Feb 28, 2010

ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၆)

တည အိမ္နားမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သားမႊန္းနဲ႔ ထိုင္ၾကရင္း သူတို႔ Civil မွာ ကဗ်ာဆရာ တေယာက္ရွိတယ္။ မိတ္ဆက္ေပးမယ္ ဆိုၿပီးေျပာပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းကန္တင္းက ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ေနက် "ဝင္း" မွာ ဆံုေတာ့ ေဘးဝိုင္းက တေယာက္ကို "ဒါ - အံ့ေဆြ၊ ဒါ - တင္မင္းထက္" ဆိုၿပီး မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ တကယ္က ျမင္ဖူးေနက် သူေတြ ပါပဲ။ ဒီဆိုင္မွာ ထိုင္ေနၾကသူေတြပါပဲ။ ေယာက္်ားေလးခ်င္းက ခပ္ပါးပါးမို႔သာ နာမည္ မသိၾကတာ။

"ဝင္း" က ကန္တင္းကို ေက်ာင္းဖက္က ဆင္းလာရင္ ဘယ္ဖက္ျခမ္း အလယ္နား ေက်ာ္ေက်ာ္မွာပါ။ ကန္တင္းက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ သြပ္မိုး ဆိုင္တန္းရွည္ႀကီး ၂ ခု။ အလယ္ကြက္လပ္က ေတာ္ေတာ္က်ယ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဘယ္ဖက္ျခမ္းမွာ ထိုင္တာမ်ားပါတယ္။ ဆင္းလာလိုက္ရင္ စစျခင္းက ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္၊ အေအးဆိုင္ေလးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ဆရာဦးစိုးလြင္ ရဲ႕  "ကန္သာယာ" (တ႐ုတ္ထမင္းဟင္း တကယ္ေကာင္းၿပီး သမိုင္းဝင္း အေဆာင္ကန္တင္းက ကန္သာယာနဲ႔ အတူတူပါပဲ)၊ ၿပီးေတာ့ လမ္းက်ဥ္းေလး ျခားၿပီး ေနာက္ထပ္ တ႐ုတ္ဆိုင္ တခု ျဖစ္တဲ့ "ေအာင္သိပၸံ"။ ၿပီးေတာ့ ဝင္း၊  အျခား ဗမာ ထမင္းဆိုင္ တဆိုင္၊ ႀကံရည္ဆိုင္ စတာေတြ ျခားၿပီး "ေႏြးေအး"။ ၿပီးေတာ့ အပ်ိဳႀကီး ညီအမေတြရဲ႕ "က်ားပ်ံေမာင္ေကာင္း" ထမင္းဆိုင္။

ညာဖက္ျခမ္း အစြန္ဆံုးက "ေမတၲာေပါင္းကူး" က အတန္းႀကီးေတြ ထိုင္တဲ့ဆိုင္ပါ။ ခင္ေမာင္တိုးေခြေတြ ဖြင့္တတ္ၿပီး၊ ကိုေနဝင္းတို႔ ကိုရဲလြင္တို႔ ေက်ာင္းထဲလာရင္လည္း ေပါင္းကူး မွာ ထိုင္ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းက မင္းသား မင္းသမီး ႐ုပ္ရွင္လာ႐ိုက္တာထက္၊ ကိုေနဝင္းတို႔ကို လူပိုဝိုင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အတန္းႀကီးေရာက္တဲ့ အထိ "ဝင္း" မွာပဲ ထိုင္ပါတယ္။ ထိုင္သာ ထိုင္တယ္ "ဝင္း" က လက္ဖက္ရည္ကို အရမ္းျပင္းလြန္းလို႔ ကြ်န္ေတာ္ မေသာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး လက္ဖက္ရည္ပါ ျပတ္သြားတဲ့ အထိပါပဲ။

ေက်ာင္းကန္တင္းက ဆိုင္ေတြနဲ႔ ေဖာက္သည္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဝင္း နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔က ေဆြမ်ိဳးလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရာင္းဖို႔ ခ်က္တဲ့ဟင္း မစားခ်င္ရင္ သူတို႔စားဖို႔ ခ်က္တဲ့ဟင္း ေတာင္းစားတာပါပဲ။

ေက်ာင္းက ဆိုင္နာမည္ေတြက ကဗ်ာဆန္ပါတယ္။ ေနာက္တဆိုင္က "ဆံုစည္းရာ" တဲ့၊ ဘယ္ဖက္ျခမ္းလား၊ ညာဖက္ျခမ္းလား မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေက်ာင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္နားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလး ကလည္း ေက်ာင္းသားေတြ ထိုင္ေလ့ရွိတဲ့ ဆိုင္ေလးပါ။

Credit to : Titus Hlaing

***

ကန္တင္းရဲ႕ အျပင္ဖက္ အစြန္ဆံုး ဆိုင္ေတြကေန ၾကည့္ရင္ ထမင္းစားေဆာင္၊ အားကစား႐ံု စတာေတြကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ အတြက္ကေတာ့ ဒါေတြထက္ ပိုအေရးႀကီးတာ ရွိပါေသးတယ္။ ဂ်ီေဟာပါ။

ဂ်ီေဟာေဆာင္နဲ႔ သူ႔ေရွ႕က လမ္းကေလးကို ျမင္ေနရပါတယ္။ အဲဒီလမ္းေလးကေန ဆက္ေလွ်ာက္သြားရင္ ဆရာအိမ္ေတြကို ေရာက္ပါတယ္။ တီခ်ယ္ေမၿငိမ္းက သူ႔ ေယာကၡမျဖစ္တဲ့ ပါေမာကၡႀကီး တေယာက္ အိမ္မွာေနပါတယ္။ သူ႔ အိမ္ကို ေရာက္ျဖစ္ၾကသလို၊ သူ အာစီတူးကိုသြားဖို႔ ထြက္လာရင္လည္း ကန္တင္းမွာ ဝင္ထိုင္တတ္ပါတယ္။ သူ႔ သားႀကီး ကိုထူးျမတ္ ငယ္ငယ္ေပါ့။
***

အံ့ေဆြ ရဲ႕ ကေလာင္နာမည္က ေမာင္နႏၵ၊ ပန္းခ်ီဆြဲေတာ့ ကိုအံ့။ သူ႔ ကေလာင္နာမည္က ေတာ္ေတာ္ကို ႐ိုးေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ေခတ္ၿပိဳင္ဆန္တဲ့ ကဗ်ာဆရာပါ။ သူက ပိေတာက္ပြင့္သစ္မွာ အဖြင့္ကဗ်ာ ပါေနပါၿပီ။

သူကေန တဆင့္သိရတာက ကြ်န္ေတာ့္ထက္ တတန္းႀကီးတဲ့ သတၳဳေဗဒက ညလယ္မိုး ပါ။ ေဇယ်ာေက်ာ္၊ ေဇယ်ာေကြး၊ ေကြးႀကီး၊ ညလယ္မူး စသည္ျဖင့္ ဝရမ္းေျပးတမွ် နာမည္မ်ားသူပါ။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းမဂၢဇင္း လုပ္ၾကေတာ့ သူက အတြင္းေရးမွဴး လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ကဗ်ာေရးတဲ့သူေတြ စုမိေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကဗ်ာ စာအုပ္လုပ္ဖို႔ ႀကံၾကတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္က ေလးတန္း။ သံုးတန္း တုန္းက စာအုပ္ မလုပ္ျဖစ္ပါ။ ေက်ာင္းမွာ အက်မ်ားတာက သံုးတန္း နဲ႔ ငါးတန္း ဆိုေတာ့ စာနည္းနည္း လုပ္ခဲ့မိတယ္ ထင္တာပဲ။ ဒီတခါ စီစဥ္သူေတြကေတာ့ သားမႊန္း နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္။ ေမာင္အံ့၊ ေကြးႀကီး၊ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း (မိုးေသြးနဲ႔လည္း သူငယ္ခ်င္း) ေကာင္းထက္ နဲ႔ ေအာင္ထိုက္ တို႔ စုမိပါတယ္။ ခိုင္ၿမဲ ကေတာ့ ဘယ္သူကေန တဆင့္ ဆက္မိမွန္း မမွတ္မိေတာ့ပါ။

***

ေမာင္အံ့က ပန္းခ်ီလည္း ဆြဲေတာ့ စာအုပ္ ဒီဇိုင္းကို သူပဲ ဆြဲပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ဝိညာဥ္ျပာ မွာလို ကဗ်ာတပုဒ္ကို ပန္းခ်ီတပံု မဆြဲေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာဆရာ တေယာက္ကို ပန္းခ်ီတပံု တမ်က္ႏွာ အျပည့္ဆြဲပါတယ္။ တေယာက္ကိုလည္း တပုဒ္၊ ႏွစ္ပုဒ္ ပဲပါတာပါ။

