းေဘာက္ တဲ့
အေျပာက္အမႊန္း၊ အရႊန္းအေသာ
ဟာသေႏွာလ်က္၊ ေျပာင္ေျမာက္လက္ရာ
ေကာက္ေၾကာင္းမွာလွ်င္
သစၥာရွာသူ...
ျဖတ္သန္းေလွ်ာက္သြား၊ ဟားဟားဟီးဟီး
လက္ခုပ္တီးၾက၊ ေနာက္ေျပာင္ၾကႏွင့္
ဘဝဂ္ထိညံ က်ီစယ္သံ တို႔
ျပန္လည္ၾကားေယာင္...
ေႏြးေအး၊ ေအာင္သိပၸံ
ကန္သာယာ၊ ဦးခ်စ္၊ ေျခာက္ႏွစ္ေျခာက္မိုး
သည့္ထက္တိုးလို႔၊ ေနသူေပသူ
ေပ်ာ္တတ္သူေတြ...
စာေမးပြဲနီး၊ ပ်ာယီးပ်ာယာ
စာၾကည့္စားပြဲ၊ ျပန္႔ႀကဲမွတ္စု
အဖုအထစ္၊ မေျပျပစ္လည္း
ေခတ္နဲ႔စနစ္၊ အႏွစ္အကာ
ဘယ္အရာမွန္၊ ေဝဖန္တတ္သူ...
အတိတ္သမိုင္း၊ ရင္ထဲလိႈင္းခတ္
မေမ့တတ္သူ...
ေမာင္ညြန္႔ေဌး (အထက္မင္းလွ)
(အာအိုင္တီ ဒင္နာမွာ ေဝတဲ့ စြယ္ေတာ္ရိပ္စာေစာင္ထဲက ကဗ်ာေလးပါ)
Feb 18, 2010
ရီရတဲ့ ကဗ်ာ
ရီရတဲ့ ကဗ်ာ
ေပါက္ကြဲတယ္၊ ေဖာက္ခြဲမယ္
ဗန္းစကားေတြလည္း ဆန္းျပားတယ္။
ေခတ္အပ်က္ႀကီးက "ဟ" ေပးထားတဲ့
ထြက္ေပါက္ေတြကေန ေပါက္ထြက္လာၿပီး
သီဟိုဠ္သရက္လို သီးျပလိုက္ေသးတယ္
ပြင့္လင္း လြတ္လပ္လွခ်ည္ရဲ႕။
(စာသားနည္းနည္း ျပင္ထားပါတယ္။) Read more...
ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၅)
၉၂-၉၃ မွာ ေက်ာင္းေတြကို တတန္းၿပီး တတန္း တက္သုတ္႐ိုက္ ဖြင့္ေနတဲ့ၾကားထဲက ကဗ်ာစာအုပ္ေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ထြက္လာပါတယ္။ အာစီ ၁-၂-၃ တင္မက၊ ေဆး (၁)၊ ေဆး (၂) မွာပါ ထြက္ပါတယ္။ အမ်ားစုက ဖိုတိုေကာ္ပီ ဆြဲၿပီး ထုတ္တာပါ။
ေဆး (၁) က ထုတ္တဲ့ စာအုပ္ထဲက ကဗ်ာေလး တပုဒ္ဆို လွလည္းလွ၊ အသံလည္းခ်ိဳလို႔ ခုထိ အလြတ္ရပါေသးတယ္။
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ သစ္သီးမ်ား
အထီးက်န္
မွည့္လြန္သီး တခ်ိဳ႕တဝက္
ကိုယ့္အတြက္က်န္
မင္းအိမ္ျပန္ခ်ိန္။
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း
သီးကင္းႏု တဝက္တခ်ိဳ႕
ကိုယ့္အဖို႔က်န္
မင္းအိမ္ျပန္ခ်ိန္။
ေမာင္မိုးဇင္
