Jan 25, 2010

ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၂)


ကြ်န္ေတာ္ အာအိုင္တီ စတက္ေတာ့ ၁၉၈၈။ အေမွာင္ကို တြန္းလွန္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾက ...

"မီးဒုတ္ ... မီးဒုတ္ ... ႐ွိဳ႕႐ွိဳ႕" ဆိုသည့္ အထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္က ဖေယာင္းတတိုင္မွ်သာ။ ေရာင္နီကို ျမင္ခဲ့ၾက။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ အေမွာင္၊ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္သည့္ အေမွာင္ေခတ္။

တကၠသိုလ္ဆိုတာ ဘာမွန္း မသိေသးခင္ ေက်ာင္း ၃ ႏွစ္ ပိတ္သြားခဲ့။ ပိေတာက္ေတြလိႈင္ခဲ့၊ ခေမာက္ေတြႏိုင္ခဲ့။ ဒါကုန္ရင္ ဖ်ာပံုျပန္မယ္ ဆိုတဲ့သူေတြကလည္း၊ တႏိုင္ငံလံုး မကုန္ေသးလို႔လားေတာ့ မသိ မျပန္ေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ စာအုပ္ အေဟာင္းတန္းမွာ စာအုပ္ေမႊရင္း စစ္တုရင္ ထိုးရင္း၊ အိမ္ကပ္ရင္ ၿပီးေရာဆိုၿပီး အေမခြင့္ျပဳထားသည့္ ဖဲဝိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ႐ွိဳး႐ိုက္ရင္း။

လူငယ္ဘဝရဲ႕ စြန္႔စားခ်င္စိတ္ကို
ဖဲဝိုင္းမွာသာ ပံုေအာလိုက္ရ
စစ္တုရင္ခံုေပၚမွာ ရဲရင့္လိုက္ရနဲ႔
တစ္   ကိုး   ကင္း   ေန႔ေတြ။

တင္မင္းထက္
(၇၁-၉၃၊ ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း ၂၊ ၁၉၉၃)

၁၉၉၁ မွာ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္၊ အရင္က ဖတ္ဖူး ၾကားဖူးခဲ့တဲ့ "ဘဝမွာ ေရႊေရာင္ေတာက္ပခဲ့တဲ့ ေကာလိပ္ေန႔ရက္မ်ား" နဲ႔ေတာ့ မတူေတာ့ေပ။ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕ရဲ႕ ထိုင္ခံုေနရာေတြ လစ္လပ္၊ ေက်ာင္းသားနံ႔ မနံတဲ့ တစိမ္းတခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေႏြးေအးမွာ ဆံုစည္းရာမွာ ထိုင္ရင္း၊ ေက်ာင္းရဲ႕ ရွားပါးျဖစ္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ားကို စကၠဴျမားနဲ႔ ပစ္ရင္း၊ အာစီတူးကို ဟိုင္းလပ္ကား အမိုးေပၚကေန သက္စြန္႔ဆံဖ်ား သြားၾကရင္း ေပ်ာ္လာပါတယ္။

တသက္တာ ေပါင္းရမယ့္ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ရခဲ့ ... "မိုးေသြး"

ကြ်န္ေတာ့္ထက္ စာဖတ္နာသူ။ ကဗ်ာေတြ ဗလာစာအုပ္နဲ႔ အျပည့္ေရးထားသူ။ လက္ဝဲဆန္တဲ့ စာေရးဆရာ တေယာက္ရဲ႕သား။ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ လုပ္မယ့္သူတဲ့။ ရခိုင္႐ိုးမကိုလည္း ေျခလ်င္ျဖတ္ခ်င္ေသးသတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္း မသိေသးသူ။