ဝိညာဥ္ျပာမွာ လက္ေရး ေရးတဲ့ ေနဝင္းေအာင္က ပန္းခ်ီလက္ေရး အစစ္လို႔ ေျပာလို႔ပါမယ္။ ေမာင္အံ လက္ေရးကလည္း ကဗ်ာလက္ေရးမို႔ ကဗ်ာစာအုပ္ေရးရင္ အဆင္ေျပပါတယ္။ စိုးစိုး (ေနဆူးသစ္) လက္ေရးကလည္း ကဗ်ာလက္ေရးပါပဲ။ လူမနားလည္တဲ့ ကဗ်ာေတြ ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေရးနဲ႔ စာအုပ္ထုတ္႐ံုပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေျပာဖူးသလို ပုရြက္ဆိတ္ကေလးေတြ အရက္မူးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ လက္ေရးမို႔ ဘယ္သူမွ ဖတ္တတ္မွာ မဟုတ္ပါ။

ဒီတအုပ္မွာေတာ့ လက္ေရးနဲ႔ မေရးဘဲ အဲဒီတုန္းက ေခတ္စားခါစ ကြန္ျပဴတာ စာစီမယ္ ႀကံပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တႏွစ္မွ ကြန္ပ်ဴတာ လက္ေတြ႔ခန္း ၃-၄ ခါ ဝင္ရတာမို႔ ဘယ္သူမွ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ မနီးစပ္ပါ။ သားမႊန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က A&T မွာ လုပ္တယ္ ေျပာလို႔ အကူအညီ သြားေတာင္းၾကပါတယ္။ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့ သူနဲ႔ အတူလုပ္ေနတဲ့ တေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပန္းခ်ီလည္းဆြဲ၊ ကဗ်ာလည္း ေရးသူမို႔ သူ႔ဆီက ကဗ်ာတပုဒ္ပါ ပန္းခ်ီနဲ႔တကြ ရလာပါတယ္။ သူကေတာ့ IC ဂုဏ္ထူးတန္းက ေမာင္ခ်မ္း ပါ။


ရစ္သမ္မဲ့က်ိန္စာ

ၾကင္နာသူေရ ...
သကၠရာဇ္ေဆြးေတြထဲက
ေသြးေအးရင္ခုန္သံစည္းခ်က္
ပဥၥလက္အတတ္နဲ႔႐ိုက္ခ်ိဳးလိုက္ႏိုင္တာေတာ့
မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္ ...
ကိုယ့္ဆႏၵေတြ ေလဟုန္စီးေမ်ာ
အေမာေဖာက္ရင္းနဲ႔ ပန္းတိုင္မဲ့
ခရမ္းလြန္တံခါးအိုေတြရဲ႕ၾကား
ကိုးစားခ်က္မွ ရွာမရခဲ့ရင္
ထြက္ေပါက္မဲ့က်ဆံုးသြားႏိုင္တယ္
(ေက်းဇူးျပဳ၍ ...)
အဆိပ္သင့္ေလွခါးထစ္ေတြမထြင္းခဲ့နဲ႔ခ်စ္သူ ...

ကဲ !
COME ON ခ်စ္သူ
ၿပိဳကြဲမႈေကာင္းကင္လႊာေအာက္မွာ
အစာမေၾက ညီမွ်ျခင္းေတြ
အေၾကအလည္ရွင္းခ်က္ထုတ္ရေအာင္ ...
သတိထားဖို႔က
ရင္ၾကားေစ့ပြဲမွာ
(စစ္တုရင္ ကစားကြက္ေတြ
မင္းဦးေႏွာက္က ခဏေမ့ထားဖို႔ပါပဲ)
မေရရာေကာက္ခ်က္နဲ႔
ဒြိဟေတြဦးတည္ရာမဲ့ခဲ့ရင္ေတာ့
ရသသစ္သီးေတြပုပ္သိုး
မ်ိဳသိပ္ျခင္းတံခါးက်ိဳးေတြျခစားကုန္မယ္ ...

ျမားတစ္စင္းနဲ႔ပန္းသီးႏွစ္လံုး
(တစ္က .. ႏွစ္လံုးသား, ႏွစ္က .. ဘဝ)
ေႁခြလိုတဲ့မိုက္မဲမႈေနာက္မွာေတာ့
ဝမ္းနည္းစရာေပါ့ခ်စ္သူ
ၾကင္နာမႈေတြ တကယ့္ကိုက်ိန္စာသင့္သြားၿပီ ...

ေမာင္ခ်မ္း

***
ေမာင္ခ်မ္းတို႔ စာစီေပးတာနဲ႔ စာအုပ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထြက္လာပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ဂတ္စတာနာ လွည့္ဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ မရွာရေတာ့ပါဘူး။ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ကြ်န္ေတာ္ မိတၱဴဆြဲေနၾက ဆိုင္မွာပဲ မိတၱဴဆြဲလိုက္ပါတယ္။ စာရြက္ကို ေက်ာကပ္ဆြဲရမွာ ဆိုေတာ့ သူတို႔ စာရြက္နဲ႔ ဆြဲတာထက္ ကိုယ္က စာရြက္ေပးၿပီး ဆြဲခ သပ္သပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ပိုသက္သာ သြားပါတယ္။ စာအုပ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေခြ်းတပ္ ဆြဲလိုက္ပါတယ္။

၁၉၉၃ ဒီဇင္ဘာမွာ "လိႈင္းရဲ႕ျပတင္း" ထြက္ပါတယ္။ စာအုပ္ဖံုးနဲ႔ အတြင္းပန္းခ်ီအားလံုး (ေမာင္ခ်မ္း တပံုက လြဲရင္) ေမာင္အံ့ လက္ရာေတြပါ။

                                                လိႈင္းရဲ႕ ျပတင္းကိုဖြင့္ ... ...
                                                လိႈင္းရဲ႕ ပဲ့တင္သံမ်ား
                                                သင့္ ႏွလံုးသားျဖင့္
                                                ဖမ္းယူနားဆင္ၾကည့္လိုက္ပါ ... ...

လိႈင္းရဲ႕ျပတင္းမွာ ေမာင္နႏၵ နဲ႔ ညလယ္မိုး ကဗ်ာေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ေမာင္နႏၵက "ခ်စ္သူတို႔၊ ယံုၾကည္စြာ ေသာက္သံုးၾကစို႔၊ ဆာေလာင္မႈ က်ပ္တီးျပင္ထဲ၊ ဘဝဟာ၊ လက္ယက္တြင္း တစ္တြင္းပဲ" ... လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ညလယ္မိုးကေတာ့ "မပိုးအိမ္ရဲ႕၊ ကိုယ့္ပန္းအိုးေလး အတြက္ကေတာ့၊ မိုးရာသီဟာ၊ ေနာက္က်ေနခဲ့ပါၿပီ" ... တဲ့။

ကြ်န္ေတာ့္ ကဗ်ာ ၂ ပုဒ္ကေတာ့ အားနည္းတယ္ ေျပာရမယ္။ ခုေနျပန္ဖတ္ေတာ့ တပုဒ္ကို နည္းနည္း မႀကိဳက္ၿပီး၊ ေနာက္တပုဒ္ကို လံုးဝ မႀကိဳက္ေတာ့ပါ။

တီခ်ယ္ေမၿငိမ္း နဲ႔ ေမာင္အံ့တို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကန္တင္းထိုင္ၾကရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကဗ်ာ သူ႔ကဗ်ာ ေပါက္တက္ကရ ဖ်က္ၿပီး ေနာက္တတ္ၾက၊ ရီတတ္ၾက ပါတယ္။ ကဗ်ာ သေဘာတရား ဘာညာ ေျပာေလ့ မရွိပါဘူး။

ထူးျခားတယ္ ေျပာရမယ့္ ကဗ်ာတပုဒ္ကေတာ့ ေကာင္းထက္ညြန္႔ရဲ႕ "အိမ္မက္မွတ္တိုင္" ပါပဲ။ သူ ၁၉၉၁ မွာ ေထာင္က်တုန္းက ခံစားခ်က္ကို ဖြဲ႔ထားတာပါ။ ေကာင္းထက္ နဲ႔ ခ်ိဳသင္းက ေမြးေန႔တူပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ေမြးေန႔တူတဲ့ အျခား စာေရးဆရာမ ၂ ေယာက္လည္း ရွိေသးေတာ့ - ကြ်န္ေတာ္က "မင္း ဇာတာက စာေရးဆရာမ ျဖစ္မယ့္ ဇာတာ၊ မင္းက ေယာက္်ားေလး ျဖစ္ေနလို႔ စာေရးဆရာမ မျဖစ္တာ" ... လို႔ ေနာက္ေလ့ရွိပါတယ္။

အိမ္မက္မွတ္တိုင္

ဖန္အိုးထဲကေ႐ႊငါး
ပန္းခင္းထဲကလိပ္ၿပာ
စဥ္းစားေနတဲ့ ငါ။

အသိမဲ့ လႈပ္႐ွားမႈေတြနဲ႔
နာရီလက္တံကို ဆြဲေၿပးခ်င္ရဲ႕
အဂၤေတ ျပကၡဒိန္တခုမွာ
ရက္စုေတြကမ်ားခဲ့ၿပီ။