၁၉၉၃၊ ကြ်န္ေတာ္ ၃ တန္း ႏွစ္မွာေတာ့ ေက်ာင္းေပါင္းစံုက သူေတြ စုထုတ္တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ တအုပ္ထြက္လာပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာလည္း အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အမွတ္ (၄) ထိ ထုတ္ခဲ့တဲ့ "ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း" ပါပဲ။
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဒီဇိုင္းေသခ်ာဆြဲၿပီး၊ ေအာ့ဖ္စက္နဲ႔ ႐ိုက္ထားတာပါ။ တီခ်ယ္ေမၿငိမ္း၊ ေဆး ၂ က မင္းခိုက္စိုးစန္ နဲ႔ မိေကာက္၊ မိန္းက မေနာ္ဟရီ နဲ႔ စမ္းသီတာ၊ အာစီတူးက ဧထက္ နဲ႔ ဇံုနီ၊ အာအိုင္တီက မိုးေက်ာ္သူ နဲ႔ သားမႊန္း စသည္ျဖင့္ လူစံုပါတယ္။ ဒီဇိုင္းနာကေတာ့ အျပင္ကပါ ကိုယ္ေမာင္ျမင့္ တဲ့။
ဒါက ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း ရဲ႕ အဖြင့္ စာမ်က္ႏွာပါ ..
အ႐ိုင္းသက္သက္ေနနဲ႔
ေလးလံက်ပ္ခဲခ်င္လည္း
ခဲေနမွာေပါ့
ဒါေပမယ့္
သင္မ်က္စိနဲ႔ၾကားၿပီး
နားနဲ႔ျမင္ႏိုင္တယ္
မွန္တစ္ခ်ပ္ ၊လွံတစ္စင္းနဲ႔
အခိုးအေငြ႔တို႔လို ...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း၊ၿပီးဆံုးျခင္း
အလိုျပည့္ၿခင္းတို႔ျပည့္ႏွက္
ယဥ္ေက်းတဲ့ဣစာၦသရ ႏွလံုးသားတို႔ရဲ႕
ျပတင္းတံခါးမ်ား
အဲဒါ ...
ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း
မ်ားလည္းျဖစ္ရဲ႕ ...
အမွတ္တရေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
ဇံုနီ၊ မိုးေက်ာ္သူ၊ မ်ိဳးသန္း
***
သူ႔ကို မွတ္မိေနတာ တခုက တႏွစ္ စာေမးပြဲနီးလို႔ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္အိမ္မွာ စာစုၾကည့္ေနတဲ့ ဆီကို သူလည္း စာက်က္မယ္ ဆိုၿပီး ေရာက္လာတာပါပဲ။ သိုးေမႊး လြယ္အိတ္ႀကီးထဲမွာ အဝတ္အစား ၂ စံု ၃ စံု၊ စာအုပ္ေတြ၊ အိပ္မငိုက္ေအာင္ စားဖို႔ အခ်ဥ္ထုတ္ေတြ၊ ရည္းစားစာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ အားလံုး စုထည့္ၿပီး ေရာက္လာတာပါ။
ဒါက ျမစ္က်ဥ္း (၁) မွာ ပါတဲ့ သူ႔ ကဗ်ာပါ။
သူက တဆင့္ ေက်ာင္းက ကဗ်ာေရးသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ သိခဲ့ရၿပီး "လိႈင္းရဲ႕ျပတင္း" ကို ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
(ဆက္ရန္ ...)
Feb 11, 2010
ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၄)
စာအုပ္ အဖံုး ဒီဇိုင္းကလည္း ေနဝင္းေအာင္ ပါပဲ။ တကယ္က အဖံုးက ၂ ထပ္ပါ။ အတြင္း တထပ္က ေက်ာ္သီဟ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ ဒီဇိုင္းပါ။ အျပင္အဖံုးနဲ႔ အိုင္ဒီယာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ေခတ္ေပၚ ပန္းခ်ီ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းထဲမွာ ထုတ္တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ကို အဆက္ျပတ္ ေနခ်ိန္မွာ ထြက္လာတာ ဆိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားၾကပါတယ္။ (ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ၉ဝ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း အရင္ဆံုး ျပန္ထြက္တဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။) အထဲမွာကလည္း တပုဒ္ခ်င္းစီကို သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေလးနဲ႔ ဆိုေတာ့ စာအုပ္ေလးက ပံုစံသြက္ေနပါတယ္။
ကိုယ္တိုင္ လိုက္ေရာင္းသလို၊ ကဗ်ာပါတဲ့ သူေတြေရာ၊ နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေရာ ခြဲေပးၿပီး ေက်ာင္းေပါင္းစံုမွာ လိုက္ေရာင္းခိုင္းပါတယ္။ မိန္းထဲကိုေတာ့ မေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။ အာစီတူး ထဲမွာေတာ့ ေနရာ အႏွံ႔ပါဘဲ။ အလယ္ကန္တင္း၊ လူငယ္ကန္တင္း၊ ေက်ာင္းကားေစာင့္တဲ့ ေနရာ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အေဖာ္ကလည္း ေကာင္း၊ ေပ်ာ္ကလည္း ေပ်ာ္ေနေတာ့ ရွက္တယ္ ဘာတယ္ မရွိပါဘူး။
မာနလည္း နည္းနည္းေတာ့ ထားပါတယ္။ ကဗ်ာ မဖတ္တတ္ဘူး၊ စိတ္မဝင္စားဘူး၊ အားနာလို႔ ဝယ္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ အတင္းမေရာင္းပါဘူး။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ စီးပြားရွာတာမွ မဟုတ္တာ။ မဖတ္တဲ့ သူတေယာက္ဆီ တအုပ္ေရာက္သြားရင္ တအုပ္နာပါတယ္။ စာအုပ္က တလ မျပည့္ခင္ ကုန္သြားပါတယ္။
ေရာင္းရေငြကေတာ့ ကဗ်ာ စာအုပ္တို႔ ထံုးစံအတိုင္း ေရာင္းေပးတဲ့ သူေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္လိုက္ၾက၊ သူမ်ားေက်ာင္း သြားေရာင္းၾကရင္း ထမင္းစားလိုက္ၾကနဲ႔ ကုန္တာပါပဲ။
အဖြင့္ကဗ်ာက တီခ်ယ္ေမၿငိမ္းပါ။ "အိပ္မက္ေပ်ာ္" ... တဲ့။
ရင္တစ္ခုန္
အၿပံဳးတစ္ခ်က္
ထြက္သက္ဝင္သက္နဲ႔ၿငိ
ပီဘိပီတိ ...
ေအာင္ျမင္ျခင္း
ပန္းခင္းမ်ား
ေတးသီခ်င္းနဲ႔အတူ
လိပ္ျပာလူေတြ
သာယာတဲ့သက္တန္႔ထဲ
ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔ေန ...
ကမာၻ
လွပစြာ
ပန္းေတြပြင့္
ေနျခည္သာ
စမ္းေရစီး
ဂီတာတီးလို႔လဲေကာင္း ...
စုတ္တစ္ခ်က္
အေရာင္လြင္
ႏုႏြဲ႔ေျပာက္မႊန္း
ေတာက္ရႊန္းတဲ့ေရာင္စဥ္ေတြဖန္တီး
႐ႈမၿငီးႏိုင္ ...
ခ်စ္သူ
မျငဴစူ
ျဖဴစင္ၿပံဳး
အမုန္းဆိုတာမသိ
ရင္ထဲၿငိစရာ အသံခ်ိဳနဲ႔ ...။
ေမၿငိမ္း
သူက အဲဒီ ေခတ္မွာ လံုးခ်င္းနဲ႔ နာမည္လည္း ႀကီးေနၿပီး အာစီတူးမွာ ဆရာမလည္း ျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းအသိုင္းအဝိုင္းမွာ လူသိမ်ားပါတယ္။ တီခ်ယ္ေမၿငိမ္းလည္း ပါပါတယ္ ဖတ္ၾကည့္ပါဦး စသည္ျဖင့္ သူ႔ ကဗ်ာ ျပၿပီး ေရာင္းရတာလည္း မနည္းပါဘူး။
တီခ်ယ္ေမၿငိမ္းက စာေရးဆရာမ ပံု အျပည့္၊ ေမး႐ိုးေပၚေပၚ လူဟန္သြယ္သြယ္၊ ရင္ဖံုးအက်ႌ ခပ္ပြပြနဲ႔၊ ဘူမိက သူေတြက အေမလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔လည္း အဲဒီ ကထဲက စၿပီး ခင္သြားလိုက္တာ ေက်ာင္းတက္ေနခ်ိန္ တေလွ်ာက္လံုးသာမက ခုထက္ထိလည္း အဆက္အသြယ္ မျပတ္ပါ။ ဆရာတပည့္လိုေရာ၊ သူငယ္ခ်င္းလိုေရာ ေပါင္းျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရမလားပဲ။
စာအုပ္ စုလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြလို ခင္သြားၾကပါတယ္။
"ဝိညဥ္ျပာ ..." မွာ စာစီအမွား တခုေတာ့ ပါသြားပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အပိုဒ္ ျဖစ္တဲ့ စိုးစိုး ရဲ႕ ကဗ်ာမွာ စာေၾကာင္းတေၾကာင္း က်န္ခဲ့ၿပီး၊ စာပုဒ္စီတာလည္း မွားသြားပါတယ္။ သူ႔ စာအုပ္ထဲက မူအေဟာင္းကို ေနဝင္းေအာင္က ကူးလိုက္မိတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ပရုဖ္ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ဘယ္လို လြတ္သြားတယ္ မသိပါ။ အေႂကြးဆပ္တဲ့ အေနနဲ႔ အခု တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ေကာင္းကင္ကို အရင္းတည္
စီးဆင္းသြားေစ
ေရအလ်ဥ္မက္လံုး
ဖုန္းဆိုးျမစ္ အႂကြင္းအက်န္မ်ား
မီးလိုပဲျပဳစား ...။
ကႏၲာရနဲ႔ပင္လယ္
အာဟာရမြတ္သိပ္
အဆိပ္သင့္သက္ျပင္း
ေျဖာင့္ခ်က္စစ္မွန္ရဲ႕လား ...။
ေလညင္းကေလးေတြအတြက္
ျပတင္းတံခါးဖြင့္ထားပါ ...။ ။
ေနဆူးသစ္
အဲဒီတုန္းက အားလံုးက်န္းမာ သကၠရာဇ္ ၂ဝဝဝ မွာ ဆိုတာကလည္း ေခတ္စားေန။ အနာဂတ္မွာ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္ ဆိုတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ကဗ်ာေပါ့။ ခုေတာ့ သကၠရာဇ္ ၂ဝ၁ဝ၊ ကမာၻႀကီးေရာ၊ ျမန္မာျပည္ေရာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာ မက်န္းမာ ၾကေသးပါဘူး။
စာအုပ္ထြက္လို႔ ေက်ာင္းမွာ လိုက္ေရာင္းေတာ့ တခ်ိဳ႕ကလည္း အံ့ဩၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ကဗ်ာဆရာပံု မေပါက္တဲ့ အျပင္ ၁ တန္း တုန္းက အတန္းထဲမွာ ျမားပစ္ ခ်န္ပီယံ (၁ တန္း ဆိုတာ ပထမႏွစ္)။ တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ စကၠဴျမားပစ္ၾကတယ္လို႔ ၾကားဖူးေတာ့ ပစ္လိုက္ၾကတာ။ အျခား ေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ ျမားမွာ စာေလးေတြ ေရးၿပီး ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ ရွိသမွ် ဗလာစာအုပ္ ကုန္ေအာင္ ကေလးေတြလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ပစ္ၾကတာပါ။ ဆက္ရွင္ဘီ မွာဆိုေတာ့ မိန္းကေလးက ၁ဝ ေယာက္တည္း၊ ေယာက်ာ္းေလးက ၁၉ဝ။ ဘဲအုပ္ႀကီး ပစ္သမွ် မေဗဒါေတြမွာ အလူးအလဲပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပံုစံကလည္း ဝတၳဳထဲက၊ ႐ုပ္ရွင္ထဲက ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။ ကိုညီ (သရဝဏ္) တေယာက္ကေတာ့ ပါးလ်လ်၊ ခပ္ေဆြးေဆြး ဟန္နဲ႔မို႔ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ အတူဆံုး ပါပဲ။ ပင္းယမွာ ေနတဲ့ ကိုညီက အၿမဲတမ္းလို အက်ႌအျဖဴ နဲ႔ ကခ်င္ပုဆိုး ဝတ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားအားလံုး အက်ႌအျဖဴပဲ ဝတ္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ေဘာင္းဘီ ဝတ္ခဲၾကၿပီး ကခ်င္ပုဆိုး၊ ေယာပုဆိုး ေခတ္စားပါတယ္။ ေဘာင္းဘီ မခြ်တ္တန္း ဝတ္တဲ့သူက လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရပါတယ္။ လြယ္အိတ္ကေတာ့ ေက်ာ္သူ စတိုင္ အထံုးနဲ႔။
မိန္းကေလးေတြ ဝတ္စားပံုကိုေတာ့ ေရႊတိုး (ကြ်န္ေတာ့္ မဒမ္) ကိုပဲ နမူနာ ျပရမွာပဲ။ အာစီတူး မွာတုန္းက ဒူးေခါင္းေအာက္ တဘီတိုတို၊ အက်ႌပြပြ၊ သိုးေမႊးလြယ္အိတ္၊ နားဆြဲႀကီးႀကီးနဲ႔။ မဟာတန္းတက္ေတာ့ အေပ်ာ့သား လံုခ်ည္ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ကို ခပ္ႏြဲ႔ႏြဲ႔ဝတ္တဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
မိန္းကေလးေတြ ဖက္ရွင္ေျပာင္းတယ္ ဆိုတာ အက်ႌ ပြလိုက္ က်ပ္လိုက္၊ လံုခ်ည္ ရွည္လိုက္ တိုလိုက္၊ ဆံပင္ ေကာက္လိုက္ ေျဖာင့္လိုက္ပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းထဲမွာ ဘယ္သူမွ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီတဲ့ ပံုမ်ိဳး မဝတ္ၾကပါဘူး။ အာအိုင္တီကေတာ့ ပိုေတာင္ ေရွးဆန္ပါေသးတယ္။ ၁ တန္း တုန္းက ေဘာင္းဘီရွည္ ဝတ္လာတဲ့ ေက်ာင္းသူကို တန္းလံုးကြ်တ္ ဝိုင္းေနာက္ၾကတာ မွတ္မိပါေသးတယ္။
(ဆက္ရန္ ...)
Feb 9, 2010
ပန္းခ်ီဆရာ အတု
ကြ်န္ေတာ္ ပန္းခ်ီ မဆြဲတတ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ပန္းခ်ီၾကည့္တာေတာ့ ဝါသနာပါတဲ့ အေၾကာင္း ေရးဖူးပါတယ္။
ေမာက္စ္တလံုးနဲ႔ ရြာစဥ္လည္ရင္း ေတြ႔မိတဲ့ ဆိုဒ္ေလးေတြ ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီ ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ဆြဲဟန္ကို တုပၿပီး၊ အလြယ္ဆြဲလို႔ ရေအာင္ လုပ္ထားေပးတာေတြပါ။ ပန္းခ်ီ ဆရာႀကီးဂိုက္ ခဏဖမ္းၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္လို႔ ရတာေပါ့။