***

ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္က သိပၸံ-ဝိဇၨာခြဲသည့္ စနစ္သစ္ ပထမဆံုးႏွစ္၊ ဒီေတာ့ အင္စတီက်ဳ မမွီလိုက္သည့္ မိန္းကေလးမ်ားက အရင္ႏွစ္ေတြလို အီကိုမွာ မစုဘဲ၊ ႐ူပ နဲ႔ ဓာတုမွာ သြားစုေနၾကသည္။ လူစည္ကားသည့္ အဲဒီ အေဆာင္ေတြရဲ႕ အဆံုး အေဆာင္ကန္တင္းဘက္ အထြက္မွာက သူတို႔ မဲဇာလို႔ ေခၚသည့္ ဘူမိေဆာင္။ အစဥ္အဆက္ ေပးထားၾကသည့္ နာမည္ေလးေတြက လွသည္၊ ဘူမိကို မဲဇာ၊ စက္ဝိုင္းပံု သီေရတာျဖစ္သည့္ သခ်ၤာေဆာင္ကို ေမ်ာက္ရြာ၊ မိန္းကေလးေတြ ေက်ာင္းကား ေစာင့္ၾကသည့္ ေက်ာင္းထိပ္က ကုန္းေလ်ာေလးကိုေတာ့ လင္ေမွ်ာ္ကုန္း တဲ့။

မဲဇာမွာက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးသူ မႈန္ႀကီး နဲ႔ တြတ္ပီလို႔ေခၚၾကသည့္ ေက်ာ္သီဟ ရွိသည္။ သူတို႔ ၂ ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုေနလင္း စသည့္ အေဆာင္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ပါ တြဲျဖစ္သည္။ ေမဂ်ာမတူ၊ ဇာတိမတူေပမယ့္ ေက်ာင္းသားခ်င္းမို႔ ရင္းႏွီးခင္မင္လြယ္သည္။

ဘူမိမွာ ဆရာ့ သမီး ခ်ိဳသင္းလည္း ရွိသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္စ သူတို႔ဆီ သြားႏႈတ္ဆက္ေတာ့ စာသင္ေနခ်ိန္။ ေက်ာက္သင္ပုန္းေဘး အတန္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျပတင္းေပါက္ကေန အတန္းထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတြ႔ပါၿပီ။ ခ်ိဳသင္း၊ မိေခ်ာ နဲ႔ ႏိုင္ႏိုင္တို႔ တန္းစီထိုင္ေနၾကတာ မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳ ဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြႏွင့္မို႔ ပစ္တိုင္းေထာင္ေလး ၃ ႐ုပ္ တန္းစီ ေထာင္ထားတာႏွင့္ပင္ တူေနေသးသည္။

***

ကဗ်ာ စေရးျဖစ္သည္။ မိုးေသြးကို ကြ်န္ေတာ့္ ကဗ်ာ ေပးဖတ္ရင္း လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ လုပ္ၾကမယ္လို႔ တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၁ ျပန္ဖြင့္တာက သံုးလသာ၊ ေနာက္ ဒုတိယႏွစ္ အတက္ ၁၉၉၁ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာပဲ ေက်ာင္းေတြ ရက္ရွည္ပိတ္သြား ျပန္သည္။

ေက်ာင္းေတြပိတ္တုန္း မိုးေသြး ဆီကိုေတာ့ တခါတေလ ေရာက္ျဖစ္သည္။ မိုးေသြး အခန္းေလးက ပံုႏွိပ္တိုက္၏ အေပၚထပ္ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ အခန္းေလး။ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိသည္။ အရင္ စာအုပ္ထုတ္ေဝေရး လုပ္စဥ္က သူတို႔တိုက္မွ ထုတ္ခဲ့သည့္ ႏိုင္ဝင္းေဆြ စာအုပ္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ အျခားစာအုပ္ေတြရွိသည္။

မိုးေသြး ကဗ်ာေရးသည့္ မွတ္စုစာအုပ္ကို ငွားလာၿပီး ဖတ္ေနစဥ္မွာပဲ မိုးေသြး ေဆး႐ံုတက္ရသည္ဟု ၾကားသည္။ တပတ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ -

ႏွင္းဆီ ဈာပန

အပိုင္း (က)
ႏွင္းဆီဟာ နာက်င္ေနတယ္။
ႏွင္းဆီဟာ ေၾကကြဲေနတယ္။
ႏွင္းဆီဟာ သတိရေနတယ္။
 

အေရာင္စံု တိမ္ေတြေအာက္မွာ ...
ပန္း႐ိုင္းပြင့္ေတြၾကားမွာ ...
အရည္ေပ်ာ္ ဆီးႏွင္းပြင့္ေတြလို
ေအးစက္တဲ့ညရဲ႕ ရယ္သံလို
႐ိုးသားတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ရဲ႕
သြားရာလမ္းလို
ဓားတလက္ဟာ ရင္ဘတ္ထဲကို
ခပ္နက္နက္ စူးဝင္ခဲ့ၿပီ
႐ိုးသားျခင္းဟာ ...
မင္းတို႔အတြက္ ဆူးတေခ်ာင္းလား ...။

သစၥာတရားဟာ ...
မင္းတို႔အတြက္ အဆိပ္ျဖစ္ေနမလား။
 

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေသြးတစက္နဲ႔ မ်က္ရည္တစ
တန္ဖိုးျခင္း အတူတူပါပဲ
တစံုတရာကို ေသြးထြက္ေစမွ
ရာဇဝတ္မႈ မဟုတ္ပါဘူး။
မ်က္ရည္ က်ေအာင္ လုပ္ရင္လဲ
ရာဇဝတ္မႈပါပဲ။
မ်က္ရည္တစက္ဟာ
ေသြးစက္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေစႏိုင္ရဲ႕။ 

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြနဲ႔
ႏွင္းဆီဟာ တက္ႂကြခဲ့တယ္။
အင္အားသစ္ေတြနဲ႔
ႏွင္းဆီဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္။
ေလာကကို
ျမတ္ႏိုးျခင္း မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ခဲ့တယ္။
စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ႏွင္းဆီ။
ေန႔သစ္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီ။
ရင္ခုန္ျခင္း ႏွင္းဆီ။

အပိုင္း (ခ)
ႏွင္းဆီဟာ နာက်င္ေနတယ္။
ႏွင္းဆီဟာ ေၾကကြဲေနတယ္။
ႏွင္းဆီဟာ သတိရေနတယ္။
ႏွင္း ဆီ ေသ သြား ၿပီ။ ။

မိုးေသြး
(ႏွင္းဆီဈာပန၊ ၁၉၉၁)

၁၉၉၂ ေမ၊ အသက္ ၂၁ ႏွစ္ မွာပဲ မိုးေသြး ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကမာၻေျမမွာ ေနထိုင္သြားတယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသအျဖစ္ ကဗ်ာ တခ်ိဳ႕ ခ်န္ခဲ့ပါတယ္။

***

(ဆက္ရန္ ..)

Read more...

Jan 23, 2010

ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ (၁)

ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆံုစည္းေဝးကြာ


photo: www.cristcyan.cc.cc

ပင္လယ္

ျမစ္ေတြက
ငါ့ဆီက်မွ
ခ်စ္ျခင္းဆံုခြင့္ရသတဲ့ ...။
ငါကေတာ့ ...
အေဖာ္မဲ့ေပါ့။

နီမာရွင္း
(တမိုးထဲေအာက္မွာ၊ ၁၉၉၄)

သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ "ပင္လယ္" ရယ္လို႔ ဖြဲ႔ခဲ့ေပမယ့္ ၁၅ ႏွစ္ ၾကာတဲ့ တေန႔မွာ သူ ျပန္ဖတ္မိေတာ့ သူတို႔တေတြ စီးဆင္းခဲ့ၾက၊ ဆံုစည္းခဲ့ၾက၊ ခြဲခြာခဲ့ၾကရာ၊ ခုခ်ိန္မွာ ပင္လယ္ထက္ပင္ အေဖာ္မဲ့ေနတဲ့ အခ်ည္းႏွီး ကံ့ေကာ္တို႔ကို အထီးတည္း ပြင့္ေနရေသာ ျမကြ်န္းညိဳ တခြင္ကို လြမ္းမိပါေတာ့သည္။

ဟိုးေတာင္ေပၚက ႏွင္းေငြ႔မ်ားကို သယ္ေဆာင္လာသူ၊ သဲမုန္တိုင္းမ်ားႏွင့္သာ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ခဲ့ရသူ၊ မီးေလာင္ေနေသာ ယာခင္းမ်ားၾကားမွ တိတ္တဆိတ္ ျဖတ္သန္းခဲ့သူ၊ ညိဳျပာျပာ လတာျပင္ေျခရင္းက ေဗဒါပန္းမ်ား ပန္ဆင္လာသူ။ သူတို႔အားလံုး တူညီသည့္ အခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ေခတ္က ေရစီးၾကမ္းသည္။

သူတို႔သည္ ပင္လယ္၊ ပင္လယ္သည္ သူတို႔ ... ျဖစ္ခဲ့။

ခုေတာ့ ... ဆံုစည္းေဝးကြာ။

* * *

(စျဖစ္သြားေအာင္ ပို႔စ္တင္ထားလိုက္ေသာ္လည္း သိပ္ေတာ့ ျမန္မယ္ မဟုတ္ပါ။ စကားေျပ မေကာင္းလွတာလည္း တေၾကာင္း၊ ေသသခ်ာခ်ာ ျပန္ဖတ္ ျပန္ျပင္ခ်င္တာလည္း တေၾကာင္းေၾကာင့္၊ တခ်ိဳ႕ အပိုင္းေတြ ၿပီးေပမယ့္ ျပန္ဖတ္ ျပန္ျပင္ေနပါသည္။ တီခ်ယ္ေမၿငိမ္း ရဲ႕ "ျမသီလာအလြမ္းေျပ" ဖတ္ရကတည္းက ေရးခ်င္ေနခဲ့တာ၊ မေကသြယ္ ရဲ႕ "စိန္ပန္းနဲ႔ကံ့ေကာ္ေတြ အတူပြင့္ခဲ့တယ္" အၿပီးမွာေတာ့ ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ ၉၁-၉၅ ကာလက ေက်ာင္းထဲက လက္ေရးကဗ်ာ စာအုပ္ေလးေတြ အေၾကာင္း၊ စာအုပ္ အတူလုပ္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေၾကာင္းကို ေရးမွာပါ။ မွတ္မိသေလာက္ေပါ့။)

Read more...

Jan 21, 2010

Green Memory (11)

အင္းလ်ား

ျမကြ်န္းရဲ႕ အရိပ္ေတြဟာ
တိတ္တိတ္ေလး သိမ္းဆည္းထားေလ
ႏွစ္မ်ားစြာ လိႈင္းထေလပါပဲ

တင္မင္းထက္
၂ဝ၁ဝ

Read more...

Jan 11, 2010

တနဂၤေႏြ

ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြကေတာ့ ခါတိုင္း တနဂၤေႏြေတြနဲ႔ ထပ္တူ မတူတဲ့ တနဂၤေႏြ တရက္ပါပဲ။

ပံုမွန္အားျဖင့္ စေန၊ တနဂၤေႏြ မွာ တပတ္စာ ေဈးဝယ္၊ ၿမိဳ႕ထဲဖက္ထြက္၊ အျပင္မွာ စားတဲ့အခါစား၊ စာၾကည့္တိုက္ သြားတဲ့အခါသြား၊ ထူးထူးျခားျခား မရွိလွပါ။

ေလ်ာ့ေဈးနဲ႔ ဝိတ္ခ်ျခင္း

မေန႔ကေတာ့ တနဂၤေႏြပီပီ အိပ္ရာ ေနာက္က်မွ ထ၊ အိမ္ရွင္မ ေဈးဝယ္တာကို အေဖာ္လိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ကုန္တိုက္ထဲကို အျဖတ္မွာေတာ့ ေလ်ာ့ေဈးတဲ့၊ ေျပးၾကည့္ၾကတာေပါ့။ ရံုးဝတ္တဲ့ ပံုစံ ေဘာင္းဘီ၊ အက်ႌေတြ ဆိုေတာ့ အၿမဲလိုေနတာ မဟုတ္လား။ ေယာက်ာ္းေလး အက်ႌဆိုတာကလည္း ဘယ္မွာ ပံုရိုးသြားတယ္ ရွိမလဲ ေဈးတန္ရင္ ဝယ္ၿပီးသိမ္းထား၊ ဝတ္လက္စေတြ ေဟာင္းသြားရင္ ထုတ္ဝတ္၊ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေရြးေနရင္း စဥ္းစားမိေသး ဒီေရာက္မွ ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား ပံုမွန္ေဈးနဲ႔ ဝယ္ဝတ္ဖူးလဲလို႔၊ မွတ္မိသေလာက္ တခါမွ မရွိေသးပါ။

မိေခ်ာင္းတံဆိပ္ ရွပ္လက္တိုေတြ ၁ဝ နဲ႔ ရတာနဲ႔ နည္းနည္းဝယ္။ အဲဒီေနာက္ စလံုးမွာ ရံုးဝတ္ေလ့ရွိၾကတဲ့ ေရႊျခေသၤ့ ဆိုတဲ့ တံဆိပ္နဲ႔ ေဘာင္းဘီရွည္ေတြကို ၂ ထည္ ၁၅ က်ပ္နဲ႔ ေတြ႔ပါေလေရာ။ တကယ္ကို တန္တဲ့ ေဈးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခါးဆိုဇ္ ၂၉-၃ဝ ပဲ ရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က လက္ရွိ ၃၁ ကို က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း ဝတ္ေနတာ။ စလံုး ေရာက္စကေတာ့ ၂၉ ပါပဲ၊ ခုေတာ့ သားငယ္က "ဗိုက္ထဲမွာ ေခးေခးရွိတယ္" လို႔ အေျပာခံရေလာက္ေအာင္ ဗိုက္ကေလး တလံုးနဲ႔ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ေဘာင္းဘီကလည္း ေဈးကတန္ေန၊ ေတာ္ကလည္း မေတာ္နဲ႔ ဒြိဟျဖစ္ေနရာက၊ ေနာက္ဆံုး ဝိတ္ေလ်ာ့မယ္လို႔ ရဲရဲႀကီး ဆံုးျဖတ္ၿပီး ခါး ၃ဝ ကို ၄ ထည္ ဝယ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဝတ္လက္စ ေဘာင္းဘီ တသုတ္ မေဟာင္းခင္ ဝိတ္ခ်ရင္ခ်၊ မခ်ႏိုင္ရင္ ဝတ္စရာ မရွိေတာ့ပါ။ (ဒီ ဝိတ္ေလ်ာ့နည္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္၊ စမ္းၾကည့္ၾကပါလား။)

ကေလးမ်ားအတြက္ ျမန္မာစာ

ေဈးကျပန္ေတာ့ ေနျမင့္ေနပါၿပီ။ ထမင္းစား၊ ခဏနားၿပီးတာနဲ႔ သမီးကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း လိုက္ပို႔ခ်ိန္ ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႔ကို ျမန္မာစာသင္ဖို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ပို႔ေပးေနတာ အရင္ ၂ ပတ္ ၃ ပတ္ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေက်ာင္းပ်က္ေနတာ ဒီတပတ္ေတာ့ ျပန္ပို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာနဲ႔ သင္ေပးတဲ့သူေတြကေတာ့ မသီတာ အပါအဝင္ လုပ္အားေပး ဆရာမေတြပါ။ အဲဒီအေၾကာင္း သူေရးထားတာ ဒီမွာ ဖတ္ၾကည့္ ႏိုင္ပါတယ္။ LINK

သူတို႔ ျမန္မာစာသင္တန္းမွ သူငယ္တန္းကေန ၄ တန္းထိ သင္ေပးပါတယ္။ ဆရာမေတြက သင္ေပးရံုတင္ မကပါဘူး၊ ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႔ ဖတ္စာစာအုပ္၊ လက္ေရးလွစာအုပ္ အဆင္သင့္။ မုန္႔လည္း ေကြ်းေသး၊ သင္တန္းၿပီးခ်ိန္ ဘုန္းဘုန္းက ဆံုးမစကားေျပာေသး၊ တရားထိုင္ခိုင္းေသး။ ကေလးေတြအတြက္ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ လူႀကီးေတြလည္း တပတ္တခါ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေရာက္ျဖစ္တာေပါ့။

ပန္းခ်ီျပပြဲ

မေန႔ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက အျပန္ ပန္းခ်ီျပပြဲကို ဆက္သြားျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီျပပြဲ ဆိုေပမယ့္ Installation ျဖစ္ၿပီး၊ ဒူးရင္းသီး (Esplanade) မွာ ဇန္နဝါရီ ၇ - ၂၄ အထိပါ။ ပန္းခ်ီထိန္လင္း ရဲ႕ လက္ရာျဖစ္ၿပီး The M1 Singapore Fringe Festival 2010 အစီအစဥ္နဲ႔ပါ။


Photo: www.fridae.com

THE SCALE OF JUSTICE
HTEIN LIN (BURMA)

7 – 24 January 2010
Esplanade - Jendela (Visual Arts Space)
11am – 8.30pm (Mon – Fri)
10am – 8.30pm (Sat & Sun)

ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ပန္းခ်ီထိန္လင္းဟာ ႏိုင္ငံေပါင္း မ်ားစြာမွာ ျပပြဲေပါင္း မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

သူ႔ျပပြဲ အေသးစိတ္ကို ဒီမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။
www.fridae.com
www.singaporefringe.com

ကြ်န္ေတာ့္ သမီးကလည္း ပန္းခ်ီ ဝါသနာပါေတာ့၊ ဒီမွာ ျမန္မာ ပန္းခ်ီဆရာ ျပပြဲရွိတုန္း ျပခ်င္တာနဲ႔ ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့တာပါ။ ဒီပြဲမွာ သူျပထားတာကေတာ့ Installation တခုထဲပါ။

အုတ္ခဲေတြ စီၿပီးကာထားတဲ့ ေလးေထာင့္ပံု ဧရိယာတခု။ အလယ္မွာက တိုင္ေလးတိုင္၊ အမိုးနဲ႔ အေဆာင္ေလး။ အေဆာင္ေလးကို ဦးတည္ေနတဲ့ လမ္းေလးတခုရွိၿပီး၊ လမ္းကေလးက အေဆာင္ကိုလည္း ပတ္ထားတယ္။ လမ္းရဲ႕ ေဘးမွာက အုတ္ခဲနဲ႔ စီၿပီးကာထားတယ္။ အုတ္ခဲစီထားပံုက ေထာင္နံရံေပၚမွာ အုတ္ခဲစီထားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး။ အုတ္စီၿပီး ကာထားတဲ့ အထဲမွာက အေပၚက ပံုမွာျပထားသလို ေလမႈတ္ထားတဲ့ လက္အိတ္ အျဖဴေလးေတြ၊ ေရနစ္ေနတဲ့ သူေတြ လက္ကေလးေတြ ေရထဲက ထိုးထြက္ေနတာနဲ႔ တူသလိုလို။ အလည္က အေဆာင္ေလးရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာလည္း လက္အိတ္အျဖဴေတြ၊ မ်က္ႏွာက်က္မွာက ခ်ိန္ခြင္အႀကီးႀကီး တခု ခ်ိတ္ထားတယ္ (သူ ဘယ္ကေန ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ ခ်ိန္ခြင္ ရွာထားသလဲေတာင္ ေတြးမိေသး၊ ေဈးထဲက သမာဓိ ခ်ိန္ခြင္ထက္ေတာင္ ႀကီးေသးတယ္)။ ခ်ိန္ခြင္ အထက္ မ်က္ႏွာက်က္မွာလည္း ေလမႈတ္ထားတဲ့ လက္အိတ္ေတြ ရွိပါတယ္။ တခုပါပဲ ..။ အဲဒီ တခုကလည္း ေၾကကြဲ ခံျပင္းစရာ။ ခ်ိန္ခြင္ အထက္ကိုေရာက္ေနတဲ့ လက္အိတ္ေတြက အမဲေရာင္ ..။

Read more...

Jan 5, 2010

အိမ္မျပန္


Homesickness by Rene Magritte
အိမ္မျပန္

တခ်ိန္မွာ ေရကိုဆန္ၾကမယ္တဲ့
ပင္လယ္ကို ထြက္ခဲ့ၾက
ေပ်ာ္ပါး မက္မေျပ ေရငန္မွာ
ဆယ္လ္မြန္ေတြ အိမ္ျပန္ခက္ခဲ့ၿပီ။

တင္မင္းထက္
(ဝ၅.ဝ၁.၂ဝ၁ဝ)

Read more...

  © Blogger templates Psi by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP