မဖြဲ႔ႏြဲ႔ၾကေၾကး
ရီဖို႔ေမာဖို႔
ဒီေလာက္ျပင္းထန္တဲ႔စကားလံုးေတြ လိုလို႔လား။
ငိုဖို႔ေၾကြးဖို႔
ဒီေလာက္သိုင္းဝိုင္းတဲ႔ဇာတ္ကြက္ေတြ လိုအပ္လား။
အရယ္ရဆံုးျပက္လံုးေတြဟာ
ငါတို႔ရဲ႕ ဘဝေတြကို
အမွန္အတိုင္းျပန္ေျပာျပတာပါ။
အငိုရဆံုးဇာတ္ဆိုတာကလည္း
ငါတို႔ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို
အရင္းအတိုင္းေဖာက္သည္ခ်တာပါပဲ။
မီးေပါင္ေလး နည္းနည္းေလ်ာ႔လိုက္
အေရာင္ေလး နည္းနည္းခ်လိုက္
ငယ္ငယ္တုန္းကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုပဲ
သတိရမိေတာ႔တယ္။
တင္မင္းထက္
(၂ဝ၁၃)
0 comments:
Post a Comment