ပင့္ကူရဲ႕ ဂရပ္ဖစ္ဒီဇိုင္း
အင္းဆက္သခ်ႋဳင္း
အလင္းလိႈင္းေတြက ခပ္ပါးပါး
သံေခ်းတက္ေဘာင္နဲ႔
အသက္႐ႈတဲ့ ပန္းခ်ီကား
အေရာင္မိႈင္းေနတာက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။

"အေမ႔အိမ္" နားေထာင္ေနတဲ့ ငါ့လိပ္ျပာ
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ျပန္ခဲ့ဦး
ျဖဴညစ္ညစ္ ငါ့ေကာင္းကင္အျပင္ဘက္က
ေထြးေပြ႔မယ့္ မိုးေရစက္
ဘယ္ရက္မွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေရာမလဲ။

မပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ မနက္ျဖန္
ေ႐ႊေရာင္ဝင္းပေနမလား
ေသေအာင္ယင္းထေနမလား ...။

ဖန္အိုးထဲက ...
... ... ... ...
... ... ... ငါ။ ။

ေကာင္းထက္ညြန္႔

***

လိႈင္းရဲ႕ျပတင္း နဲ႔ တၿပိဳင္တည္းေလာက္ပဲ စိုးစိုးတို႔၊ တီခ်ယ္ေမၿငိမ္းတို႔နဲ႔ ေနာက္တအုပ္ အတြက္ ကဗ်ာစုေနၾကပါၿပီ။ အဲဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ပါဝင္ စီစဥ္ ခဲ့သမွ်ထဲမွာ အႀကိဳက္ဆံုး ျဖစ္တဲ့ "တမိုးထဲေအာက္မွာ" ...
***
(ဆက္ရန္ ...)

Read more...

Feb 25, 2010

ျမန္ျမန္

ျမန္ျမန္

နည္းပညာေတြကေန႔စဥ္ဘဝထဲကို ေရာက္ေရာက္လာတယ္
ကင္မရာ အမ္ပီဖိုး အပိုဆာဒါးေတြမ်ားေတာ့ ဖုန္းဘယ္လိုေခၚရမလဲမသိေတာ့ဘူး
ပင္လယ္ႏွစ္ခုျခားေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေရာ ခုႏွစ္ဘူတာေဝးတဲ့ ညီနဲ႔ေရာ
မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုျဖစ္ၾကပါတယ္
လက္နဲ႔ေရးတဲ့စာကို စာလံုးေပါင္းစစ္မရတာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ
ဂိမ္းသီအိုရီဖတ္ၾကည့္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားမိေတာ့
အြန္လိုင္းဂိမ္းကစားတဲ့ သားငယ္နဲ႔ ဒီညစစ္ျဖစ္ရလိမ့္မယ္
ဒီကဗ်ာကိုေရးတာ နာရီဝက္နဲ႔စကၠန္႔ႏွစ္ဆယ္တိတိၾကာတယ္
ဂတ္စတာနာလွည့္ဖို႔ (ဒါမွမဟုတ္) စာတိုက္ကပို႔ဖို႔မလိုေတာ့ဘူး
ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ဖိုရမ္ ၂ ေနရာခြဲတင္ဖို႔ ေနာက္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ၾကာမယ္

တင္မင္းထက္
၂၅.ဝ၂.၁ဝ (၁၅း၁၁း၂၆ နာရီ)

Read more...

Feb 23, 2010

ပန္းခ်ီဆရာ

ပန္းခ်ီဆရာ

"ဒီလူေသရင္
တကၠသိုလ္မွာ တေစၦျဖစ္မယ့္လူ" ... တဲ့။

ဒုတိယကမၻာစစ္မီးက
မဖ်က္ဆီးႏိုင္ခဲ့တဲ့
ေက်ာင္းရဲ႕အလွကို
ျပည္ နဲ႔ တေကာင္းၾကားက
တဲတန္းလ်ားစာသင္ခန္းမွာ
စၿပီးၿငိခဲ့တယ္ ဆိုပါစို႔။

တကၠသိုလ္ေျမ တေနရာရာမွာ
ပန္းခ်ီဆြဲေနတဲ့ သူဟာ
ေက်ာင္းရဲ႕ အႏုပညာသေကၤတ
သူျမင္သမွ် သူခံစားသမွ်ဟာလည္း
ေက်ာင္းရဲ႕အရိပ္
ေက်ာင္းရဲ႕နမိတ္ေတြသာျဖစ္တယ္။

၁၉၆၂
သမဂၢ အၿဖိဳခံရေတာ့
တကၠသိုလ္လည္းေနညိဳ
သူ႔ပန္းခ်ီခန္းလည္းၿပိဳခဲ့တယ္။

ေက်ာင္းကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ကေတာ့
မိုးမတိတ္ခဲ့ပါဘူး
အဓိပတိလမ္းတေနရာရာ
ကံ့ေကာ္ပင္တန္းတေနရာရာ
ပန္းခ်ီေဒါက္တိုင္ ေထာင္ထားဆဲပါ။

၁၉၇ဝ
တကၠသိုလ္ေရႊရတုသဘင္
ပန္းခ်ီျပပြဲတင္ေတာ့
သစ္ပုတ္ပင္ နဲ႔ ပုဂံလမ္း
ေဆး ၁ နဲ႔ စိန္ပန္းေတြ
ခ်စ္ျခင္းတို႔ေဝခဲ့တယ္။

၁၉၇၄
ဦးသန္႔အေရးအခင္း
ေသြးခ်င္းခ်င္းတကၠသိုလ္
သူ ... ငိုခဲ့ေလသလား။

တကၠသိုလ္ေနဝင္ေတာ့
သူ႔ရင္မွာ ပန္းခ်ီသုဥ္း
ဖုန္းဆိုးျမစ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

သူခ်စ္တဲ့စုတ္တံေတြကို
အင္းလ်ားမွာ ေရခ်ခဲ့ေလသလား
စကားပင္ေျခမွာ ျမဳတ္ႏွံခဲ့ေလသလား
ႏွစ္မ်ားစြာလြန္ခဲ့ၿပီ။

၁၉၈၈ ...
၁၉၉၁ ...
၁၉၉၆ ...
တကၠသိုလ္ညနက္နက္ေတြကို
သူဘယ္လို ခံစားရေလမလဲ
ဒီေျမမွာ ပန္းခ်ီမရွိေတာ့။

ေမွ်ာ္လင့္ေနဆဲ ယံုၾကည္ဆဲေလ ...
တကၠသိုလ္ေျမ တမိုးေသာက္ရမယ္
အလွတရားတို႔ ျပန္ေရာက္လာရမယ္
တကၠသိုလ္ရဲ႕ တေနရာရာမွာ
ပန္းခ်ီဆရာ ဦးနန္းေဝကို
ျပန္ေတြ႔ရ ေပလိမ့္မည္။ ။

တင္မင္းထက္
၂၃.ဝ၂.၁ဝ

(ေအာင္ျမင့္ နဲ႔ ေအာင္မင္း ရဲ႕ "ျမန္မာ ေခတ္ၿပိဳင္အႏုပညာ ၁" စာအုပ္ကို ကိုးကားပါသည္။
"ဒီလူေသရင္ တကၠသိုလ္မွာ တေစၦျဖစ္မယ့္လူ" ဆိုတာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ေျပာခဲ့တာပါ။)

Read more...

Feb 22, 2010

အလြမ္းမေျပ

ဒီေန႔ မနက္ မ်က္ႏွာစာအုပ္ (Facebook)  ၾကည့္ရင္း Rangoon Institute of Technology Alumni ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ Titus Hlaing တင္ေပးထားတဲ့ ပံုေတြေတြ႔။ ကြန္ျပဴတာထဲမွာ သိမ္းထားတဲ့ ေမာင္ညြန္႔ေဌး ရဲ႕ "လြမ္းေျပေအာင္" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္ကို ျပန္ရွာဖတ္ၾကည့္ေတာ့ အလြမ္းမေျပ ျဖစ္ရပါေတာ့တယ္ ...


လြမ္းေျပေအာင္

စြယ္ေတာ္ရိပ္........၏
အတိတ္သမိုင္း၊ ရင္ထဲလွိဳင္းခတ္
မေမ့တတ္သူ...

ကံ့ေကာ္စိန္ပန္း၊ စြယ္ေတာ္တန္းႏွင့္
ခေရလမ္းမွာ၊ ပန္းေကာက္သူေတြ
တေျပတရြာ၊ အေနၾကာလည္း
နာရီလက္တံ၊ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္
သတိရစရာ...


ေအေဆာင္ ဘီေဆာင္
ေနာက္ေျပာင္ေအာ္ဟစ္၊ အျပစ္မျမင္
ခ်စ္ၾကခင္ၾက၊ က်ီစယ္ၾကႏွင့္
ဥတၱရေရွ႕၊ ေပ်ာ္ေမြ႔သံစဥ္
လက္တြင္ဂီတာ၊ ဘာဂ်ာတေယာ
ပန္းစံုေတာမွာ၊ ဂ်ီေဟာသူကို
ေဖ်ာ္ေျဖသူ...


ဘီလ္ဒင္ဝမ္းတူး
ကူးသြားျဖတ္သန္း၊ စာသင္ခန္းဝင္
လြင္လြင္ဘဲ(လ)သံ၊ စီစီညံကို
ျပန္လည္ၾကားေယာင္၊ သန္းေခါင္ညဥ္႔နက္
ဂဏန္းတြက္သူ၊ စာက်က္သူေတြ...

အာအိုင္တီ
အီကိုရာဇူး၊ ျမဴးတူးယွဥ္ၿပိဳင္
အႏိုင္မခံ၊ အ႐ွံဳးမေပး
အားေပးသန္သူတို႔ စုေဝးရာ...


အဆန္ဗလီေဟာ၊ စာေပေဟာေျပာပြဲတဲ့
ေသာေသာညံညံ၊ လက္ခုပ္သံႏွင့္
ဆိုင္းသံဗံုသံ၊ တရံမျပတ္
ျပဇာတ္အၿငိမ့္၊ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ
နားထဲၾကားေယာင္...

ကာတြန္းေဘာက္ တဲ့
အေျပာက္အမႊန္း၊ အရႊန္းအေသာ
ဟာသေႏွာလ်က္၊ ေျပာင္ေျမာက္လက္ရာ
ေကာက္ေၾကာင္းမွာလွ်င္
သစၥာရွာသူ...


ဩဘာလမ္း တဲ့
ျဖတ္သန္းေလွ်ာက္သြား၊ ဟားဟားဟီးဟီး
လက္ခုပ္တီးၾက၊ ေနာက္ေျပာင္ၾကႏွင့္
ဘဝဂ္ထိညံ က်ီစယ္သံ တို႔
ျပန္လည္ၾကားေယာင္...

ေႏြးေအး၊ ေအာင္သိပၸံ
ကန္သာယာ၊ ဦးခ်စ္၊ ေျခာက္ႏွစ္ေျခာက္မိုး
သည့္ထက္တိုးလို႔၊ ေနသူေပသူ
ေပ်ာ္တတ္သူေတြ...

စာေမးပြဲနီး၊ ပ်ာယီးပ်ာယာ
စာၾကည့္စားပြဲ၊ ျပန္႔ႀကဲမွတ္စု
အဖုအထစ္၊ မေျပျပစ္လည္း
ေခတ္နဲ႔စနစ္၊ အႏွစ္အကာ
ဘယ္အရာမွန္၊ ေဝဖန္တတ္သူ...


 စြယ္ေတာ္ရိပ္....... တဲ့
အတိတ္သမိုင္း၊ ရင္ထဲလိႈင္းခတ္
မေမ့တတ္သူ...

ေမာင္ညြန္႔ေဌး (အထက္မင္းလွ)
(အာအိုင္တီ ဒင္နာမွာ ေဝတဲ့ စြယ္ေတာ္ရိပ္စာေစာင္ထဲက ကဗ်ာေလးပါ)

Credit to ေမာင္ညြန္႔ေဌး & Titus Hlaing.

Read more...

Feb 18, 2010

ရီရတဲ့ ကဗ်ာ


ရီရတဲ့ ကဗ်ာ

ေပါက္ကြဲတယ္၊ ေဖာက္ခြဲမယ္
ဗန္းစကားေတြလည္း ဆန္းျပားတယ္။

ေခတ္အပ်က္ႀကီးက "ဟ" ေပးထားတဲ့
ထြက္ေပါက္ေတြကေန ေပါက္ထြက္လာၿပီး
သီဟိုဠ္သရက္လို သီးျပလိုက္ေသးတယ္
ပြင့္လင္း လြတ္လပ္လွခ်ည္ရဲ႕။

တင္မင္းထက္
၁၈.ဝ၂.၁ဝ

(စာသားနည္းနည္း ျပင္ထားပါတယ္။)

Read more...

ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၅)

၉၂-၉၃ မွာ ေက်ာင္းေတြကို တတန္းၿပီး တတန္း တက္သုတ္႐ိုက္ ဖြင့္ေနတဲ့ၾကားထဲက ကဗ်ာစာအုပ္ေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ထြက္လာပါတယ္။ အာစီ ၁-၂-၃ တင္မက၊ ေဆး (၁)၊ ေဆး (၂) မွာပါ ထြက္ပါတယ္။ အမ်ားစုက ဖိုတိုေကာ္ပီ ဆြဲၿပီး ထုတ္တာပါ။

ေဆး (၁) က ထုတ္တဲ့ စာအုပ္ထဲက ကဗ်ာေလး တပုဒ္ဆို လွလည္းလွ၊ အသံလည္းခ်ိဳလို႔ ခုထိ အလြတ္ရပါေသးတယ္။

                အိမ္ျပန္ခ်ိန္ သစ္သီးမ်ား

 
                အထီးက်န္
                   မွည့္လြန္သီး တခ်ိဳ႕တဝက္
                ကိုယ့္အတြက္က်န္ 
                              မင္းအိမ္ျပန္ခ်ိန္။
                ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း 
                သီးကင္းႏု တဝက္တခ်ိဳ႕
                ကိုယ့္အဖို႔က်န္ 
                              မင္းအိမ္ျပန္ခ်ိန္။
                 
                                 ေမာင္မိုးဇင္

***

၁၉၉၃၊ ကြ်န္ေတာ္ ၃ တန္း ႏွစ္မွာေတာ့ ေက်ာင္းေပါင္းစံုက သူေတြ စုထုတ္တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ တအုပ္ထြက္လာပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာလည္း အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အမွတ္ (၄) ထိ ထုတ္ခဲ့တဲ့ "ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း" ပါပဲ။


(ပံုကို မေနာ္ဟရီထံမွ ရပါသည္။)

သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဒီဇိုင္းေသခ်ာဆြဲၿပီး၊ ေအာ့ဖ္စက္နဲ႔ ႐ိုက္ထားတာပါ။ တီခ်ယ္ေမၿငိမ္း၊ ေဆး ၂ က မင္းခိုက္စိုးစန္ နဲ႔ မိေကာက္၊ မိန္းက မေနာ္ဟရီ နဲ႔ စမ္းသီတာ၊ အာစီတူးက ဧထက္ နဲ႔ ဇံုနီ၊ အာအိုင္တီက မိုးေက်ာ္သူ နဲ႔ သားမႊန္း စသည္ျဖင့္ လူစံုပါတယ္။ ဒီဇိုင္းနာကေတာ့ အျပင္ကပါ ကိုယ္ေမာင္ျမင့္ တဲ့။

ဒါက ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း ရဲ႕ အဖြင့္ စာမ်က္ႏွာပါ ..

အ႐ိုင္းသက္သက္ေနနဲ႔
ေလးလံက်ပ္ခဲခ်င္လည္း
ခဲေနမွာေပါ့
ဒါေပမယ့္
သင္မ်က္စိနဲ႔ၾကားၿပီး
နားနဲ႔ျမင္ႏိုင္တယ္
မွန္တစ္ခ်ပ္ ၊လွံတစ္စင္းနဲ႔
အခိုးအေငြ႔တို႔လို ...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း၊ၿပီးဆံုးျခင္း
အလိုျပည့္ၿခင္းတို႔ျပည့္ႏွက္
ယဥ္ေက်းတဲ့ဣစာၦသရ ႏွလံုးသားတို႔ရဲ႕

ျပတင္းတံခါးမ်ား
အဲဒါ ...
ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း
မ်ားလည္းျဖစ္ရဲ႕ ...

အမွတ္တရေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
ဇံုနီ၊ မိုးေက်ာ္သူ၊ မ်ိဳးသန္း

 ***

ျမစ္က်ဥ္း (၁) ကို စီစဥ္သူေတြထဲက မိုးေက်ာ္သူ က ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေမဂ်ာတူ Mechanical ကမို႔ ေကာင္းေကာင္း သိပါတယ္။ ျမစ္က်ဥ္း အဖြဲ႔နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္စပ္မိတာ မိုးေက်ာ္သူေၾကာင့္ပါပဲ။ သူက ခပ္ပိန္ပိန္ ဆံပင္ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ျဖစ္ၿပီး ေပ်ာ္တတ္ ေနာက္တတ္သူ တေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထက္ ထူးတဲ့ အခ်က္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိဘဆီက မုန္႔ဖိုးလက္ျဖန္႔ေတာင္းေနခ်ိန္မွာ သူက အလုပ္လုပ္ေနပါၿပီ။ ျမင္သာ ကညန မွာ ညေစာင့္လုပ္ရင္း ေက်ာင္းတက္ေနသူပါ။ ႐ံုးကလည္း သူ ေက်ာင္းသားမွန္းသိေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ေနေတာ့ စာရြက္စာတန္းေတြ ထားတဲ့ အခန္းမွာ ေနတယ္ေျပာပါတယ္။

သူ႔ကို မွတ္မိေနတာ တခုက တႏွစ္ စာေမးပြဲနီးလို႔ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္အိမ္မွာ စာစုၾကည့္ေနတဲ့ ဆီကို သူလည္း စာက်က္မယ္ ဆိုၿပီး ေရာက္လာတာပါပဲ။ သိုးေမႊး လြယ္အိတ္ႀကီးထဲမွာ အဝတ္အစား ၂ စံု ၃ စံု၊ စာအုပ္ေတြ၊ အိပ္မငိုက္ေအာင္ စားဖို႔ အခ်ဥ္ထုတ္ေတြ၊ ရည္းစားစာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ အားလံုး စုထည့္ၿပီး ေရာက္လာတာပါ။

ဒါက ျမစ္က်ဥ္း (၁) မွာ ပါတဲ့ သူ႔ ကဗ်ာပါ။

အနားေစာင္းမ်ားကိုျဖတ္၍...

ညီမွ်ၿခင္းဆိုတဲ့သေကၤတ "လူတန္းစား" အတြက္မဟုတ္
သခ်ၤာပုစာၦအတြက္သာ
ဒါေပမယ့္
ေရာမၿမိဳ ့မွာေန ေရာမလိုက်င့္ စကားပံုဟာ
လူသားတိုင္းနဲ႔သက္ဆိုင္ခဲ့။
ဘဝ၀မ္းေရးအတြက္ "႐ိုးသားျခင္း" ဟာ
ေမွာင္မိုက္နက္႐ိႈင္းတဲ့ေခ်ာက္ထဲ
အ႐ွိန္ျပင္းစြာဆင္းသက္ခဲ့။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပန္းတိုင္မေရာက္ခင္
ေတာင္ပံက်ိဳးငွက္လို ႐ိႈက္ခ်က္သံမ်ားနဲ႔အတူ
ခက္ခဲစြာ႐ွင္သန္ပ်ံသန္းခဲ့။
ဆံုရန္မ႐ွိတဲ့မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ခုဟာ
ေငြေၾကးတပ္မက္မႈဆံုခ်က္မွာ
တစ္ထပ္တည္းက်သြားေလရဲ႕။
ခါးျပင္းတဲ့အရက္ဖန္ခြက္ထဲမွာ
ခံစားမႈအရာအားလံုး စုန္ေရအျဖစ္
အဆံုးမဲ့စြာေမ်ာသြားခဲ့...။
ဘဝကေပးတဲ့နာက်င္မႈသင္ခန္းစာမ်ားကို
႐ိုးတြင္းခ်င္ဆီအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔ဝင္ေရာက္ခဲ့။
ဘာသာကြဲႏွစ္ခုရဲ႕ ျမင့္ျမတ္သစၥာ႐ွိတဲ့
ေမတၱာစစ္ကိုႏွလံုးသားမွာ ကဗ်ည္းထိုးဖို႔
စုတ္တံမ႐ွိခဲ့။
ေဟာင္းႏြမ္းအိုမင္းသြားတဲ့ရဲတိုက္ေတြဟာ
ရာစုတစ္ခုရဲ႕ မွတ္တိုင္ဆိုရင္
တို႔ ...
႐ြက္လႊင့္တင္လိုက္ၾကစို႔ေလ။
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ အနာဂတ္ျပတင္းေပါက္အတြက္...။

မိုးေက်ာ္သူ

ျမစ္က်ဥ္း (၁) က ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ မေနာ္ဟရီ ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ LINK

***
ျမစ္က်ဥ္း (၁) မွာ ကြ်န္ေတာ္သိတဲ့ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ Civil က သားမႊန္းပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲ အရပ္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ နဲ႔ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ပါတတ္သူပါ။ အိမ္ခ်င္းက နီးေတာ့ ညပိုင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ အတူ ထိုင္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အာအိုင္တီက ႏိုင္ငံေရး ရာဇဝင္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြနဲ႔ပါ ရင္းႏွီးသူ ျဖစ္ၿပီး၊ အျခားေက်ာင္းက ကဗ်ာ စာအုပ္ထုတ္တဲ့ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔လည္း အဆက္အစပ္ မ်ားပါတယ္။

သူက တဆင့္ ေက်ာင္းက ကဗ်ာေရးသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ သိခဲ့ရၿပီး "လိႈင္းရဲ႕ျပတင္း" ကို ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

***

(ဆက္ရန္ ...)

Read more...

Feb 11, 2010

ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၄)

စာအုပ္ အဖံုး ဒီဇိုင္းကလည္း ေနဝင္းေအာင္ ပါပဲ။ တကယ္က အဖံုးက ၂ ထပ္ပါ။ အတြင္း တထပ္က ေက်ာ္သီဟ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ ဒီဇိုင္းပါ။ အျပင္အဖံုးနဲ႔ အိုင္ဒီယာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ေခတ္ေပၚ ပန္းခ်ီ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

ေက်ာင္းထဲမွာ ထုတ္တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ကို အဆက္ျပတ္ ေနခ်ိန္မွာ ထြက္လာတာ ဆိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားၾကပါတယ္။ (ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ၉ဝ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း အရင္ဆံုး ျပန္ထြက္တဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။) အထဲမွာကလည္း တပုဒ္ခ်င္းစီကို သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေလးနဲ႔ ဆိုေတာ့ စာအုပ္ေလးက ပံုစံသြက္ေနပါတယ္။


ကိုယ္တိုင္ လိုက္ေရာင္းသလို၊ ကဗ်ာပါတဲ့ သူေတြေရာ၊ နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေရာ ခြဲေပးၿပီး ေက်ာင္းေပါင္းစံုမွာ လိုက္ေရာင္းခိုင္းပါတယ္။ မိန္းထဲကိုေတာ့ မေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။ အာစီတူး ထဲမွာေတာ့ ေနရာ အႏွံ႔ပါဘဲ။ အလယ္ကန္တင္း၊ လူငယ္ကန္တင္း၊ ေက်ာင္းကားေစာင့္တဲ့ ေနရာ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အေဖာ္ကလည္း ေကာင္း၊ ေပ်ာ္ကလည္း ေပ်ာ္ေနေတာ့ ရွက္တယ္ ဘာတယ္ မရွိပါဘူး။

မာနလည္း နည္းနည္းေတာ့ ထားပါတယ္။ ကဗ်ာ မဖတ္တတ္ဘူး၊ စိတ္မဝင္စားဘူး၊ အားနာလို႔ ဝယ္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ အတင္းမေရာင္းပါဘူး။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ စီးပြားရွာတာမွ မဟုတ္တာ။ မဖတ္တဲ့ သူတေယာက္ဆီ တအုပ္ေရာက္သြားရင္ တအုပ္နာပါတယ္။ စာအုပ္က တလ မျပည့္ခင္ ကုန္သြားပါတယ္။

ေရာင္းရေငြကေတာ့ ကဗ်ာ စာအုပ္တို႔ ထံုးစံအတိုင္း ေရာင္းေပးတဲ့ သူေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္လိုက္ၾက၊ သူမ်ားေက်ာင္း သြားေရာင္းၾကရင္း ထမင္းစားလိုက္ၾကနဲ႔ ကုန္တာပါပဲ။

***

အဖြင့္ကဗ်ာက တီခ်ယ္ေမၿငိမ္းပါ။ "အိပ္မက္ေပ်ာ္" ... တဲ့။

အိပ္မက္ေပ်ာ္

ရင္တစ္ခုန္
အၿပံဳးတစ္ခ်က္
ထြက္သက္ဝင္သက္နဲ႔ၿငိ
ပီဘိပီတိ ...

ေအာင္ျမင္ျခင္း
ပန္းခင္းမ်ား
ေတးသီခ်င္းနဲ႔အတူ
လိပ္ျပာလူေတြ
သာယာတဲ့သက္တန္႔ထဲ
ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔ေန ...

ကမာၻ
လွပစြာ
ပန္းေတြပြင့္
ေနျခည္သာ
စမ္းေရစီး
ဂီတာတီးလို႔လဲေကာင္း ...

စုတ္တစ္ခ်က္
အေရာင္လြင္
ႏုႏြဲ႔ေျပာက္မႊန္း
ေတာက္ရႊန္းတဲ့ေရာင္စဥ္ေတြဖန္တီး
႐ႈမၿငီးႏိုင္ ...

ခ်စ္သူ
မျငဴစူ
ျဖဴစင္ၿပံဳး
အမုန္းဆိုတာမသိ
ရင္ထဲၿငိစရာ အသံခ်ိဳနဲ႔ ...။

ေမၿငိမ္း

သူက အဲဒီ ေခတ္မွာ လံုးခ်င္းနဲ႔ နာမည္လည္း ႀကီးေနၿပီး အာစီတူးမွာ ဆရာမလည္း ျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းအသိုင္းအဝိုင္းမွာ လူသိမ်ားပါတယ္။ တီခ်ယ္ေမၿငိမ္းလည္း ပါပါတယ္ ဖတ္ၾကည့္ပါဦး စသည္ျဖင့္ သူ႔ ကဗ်ာ ျပၿပီး ေရာင္းရတာလည္း မနည္းပါဘူး။

တီခ်ယ္ေမၿငိမ္းက စာေရးဆရာမ ပံု အျပည့္၊ ေမး႐ိုးေပၚေပၚ လူဟန္သြယ္သြယ္၊ ရင္ဖံုးအက်ႌ ခပ္ပြပြနဲ႔၊ ဘူမိက သူေတြက အေမလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔လည္း အဲဒီ ကထဲက စၿပီး ခင္သြားလိုက္တာ ေက်ာင္းတက္ေနခ်ိန္ တေလွ်ာက္လံုးသာမက ခုထက္ထိလည္း အဆက္အသြယ္ မျပတ္ပါ။ ဆရာတပည့္လိုေရာ၊ သူငယ္ခ်င္းလိုေရာ ေပါင္းျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရမလားပဲ။

စာအုပ္ စုလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြလို ခင္သြားၾကပါတယ္။

***

"ဝိညဥ္ျပာ ..." မွာ စာစီအမွား တခုေတာ့ ပါသြားပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အပိုဒ္ ျဖစ္တဲ့ စိုးစိုး ရဲ႕ ကဗ်ာမွာ စာေၾကာင္းတေၾကာင္း က်န္ခဲ့ၿပီး၊ စာပုဒ္စီတာလည္း မွားသြားပါတယ္။ သူ႔ စာအုပ္ထဲက မူအေဟာင္းကို ေနဝင္းေအာင္က ကူးလိုက္မိတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ပရုဖ္ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ဘယ္လို လြတ္သြားတယ္ မသိပါ။ အေႂကြးဆပ္တဲ့ အေနနဲ႔ အခု တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

သကၠရာဇ္ ၂၀ဝ၀ ရဲ႕ က်န္းမာေရး

ေကာင္းကင္ကို အရင္းတည္
စီးဆင္းသြားေစ
ေရအလ်ဥ္မက္လံုး
ဖုန္းဆိုးျမစ္ အႂကြင္းအက်န္မ်ား
မီးလိုပဲျပဳစား ...။

ကႏၲာရနဲ႔ပင္လယ္
အာဟာရမြတ္သိပ္
အဆိပ္သင့္သက္ျပင္း
ေျဖာင့္ခ်က္စစ္မွန္ရဲ႕လား ...။

ေလညင္းကေလးေတြအတြက္
ျပတင္းတံခါးဖြင့္ထားပါ ...။ ။

ေနဆူးသစ္

အဲဒီတုန္းက အားလံုးက်န္းမာ သကၠရာဇ္ ၂ဝဝဝ မွာ ဆိုတာကလည္း ေခတ္စားေန။ အနာဂတ္မွာ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္ ဆိုတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ကဗ်ာေပါ့။ ခုေတာ့ သကၠရာဇ္ ၂ဝ၁ဝ၊ ကမာၻႀကီးေရာ၊ ျမန္မာျပည္ေရာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာ မက်န္းမာ ၾကေသးပါဘူး။

***

စာအုပ္ထြက္လို႔ ေက်ာင္းမွာ လိုက္ေရာင္းေတာ့ တခ်ိဳ႕ကလည္း အံ့ဩၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ကဗ်ာဆရာပံု မေပါက္တဲ့ အျပင္ ၁ တန္း တုန္းက အတန္းထဲမွာ ျမားပစ္ ခ်န္ပီယံ (၁ တန္း ဆိုတာ ပထမႏွစ္)။ တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ စကၠဴျမားပစ္ၾကတယ္လို႔ ၾကားဖူးေတာ့ ပစ္လိုက္ၾကတာ။ အျခား ေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ ျမားမွာ စာေလးေတြ ေရးၿပီး ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ ရွိသမွ် ဗလာစာအုပ္ ကုန္ေအာင္ ကေလးေတြလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ပစ္ၾကတာပါ။ ဆက္ရွင္ဘီ မွာဆိုေတာ့ မိန္းကေလးက ၁ဝ ေယာက္တည္း၊ ေယာက်ာ္းေလးက ၁၉ဝ။ ဘဲအုပ္ႀကီး ပစ္သမွ် မေဗဒါေတြမွာ အလူးအလဲပါပဲ။

***

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပံုစံကလည္း ဝတၳဳထဲက၊ ႐ုပ္ရွင္ထဲက ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။ ကိုညီ (သရဝဏ္) တေယာက္ကေတာ့ ပါးလ်လ်၊ ခပ္ေဆြးေဆြး ဟန္နဲ႔မို႔ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ အတူဆံုး ပါပဲ။ ပင္းယမွာ ေနတဲ့ ကိုညီက အၿမဲတမ္းလို အက်ႌအျဖဴ နဲ႔ ကခ်င္ပုဆိုး ဝတ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားအားလံုး အက်ႌအျဖဴပဲ ဝတ္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ေဘာင္းဘီ ဝတ္ခဲၾကၿပီး ကခ်င္ပုဆိုး၊ ေယာပုဆိုး ေခတ္စားပါတယ္။ ေဘာင္းဘီ မခြ်တ္တန္း ဝတ္တဲ့သူက လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရပါတယ္။ လြယ္အိတ္ကေတာ့ ေက်ာ္သူ စတိုင္ အထံုးနဲ႔။

မိန္းကေလးေတြ ဝတ္စားပံုကိုေတာ့ ေရႊတိုး (ကြ်န္ေတာ့္ မဒမ္) ကိုပဲ နမူနာ ျပရမွာပဲ။ အာစီတူး မွာတုန္းက ဒူးေခါင္းေအာက္ တဘီတိုတို၊ အက်ႌပြပြ၊ သိုးေမႊးလြယ္အိတ္၊ နားဆြဲႀကီးႀကီးနဲ႔။ မဟာတန္းတက္ေတာ့ အေပ်ာ့သား လံုခ်ည္ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ကို ခပ္ႏြဲ႔ႏြဲ႔ဝတ္တဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

မိန္းကေလးေတြ ဖက္ရွင္ေျပာင္းတယ္ ဆိုတာ အက်ႌ ပြလိုက္ က်ပ္လိုက္၊ လံုခ်ည္ ရွည္လိုက္ တိုလိုက္၊ ဆံပင္ ေကာက္လိုက္ ေျဖာင့္လိုက္ပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းထဲမွာ ဘယ္သူမွ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီတဲ့ ပံုမ်ိဳး မဝတ္ၾကပါဘူး။ အာအိုင္တီကေတာ့ ပိုေတာင္ ေရွးဆန္ပါေသးတယ္။ ၁ တန္း တုန္းက ေဘာင္းဘီရွည္ ဝတ္လာတဲ့ ေက်ာင္းသူကို တန္းလံုးကြ်တ္ ဝိုင္းေနာက္ၾကတာ မွတ္မိပါေသးတယ္။

***

(ဆက္ရန္ ...)

(စကားမစပ္ .. မစုခ်စ္သူ နဲ႔ ဘေက်ာက္ တဂ္ထားတဲ့ ကိုယ့္အႀကိဳက္ ကို ေရးၿပီးသြားၿပီေနာ္။ ေရႊတိုး ဝတ္တာ မွန္သမွ် ကြ်န္ေတာ့္ အႀကိဳက္ပဲ ျဖစ္ေနတာကိုး :P)

Read more...

Feb 9, 2010

ပန္းခ်ီဆရာ အတု

ကြ်န္ေတာ္ ပန္းခ်ီ မဆြဲတတ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ပန္းခ်ီၾကည့္တာေတာ့ ဝါသနာပါတဲ့ အေၾကာင္း ေရးဖူးပါတယ္။

ေမာက္စ္တလံုးနဲ႔ ရြာစဥ္လည္ရင္း ေတြ႔မိတဲ့ ဆိုဒ္ေလးေတြ ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီ ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ဆြဲဟန္ကို တုပၿပီး၊ အလြယ္ဆြဲလို႔ ရေအာင္ လုပ္ထားေပးတာေတြပါ။ ပန္းခ်ီ ဆရာႀကီးဂိုက္ ခဏဖမ္းၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္လို႔ ရတာေပါ့။


Pablo Picasso


Mr. Picasso Head ဆိုတဲ့ ဆိုဒ္ကပါ။ သူက မ်က္လံုး၊ ႏွာေခါင္း တစစီ ေပးထားတာကို၊ တခုစီဆက္၊ အေရာင္ေျပာင္း၊ လွည့္ စသည္ျဖင့္ လုပ္လို႔ ရပါတယ္။ ပီကာဆို စတိုင္ လက္မွတ္လဲ ထိုးလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကာတြန္းနဲ႔ ပိုတူေနပါတယ္။

Jackson Pollock


Jackson Pollock . org ဆိုတဲ့ ဆိုဒ္ကပါ။ ေမာက္စ္သြားရာ ေဆးလိုက္ခ်ေပးတာပါ။ ကလစ္ ႏွိပ္ရင္ အေရာင္ေျပာင္းပါတယ္။ မခက္ပါဘူး။ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေဆာ့လို႔ ရပါတယ္။

Andy Warhol


Pop Art Poster ဆိုဒ္ကပါ။ ဝါးဟိုးလ္ ရဲ႕ မြန္႐ိုးဓာတ္ပံုကို အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ပိုးဇာပံုႏွိပ္ လုပ္ထားတဲ့ ပံု ျမင္ဘူးၾကမွာပါ။ ကိုယ့္ဓာတ္ပံုကိုအဲဒီလို ပံုစံမ်ိဳး ေျပာင္းလို႔ရပါတယ္။ အလင္းအေမွာင္ ျပတ္သားတဲ့ ပံုမ်ိဳး။ ခပ္ေစာင္းေစာင္း ႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုမ်ိဳးဆို ပိုေကာင္းပါတယ္။ ၁ ပံု၊ ၄ ပံုတြဲ၊ ၉ ပံုတြဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္လို႔ရပါတယ္။ ဒါက ကြ်န္ေတာ့္ သားပံုကို ေျပာင္းၾကည့္ထားတာပါ။

ကဲ ... ေဆာ့ၾကည့္ၾကပါဦး။

Read more...

Feb 5, 2010

ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၃)

မိုးေသြး ကြယ္လြန္ေတာ့ ကဗ်ာစာအုပ္က ကြ်န္ေတာ့္ဆီမွာ က်န္ခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အိမ္က သိမ္းထားခ်င္မွာပဲ ဆိုၿပီး ရက္လည္ေန႔မွာ ေပးလိုက္မိသည္။ ထူပူေနခ်ိန္မို႔ ကဗ်ာမ်ားကို မိတၱဴ ကူးထားဖို႔ လံုးလံုး သတိမရလိုက္။ ကဗ်ာစာအုပ္လုပ္ရင္ ထည့္ဖို႔ဆိုၿပီး သူ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေရြးထားသည့္ ၄-၅ ပုဒ္ သာ လက္ထဲမွာ က်န္ခဲ့သည္။

မိုးေသြး ရက္လည္မွာ ေက်ာင္းပိတ္ထားလို႔ သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆံုျဖစ္ၾကသည္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ့္ႏွင့္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ရန္ကုန္သည္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးသာျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္ ဆိုတာကေတာ့ ပိုေတာင္က်ဥ္းေသးသည္။ ဘူမိမွ မႈန္ႀကီး နဲ႔ ေက်ာ္သီဟက မိုးေသြးနဲ႔ တေက်ာင္းထဲ ထြက္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ လူေတာ့ သိပ္မစံု အာအိုင္တီကပဲျဖစ္သည့္ ေကာင္းထက္က အထဲမွာ။ ကိုေနလင္းလည္း အေဆာင္မွာ ဝင္ဖမ္းလို႔ ပါသြားတယ္လို႔ ဘူမိကလူေတြ ေျပာပါတယ္။

အဲဒီညက သူငယ္ခ်င္း အေယာက္ ၁၄-၅ ေယာက္ အုပ္စုလိုက္ႀကီး ေျခဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္သြား ေနမိၾကသည္။ ေက်ာက္ေျမာင္းကေန ပုဇြန္ေထာင္ ပန္းၿခံထဲက အရက္ဆိုင္ ေရာက္ၾကတာ၊ ကန္ေတာ္ႀကီး ကန္ပတ္ တံတားေလးမွာ သြားထိုင္ခဲ့ၾကတာ ကိုေတာ့ မွတ္မိေနပါသည္။

အာအိုင္တီကန္တင္းက အျပန္ တေန႔လည္၊ အက္ဖ္ေဆာင္နားက ကံ့ေကာ္ပင္ရိပ္ ျမက္ခင္းမွာ အိပ္ရင္း မိုးေသြးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ စကားေျပာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း၊ သူ စိတ္ဝင္စားေနသည့္ ဆရာမေလး ေန႔လည္က သူ႔ ရက္လည္ကို လာသည့္ အေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ မိုးအလင္း စကားေျပာျဖစ္ၾကပါသည္။

***

၁၉၉၂ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္မွာ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္တယ္။ ေက်ာင္းမဖြင့္မွီမွာ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္ခ်ထားခဲ့သူ အမ်ားစုကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူ ျပန္တက္ၾကရ ပါတယ္။

ေက်ာင္းေပါင္းစံုကေတာ့ စည္ကားဆဲ အာစီတူး (လိႈင္) ကို ခပ္စိပ္စိပ္နဲ႔ အာစီသရီး (ၾကည့္ျမင္တိုင္) ကို ခပ္က်ဲက်ဲ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးနဲ႔ တူသည့္ အာစီဝမ္း (ဗိုလ္တေထာင္) ကိုေတာ့ တေခါက္ ႏွစ္ေခါက္ပဲ ေရာက္ဖူးတယ္။

အာအိုင္တီ ၁ တန္း ၂ တန္းက ေက်ာင္းသားမ်ား အစဥ္အလာအရ အေရာက္အေပါက္ အမ်ားဆံုးကေတာ့ အာစီတူး ပါပဲ။ အတန္းငယ္မ်ား ေနရသည့္ စဥ့္ကူ၊ ပုပၸါး စသည့္ အေဆာင္မ်ားက သမိုင္းဝင္းထဲမွာ ဆိုေတာ့ အာစီတူးက လမ္းအလြန္သင့္သည္။ ဘုရားပြဲက တဲတန္းရွည္ ဆိုင္တန္းေတြနဲ႔တူသည့္ အေဆာင္ကန္တင္း ကလည္း အာစီတူး ေနာက္ေပါက္ႏွင့္ မေဝးလွ။

အေဆာင္ကန္တင္းက ေရႊၾကယ္မွာ၊ ေတာင္တြင္းႀကီးမွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း၊ မာလာဝင္းမွာ လက္ဖက္ထမင္းေလး၊ ပံုမွန္ေလး စားရင္း၊ ပိုက္ဆံရႊင္ရင္ ကန္သာယာမွာ တ႐ုပ္စာ စားရင္း အာစီတူးကို ကူးလို႔ရတယ္ေလ။ (လက္ဖက္ထမင္း ဦးထုတ္ေဆာင္းဆို ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ အုပ္ေပးေသးတယ္။ ပံုမွန္ ဆိုတာက ထမင္းကို ဟင္းရည္ဆမ္းၿပီး လက္ဖက္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး စသည္ျဖင့္ ပံုေပးတာ။ တပြဲ ၂ က်ပ္လို႔ ထင္တာပဲ။)

ေန႔ေက်ာင္းသားေတြ ကလည္း အတန္းလႊတ္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ တန္းလံုးကြ်တ္ သြားၾကတယ္။ ကားမရရင္ ဟိုင္းလပ္ကားကို ေခါင္မိုး အျပည့္တက္စီးၾကသည္။ အာစီတူးထဲ စာသင္ခန္း အျပင္မွာ ရံုးစုရံုးစု အဖြဲ႔ေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ျမင္ေနၾက မ်က္ႏွာေတြပါပဲ။

***

အဲဒီ ႏွစ္မွာ ကိုေနလင္းတို႔က တဆင့္ သိလာသူ တေယာက္ကေတာ့ စိုးစိုး (ေနဆူးသစ္) ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ တတန္းငယ္သည့္ မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳ ႏွင့္ ပုသိမ္သား။ အေဆာင္ကို စေရာက္ကတည္းက အားလံုးက သူ႔ကို ကဗ်ာဆရာလို႔ သိၾကတယ္ (နဖူးမွာ စာကပ္လာသလား မသိ)။ သူက ကိုျမင့္မိုးေအာင္ စသည့္ ပုသိမ္ဆက္ ကဗ်ာဆရာမ်ားႏွင့္ေရာ အျခား စာေပေလာကသား တခ်ိဳ႕နဲ႔ပါ သိကြ်မ္းသူ။

ဝါသနာပါသူခ်င္း စုမိေတာ့ လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ လုပ္ဖို႔ ျပန္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းမွာ ကဗ်ာ စာအုပ္ ယဥ္ေက်းမႈ အဆက္ျပတ္ေနခ်ိန္။ အသိုင္းအဝိုင္းကလည္း သိပ္မက်ယ္ျပန္႔ေသး။ ဘူမိက လူေတြက သူတို႔ ဆရာမ မေမၿငိမ္း ဆီက ကဗ်ာေတာင္းေပးမယ္ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားတက္သြားသည္။ ေနာက္ နီးစပ္ရာ စုၾကေတာ့ ဖရက္ရာမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ အာစီသရီးက ရဲလြင္ (ဖဲရိုက္ဖက္)၊ အာစီတူးက ထားထားစိုး (ကြ်န္ေတာ့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း) တို႔ဆီက ကဗ်ာတခ်ိဳ႕ရသည္။ နာမည္ရစ ျပဳေနၿပီျဖစ္သည့္ သရဝဏ္ (ျပည္) ကိုေတာ့ စိုးစိုး မွတဆင့္ ဆက္သြယ္မိသည္ထင္သည္။ ေက်ာ္သီဟနဲ႔ ကိုေနလင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘူမိမွ ကဗ်ာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရသည္။

***

ကဗ်ာေတြ အေတာ္ စုမိေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာ ရွာရျပန္တယ္။ ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္လို ဆက္စပ္မိသည္ မသိ ေနဝင္းေအာင္ ႏွင့္ ဆက္မိသြားတယ္။ သူက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တႏွစ္ထဲ အေဆာင္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ၿပီး၊ ကဗ်ာလည္း ေရးေတာ့ သူ႔ကဗ်ာလည္း ထည့္ျဖစ္ပါတယ္။ (ခုေတာ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ပန္းခ်ီဒီဇိုင္းဆရာ ျဖစ္ေနပါၿပီ။) သူ ေနသည့္ သမိုင္းဝင္းထဲက အင္းေလးေဆာင္မွာ စိုးစိုး ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ သြားၿပီး ကဗ်ာေတြ အၿပီးသတ္ေ႐ြး၊ စာအုပ္ ပံုစံခ်ၾကတယ္။

ပထမဆံုး စာအုပ္ဆိုဒ္ ေရြးရတာေပါ့။ ပံုႏွိပ္ စာအုပ္မ်ားက ပံုႏွိပ္စက္မ်ားမွာ သံုးသည့္ ဒီမိုင္းဆိုဇ္ (Quad Demy 45" x 35") ကို အေျခခံသည္။ မဂၢဇင္းဆိုဇ္ ဆိုတာက ဒီမိုင္းကို ၈ ခ်ိဳး ခ်ိဳးထားသည့္ ဆိုဇ္။ ဝတၳဳစာအုပ္ေတြက ၁၆ ခ်ိဳး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က စီစစ္ေရး မတင္ဘဲ ေက်ာင္းထဲမွာသာ ျဖန္႔ခ်ီမယ့္ စာအုပ္ျဖစ္လို႔ ဒီမိုင္းဆိုဇ္ကို အေျခမခံ၊ စာကူးစက္လွည့္မွာ ျဖစ္လို႔ ေလွ်ာက္လႊာ စာရြက္ဆိုဇ္ကို အေျခခံရသည္။ စာရြက္ မပုတ္ခ်င္ရင္ ေလွ်ာက္လႊာကို ေလးေခါက္ ခ်ိဳး႐ံုသာ။ ကဗ်ာေရးလို႔ အဆင္ေျပေအာင္၊ နည္းနည္းလည္း ဆန္းေအာင္ ဆိုၿပီး ေလးေထာင့္ စပ္စပ္ မခ်ိဳးပဲ၊ အရွည္ေလး ခ်ိဳးဖို႔ ေရြးျဖစ္ၾကသည္။

ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ စာကူးစက္ လွည့္ဖို႔ ဖေယာင္းစကၠဴမွာ ေရးရသည္။ ၿပီးမွ ဂတ္စတာနာ လွည့္ခ်င္လွည့္၊ စက္မရွိရင္ ဖေယာင္းစကၠဴေပၚမွာ မွင္ထည့္ၿပီး မီးေခ်ာင္းနဲ႔ လွိမ့္လို႔လည္း ရသည္။ (ကြ်န္ေတာ္တို႔ စာကူးစက္ကို ဂတ္စတာနာ ေခၚၾကတာ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အသံုးမ်ားသည့္ တံဆိပ္ Gestener ကို အစြဲျပဳၿပီး ေခၚတာ ျဖစ္ပါတယ္။)

ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဖေယာင္း မေရးျဖစ္ဘဲ၊ ၿပီးမွ ၾကည့္စီစဥ္မည္ ဆိုၿပီး စာရြက္ေပၚမွာသာ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္အတြက္ စာမ်က္ႏွာဖြဲ႔ၿပီး ေရးတာျဖစ္လို႔ စာရြက္ေပၚမွာ ထိပ္တိုက္ေရးရသည္။ ဒါမွ စာအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အခါ စာရြက္ကို ေခါက္ခ်လိုက္ၿပီး ခ်ဳပ္လို႔ လြယ္သည္။ ေနဝင္းေအာင္ လက္ေရးက တကယ့္ ပန္းခ်ီလက္ေရးဆိုေတာ့ ကဗ်ာစာအုပ္ ေရးလို႔ေကာင္းသည္။ ကဗ်ာသ႐ုပ္ေဖာ္ပံု ကိုလည္း အပုဒ္တိုင္း အတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆြဲေပးသည္။ စာအုပ္ေလး ႐ုပ္လံုးေပၚလာေလ စိတ္လႈပ္ရွားေလပါပဲ။

ဒီဇိုင္း အၿပီးမွာေတာ့ ဒုကၡ စပါၿပီ။ ဆရာမင္းလူ ဝတၳဳေတြမွာ ဖတ္ဖူးသလို ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ဖို႔ နာရီခြ်တ္ၾက၊ လက္စြတ္ခြ်တ္ၾကေတာ့ လုပ္စရာ မလိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၃-၄ ေယာက္ စုလိုက္ေတာ့ ေလာက္ေလာက္ငွငွ ရွိပါသည္။ ျပႆနာက စာအုပ္လွည့္ေပးမယ့္သူ မရွိတာပါ။ ၃၄ လမ္း၊ ၃၅ လမ္း တေလွ်ာက္ ဆိုင္ေပါက္ေစ့ လိုက္ေမးရပါတယ္။ ဆိုင္ ၂ဝ ေက်ာ္ ၃ဝ ေလာက္ ရွိလိမ့္မည္။ အေရးအခင္းေတြ တခုၿပီး တခုျဖစ္ၿပီးခ်ိန္၊ ေက်ာင္းသားေတြ စုထုတ္မည့္ ကဗ်ာစာအုပ္ကို ဘယ္သူမွ မလွည့္ေပးရဲပါ။ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ ဘာမွ မၿငိပါ ဖတ္ၾကည့္ပါ ဆိုေသာ္လည္း စီစစ္ေရး မတင္ရင္ မလုပ္ရဲပါတဲ့။ ပိုက္ဆံပိုေပးမယ္ ဆိုတာေတာင္ ျပႆနာ ျဖစ္လို႔ စက္သိမ္းခံ၊ လူအဖမ္းခံရရင္ မတန္ဘူး ဆိုၿပီး ျငင္းၾကပါတယ္။

***

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ လွည့္ေပးမယ့္ စက္ တခုေတြ႔ပါတယ္။ ပံုမွန္ေဈးရဲ႕ ၂ ဆ ေလာက္ ေတာင္းေပမယ့္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေပးၾကပါတယ္။ သူ လုပ္ေပးတာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီဇိုင္းတြဲထားတဲ့ စာရြက္ေတြကို ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ဖေယာင္းေဖာက္ေပး၊ စာကူးစက္ လွည့္ေပးတာပါ။ အဖံုးကို မွင္အမဲ၊ အတြင္းကို မွင္ျပာလို႔ ေရြးလိုက္ၾကပါတယ္။ အကုန္အက် သက္သာေအာင္ စာအုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့ မအပ္ေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္က စာအုပ္ခ်ဳပ္ေနၾက ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာ ခ်ဳပ္ၾကမယ္။ ျဖတ္တာေတာ့ အိမ္နားတင္ ျဖတ္ေနၾက ဓားစက္ရွိပါတယ္။

စာအုပ္က စုစုေပါင္း ၅ဝဝ (ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ပါ အနည္းဆံုး ၅ဝဝ ကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္)။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘူမိနက္သန္ ဖဲ႐ိုက္တဲ့ ထပ္ခိုးေလးမွာ စိုးစိုးတို႔ ရဲလြင္တို႔ အျပင္ ဝိုင္းသားေတြကိုပါ ေခ်ာဆြဲၿပီး ခ်ဳပ္ၾကပါတယ္။ ခက္ခက္ခဲခဲ မဟုတ္ပါဘူး၊ စာရြက္ေလးေတြ ေခါက္ၿပီး အလယ္က စတပ္ပလာနဲ႔ ခ်ဳပ္တာပါပဲ။ စာအုပ္ေလး ျဖစ္လာေတာ့ ေပ်ာ္တဲ့ အေပ်ာ္ကိုေတာ့ ျပန္မေျပာျပတတ္ပါဘူး။ ေနာက္ သံုးႏွစ္ အၾကာမွာ ရည္းစားရေတာ့ ေပ်ာ္တာထက္ နည္းနည္းပဲ ေလ်ာ့မယ္ ထင္ပါတယ္။

ေျပာဖို႔ေမ့ေနလိုက္တာ၊ စာအုပ္နာမည္က စိုးစိုးေပးတာ - 

ဝိညာဥ္ျပာတို႔ မိုးေကာင္းကင္


စာအုပ္ အဖြင့္မွာ ေရးထားတာက -

ခံစားမႈစစ္မွန္စြာ
အနာဂတ္အလင္းတံခါးကို
ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ
သင္ဟာ -
"ဝိညာဥ္ျပာတို႔ မိုးေကာင္းကင္" ကို
ရရွိပါလိမ့္မယ္ ... ...

(ဆက္ရန္ ..)

Read more...

  © Blogger templates Psi by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP