Aug 28, 2009

ျမား

Photo: vidalia_11 (flickr.com)

ျမား

ခ်စ္ဆိပ္ရည္ သုတ္လူးထားတဲ့
စူးရွတဲ့ျမားကို သိမ္းေလ
ေ႐ႊေတာင္ပံေတြ အနားေပး
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနပါလား
အေဆြ ... ျမားနတ္ေမာင္။

ေျပမေယာင္ ေကြးမေယာင္
ညိဳေမွာင္တဲ့မ်က္ခံုးနဲ႔ ေလးတင္
ညွိဳ႔ငင္တဲ့မ်က္ဝန္း အပစ္
စူးနစ္ခဲ့ရ ႏွစ္ေပါင္းတရာ။

တင္မင္းထက္
၂၈.ဝ၈.ဝ၉

(ခ်စ္ဇနီးသို႔ ...)

Read more...

Aug 26, 2009

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆိုကေရးတီး

 
ဂရိ ေတြးေခၚပညာရွင္ ဆိုကေရးတီး (Socrates) အေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး။  SONATA-CANTATA  မွာ မသီတာ ဆို-က-ေရး-တီး အေၾကာင္းေရးထားတာ ေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ပါရမီကို ႀကံဳရင္ေရးပါ့မယ္၊ ေျပာထားမိပါတယ္။ 

ဆို

ကြ်န္ေတာ့္ အသံဟာ အေမ့အသံကို ၁ဝဝ% အေမြဆက္ခံၿပီး ဘယ္ကီးမွ မ
င္ သီခ်င္းဆိုရင္ စာရြတ္ေနသလား အေမးခံရပါတယ္။ အလယ္အလတ္ သီခ်င္းေတြကို မႀကိဳက္ တခုခု ဆန္းသစ္မွ ႀကိဳက္ပါတယ္။ အသံမေကာင္း၊ အဆိုမပိုင္ေပမယ့္ ခင္ေမာင္တိုး - မြန္းေအာင္ အစ၊ ထူးအိမ္သင္ - ေလးျဖဴ အလယ္၊ ၾကက္ဖ - အရိုး အဆံုး သီခ်င္းေပါင္း မ်ားစြာ အလြတ္ရပါတယ္။ ဆိုရခက္တဲ့ ကိုေစာညိန္း။ ခင္မ္း စတဲ့ သီခ်င္းေတြကို ဟိုေအာ္ ဒီေအာ္ လုပ္တတ္ပါတယ္။

ငယ္ငယ္က အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဖဲစုရိုက္ၾကၿပီဆို
ကြ်န္ေတာ္ ရံႈးေနလို႔ကေတာ့ နားမသက္သာဖူး မွတ္ေပေတာ့။ ကိုေနဝင္း သီခ်င္းဖြင့္ နည္းနည္းပါးပါး လိုက္ဆိုလိုက္ရင္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ စိတ္ညစ္။ လူမရႊင္ေတာ့ ဖဲက် ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။

က


စင္ေၾကာက္တဲ့ သူဆိုေတာ့ တသက္မွာ တခါပဲ စင္ေပၚ တက္ကဖူးပါတယ္။ ၈ တန္းတုန္းက နယ္မွာပါ။ ေက်ာင္းက ၈ တန္း ၄ ေယာက္ပဲ ရွိတဲ့ တြဲ-အလက မွာ။ သီတင္းကြ်တ္မွာ ဆရာကေတာ့ပြဲ နဲ႔ ေက်ာင္းကပြဲ လုပ္ပါတယ္။ ပြဲငတ္တဲ့ ေဒသဆိုေတာ့ ရြာလံုးကြ်တ္ လာအားေပး ၾကမွာပါ။ ေက်ာင္းမွာက လူက နည္းနည္းေလး ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေျပးမရ။ ဖိုးသူေတာ္ ယိမ္းထြက္ရပါေတာ့တယ္။

အဲဒီတုန္းက ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ဆိုေတာ့ မိန္းကေလးလို
တ္ၿပီး ေတးသရုပ္ေဖာ္လိုမ်ိဳး ကခိုင္းဖို႔ ဆရာ / ဆရာမမ်ားက ရက္ရက္စက္စက္ ႀကံၾကပါေသးတယ္။ မွတ္မိေသးတယ္ "ကမ္းစပ္ တို႔ဟာကမ္းစပ္ မင္းဟာ ေရလိႈင္းေလးေပါ့" .. ဆိုတဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ေပါ့။ အက သင္ေပးတဲ့ သူက မူလတန္းျပ လုပ္အားေပး ဆရာမ၊ သူက ေရွ႕က ကျပ၊ ကြ်န္ေတာ္က ႀကိဳးစားၿပီး လိုက္ကေသာ္လည္း၊ ကပံု အခ်ိဳးက်လြန္းေတာ့ သူ႔ကို ေနာက္ပါတယ္ ဆိုၿပီး ဆက္မသင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ၇ တန္းေက်ာင္းသူ တေယာက္က သင္ေပးပါတယ္။ ဒီတခါမွာေတာ့ အက ဆရာမ ထိုင္ငို သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အက ပညာခန္းလည္း ဖိုးသူေတာ္ယိမ္းနဲ႔ပဲ တခန္းရပ္သြားပါတယ္။

ေရး


ဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ ပါရမီ ဆိုတာထက္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ပါရမီပါ။ ကြ်န္ေတာ္ သီခ်င္းမေရးဖူးပါ။ ကဗ်ာတပုဒ္ကိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက သူဆိုမယ္ ဆိုၿပီး (အလကား ရတာလည္း တေၾကာင္း) သံစဥ္ ထည့္ဆိုဖူးပါတယ္။

သူ႔အႀကံကလည္း မေသးပါ။ အလကား ရတဲ့ သီခ်င္း တေခြစာစုၿပီး စီးရီးထုတ္မယ့္ အႀကံပါ။ နီးစပ္ရာ လိုက္ရွာရင္းနဲ႕ တတန္းႀကီးတဲ့ အကိုႀကီး တေယာက္က သီခ်င္းေတြ ဗလာစာအုပ္နဲ႕ တအုပ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ႀကိဳက္တာေလးေတြ ေရြးၿပီး အေခြၾကမ္းသြင္း၊ အဲဒီ အကိုႀကီးကို သြားဖြင့္ျပပါတယ္။ သီခ်င္း တပုဒ္ အေရာက္မွာေတာ့ အကိုႀကီး ထခုန္ပါေတာ့တယ္။ "ဒါ .. ဒါ .. ငါ့ရည္းစားစာ" တဲ့။ စာအုပ္ ေနာက္ဆံုးမွာ ေရးထားတဲ့ ရည္းစားစာကို သီခ်င္းမွတ္လို႔ ဆိုျပစ္လိုက္တာပါ။ သူ႔ အေခြကလည္း ထြက္မလာျဖစ္ေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ့္ ကဗ်ာလည္း ေမာင္စိန္ဝင္း ကဗ်ာေတြလို သီခ်င္းျဖစ္ခြင့္ မႀကံဳလိုက္ပါ။

တီး


တန္း ၿပီးေတာ့မွ ဂစ္တာတီး စသင္ပါတယ္။ ပထမဆံုး တက္ျဖစ္တာက ဆူးေလနားက တိုက္ခန္း အေပၚထပ္မွာ သင္တဲ့ သင္တန္းပါ။ ေနာက္ေတာ့ အလံု ကရင္ၿခံက ကလပ္စစ္ကယ္တီးတဲ့ ဆရာႀကီးဆီမွာ ဆက္သင္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး ဆရာကေတာ့ အရင္က E-Machine မွာ ကီးဘုတ္တီးတဲ့ သူပါ။ ေတာ္မီေက်ာ္ႏိုင္တို႔ ဝိုင္း ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ ဆရာက အမ်ားႀကီး ငယ္ပါတယ္။ ၁၆-၁၇ ေလာက္နဲ႔ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ တီးလာတဲ့ သူပါ။
ငယ္ငယ္က စာလည္းေတာ္၊ ဂီတမွာလည္း ထူးခြ်န္တဲ့ သူပါ။ သူ႔အေဖက အေတာ္အသင့္လည္း ျပည့္စံုတဲ့၊ လူလည္း ေလးစားတဲ့ စာေရးဆရာႀကီး တဦးပါ။ သူ႔ကို ဖ်က္တာကေတာ့ (ထံုးစံအတိုင္း) မူးယစ္ေဆးပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး သူ႔ အသက္ကိုပါ ယူသြားပါတယ္။

ဆရာေတြ နာမည္ကို အတိအက် မေဖာ္ျပ ထားတာက ဆရာ့ေက်းဇူး မသိလို႔ မဟုတ္။ ဆရာေတြ နာမည္ပ်က္မွာ စိုးလို႔ပါ။ ဆရာ ၃ ေယာက္သာ ေျပာင္းသြားတယ္၊ ဂစ္တာကို ေရာင္းေကာ့ဒ္ သီခ်င္းတခ်ိဳ႕ ေခါက္တတ္တာက လြဲရင္၊ ႀကိဳးကို မညွိတတ္လိုက္ပါဘူး။


(ခုလည္း "ေရႊဟသၤာေမာင္ႏွံရယ္ .. ေတာင္ပံယွက္ၿပီ .. လည္ခ်င္းမွီလို႔ .." .. ဆိုတဲ့ ဆည္းဆာ ကို ေအာ္ေနပါတယ္။ တကယ္က အဲဒီ သီခ်င္းကို အစအဆံုး မရပါဘူး။ မရတရ သီခ်င္းက ပိုဆိုလို႔ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။)

Read more...

Aug 19, 2009

Green Memory (6)

ကံ့ေကာ္ေတာ

ရနံ႔ေကာက္သူေတြ မရွိတဲ့
ေနာက္ထပ္ေႏြဦးတခုမွာ
မ်က္ရည္စိုလို႔ ငိုေနၾကစဲလား

တင္မင္းထက္
၂ဝဝ၉

Read more...

ကမ္းေျခ

ကမ္းေျခ

ေရပန္းဆိုတာကို စျမင္ဖူးေတာ့
မွင္သက္ေငးေမာေနမိ
ေရမႈန္စိန္စ လင္းလက္တဲ့
ငယ္ဘဝရဲ႕ ပြဲေတာ္ညတခုမွာ။

ပင္လယ္ကို ေရာက္ခဲ႔တာလား
နယ္ေျမသစ္ မေတြ႔ခဲ႔ေပမယ့္
ငါးမန္းေတြဘာေတြနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႔
ကမ္းေဝးတဲ့ေန႔ေတြ။

လက္ယက္သဲတြင္းေလးေဘးမွာ
ေရၾကည္ေအးျမ
အနည္က်ေအာင္ေစာင့္ၿပီး
သူ႔ကို တိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္။

တင္မင္းထက္
(၂၂.ဝ၇.ဝ၉) 

မေနာ္ရဲ႕ "ကြ်န္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား" မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။

Read more...

Aug 17, 2009

စာအုပ္ေတာမွာ (၆)

စာတိုငညိဳ

စာအုပ္စုတဲ့သူ အမ်ားစုက စာအုပ္ခိုးရင္ ငရဲမႀကီးဘူး ထင္ေနတတ္ၾကတယ္။ ငွားတယ္လို႔ပဲ စိတ္ထဲမွာ ထားၾကတာ၊ ျပန္မေပးတာက တပိုင္းေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဆီက ပါသြားတာက အမ်ားႀကီး ပိုမ်ားပါတယ္။ တမင္ျပန္မေပးတာက မွတ္မွတ္ရရ တအုပ္ပဲ ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဆီက သီခ်င္းစာအုပ္ တထပ္ႀကီးငွားၿပီး ျပန္မေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီကပါ။ သူ႔စာအုပ္ေတြက စိတ္ႀကိဳက္တအုပ္ (ေမွာ္႐ံုေတာ္မွာ ေမာလွၿပီ) ကိုငွား၊ ၿပီးေတာ့ အေပ်ာက္ ရိုက္လိုက္ပါတယ္။

စာအုပ္ မေပ်ာက္ေအာင္ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ စာအုပ္မငွားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ စာအုပ္ေကာင္း တအုပ္ဖတ္ရရင္ ဘယ္သူေတာ့ ႀကိဳက္မယ္ဆိုၿပီး ေပးဖတ္ခ်င္ပါတယ္။ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ေတာင္ သြားေပးလိုက္ေသး။ အဲဒီေတာ့ ေပ်ာက္တာေပါ့။ "ေဘာင္းဘီဝတ္မိုးတိမ္" ဖေယာင္း လက္ေရး စာအုပ္ေလးဆို ကဗ်ာခ်စ္သူ တေယာက္က ငွားသြားတယ္။ "နန္းဟာဗီး" ဆို အဖံုးေလးပဲ က်န္ခဲ့တယ္။

အထိအနာဆံုးက ဆရာေက (ဦးခင္ေဇာ္ ထင္တယ္) စာအုပ္ေတြပါ၊ သူ႔စာအုပ္ေတြမွာ စာေရးဆရာ လက္မွတ္ေတြ ပါပါတယ္။ လူထုဦးလွ၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာမင္းသုဝဏ္ စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီးပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ စာေပျမတ္ႏိုးသူ တစ္ေယာက္က လက္မွတ္ပါတဲ့ စာအုပ္ ၁ဝ အုပ္ေလာက္ကို ေ႐ြးငွားၿပီး ျပန္မေပးေတာ့ပါဘူး။ ငွားတာကလည္း သေဘၤာတက္ရင္ ဖတ္ဖို႔တဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုက "အ" တာပါ။

ကြ်န္ေတာ္ အမ်ားဆံုးလုပ္တာက မဂၢဇင္းေတြထဲက ျဖဳတ္တာပါ။ အသစ္ကိုေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ဝတၳဳ၊ ေဆာင္းပါး ပါရင္၊ လကုန္မွ တခါျပန္ငွားၿပီး ျဖဳတ္ပါတယ္။ ၿဖဲယူတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ စာအုပ္ကို လံုးဝ ျဖဳတ္ပစ္ၿပီး ႀကိဳက္တာယူ၊ ဟန္မပ်က္ ျပန္ခ်ဳပ္ေပးပါတယ္။

Silver Pages

Yellow Pages လိုမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ စီစစ္ေရးမိလို႔ ေငြမွင္သုတ္ ခံရတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြပါ။ စီစစ္ေရး မိရင္ လုပ္ၾကရတာက မ်ိဳးစံု၊ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း နည္းမ်ိဳးစံု သံုးၿပီး ဖတ္တာပဲ။ ၿဖဲထားတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွ လုပ္မရပါ။၊ စာရြက္ ၂ ႐ြက္ကို ပူးၿပီးေကာ္နဲ႔ ကပ္ရင္ စာရြက္ေလးၿဖဲ ေရစိမ္ၿပီး ျပန္ခြာ။ နည္းနည္းပါးပါး ထိလို႔ စကၠဴအပိုင္းနဲ႔ ပိတ္ကပ္ရင္ ေရဆြတ္ၿပီး ပြတ္ထုတ္၊ ေငြမွင္သုတ္ရင္ လက္သည္းဖ်က္ေဆးနဲ႔ ဖ်က္ (ဝယ္ကိုေဆာင္ထားတာ၊ အိမ္မွာ လက္သည္းဆိုးတဲ့သူ မရွိ)။

ခ်ယ္ရီမွာ ပါတဲ့ ေမာင္သစ္ နဲ႔ ေမာင္ေသာ္က ေဆာင္းပါးေတြဆို ၂ ပုဒ္ လံုးလြတ္တဲ့ လက ခပ္ရွားရွား။ တခါတေလၾကေတာ့ ကိုယ္ကသာ ႀကိဳးစားပမ္းစား ခြာရတယ္၊ ဘာမွလည္း မဟုတ္။ စီစစ္ေရးက အေတြးေခါင္ၿပီး ပိတ္ထားတာ။ အဲ .. သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း နာမည္ကို ေငြမွင္သုတ္တဲ့ ေခတ္လည္း ရွိဖူးပါတယ္။

ကာတြန္းဦးေဖသိန္း (ေကာင္းကင္မဂၢဇင္းမွ)
စာအုပ္လိုင္း

စာအုပ္စုရာမွာ တခ်ိဳ႕က စာေရးဆရာ ကို လိုက္စုတယ္။ တခ်ိဳ႕က အမ်ိဳးအစားကို လိုက္စုတယ္။ လူထုဦးလွ စုတဲ့သူ၊ ခရီးသြားေဆာင္းပါး စုတဲ့သူ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ပုဂံတိုက္ထုတ္ စာအုပ္မွန္သမွ် စုတဲ့သူလည္း ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ သူက စာအုပ္ အျပင္အဆင္၊ စာအုပ္ စီစဥ္ပံု နမူနာ ယူခ်င္လို႔ပါ။

သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကေတာ့ ေ႐ႊငါးေမြးနည္းကေန ႏြားေမြးျမဴေရးအထိ၊ ဗူး ဖ႐ံု သခြားကေန စပါးမ်ိဳးစပ္နည္း အထိ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ စာအုပ္စံု စုပါတယ္။ ထူးဆန္းတာက ေျမနီကုန္းမွာေနတဲ့ သူ႔မွာ ဘာပင္ ဘာေကာင္မွ မရွိပါဘူး။ အခုေတာ့ အက္ဖ္အီးစီ ပြဲစားလုပ္ေနတယ္။

စင္ၿဖိဳျခင္း

စာအုပ္စုတဲ့ သူေတြအဖို႔ တစ္ကယ့္ကို စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စာအုပ္စင္ တစ္စင္လံုး ပုတ္ျပတ္ေရာင္းတာကို စင္ၿဖိဳတယ္ ေခၚပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ တစ္အုပ္စီ ေဈးမျဖတ္ေတာ့ပါဘူး၊ စာအုပ္ အဆိုးအေကာင္း အေနအထားကို ၾကည့္ၿပီး တစ္အုပ္ ဘယ္ေလာက္ဆိုၿပီး ပွ်မ္းမွ်ႏႈန္း ျဖတ္ပါတယ္။ တစ္ခါမွေတာ့ လိုက္မသြားဖူး ပါဘူး။ စင္ၿဖိဳၿပီး စာအုပ္ေတြ အပံုလိုက္ ေရာက္လာတာေတာ့ ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ဝယ္ရတဲ့သူလဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။

တခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လဲ စင္မၿဖိဳေပမယ့္၊ အရင္ စုေဆာင္းထားတဲ့ သူေတြရဲ႕ တူ၊ သား စတဲ့ ေနာက္လက္ထက္မွာ နည္းနည္းစီခြဲၿပီး ကုန္ေအာင္ ေရာင္းတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ "ေမာင္ .. .. .. ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္တိုက္" ဆိုတဲ့ တံဆိပ္တံုးနဲ႔ စာအုပ္ေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ တစ္ဆိုင္ထဲက ရတာပါ။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဆံုးသြားတဲ့ သူ႔အေဖ စုထားတာေတြ၊ သားက လာေရာင္းတာတဲ့။ ေနာက္ဆံုးက် စာအုပ္ ဗီဒိုႀကီးပါ ေရာင္းသြားပါတယ္။

(ဆက္ရန္ ...)

ဝန္ခံခ်က္။  ။ ျမန္မာက်ဴးပစ္ဖိုရမ္တြင္ ေရးခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္လည္တည္းျဖတ္ ထားပါသည္။

Read more...

Aug 13, 2009

စာအုပ္ေတာမွာ (၅)

ေဘာ္တယ္ဆိုင္

ေဘာ္တယ္ (Bottle) ဆိုင္ ဆိုတာကေတာ့ "ႏို႔ဆီခြက္ေတြ ဝယ္
၊ ပုလင္းေတြ ဝယ္" ဆိုတဲ့ အထမ္းနဲ႔ အေဟာင္းလိုက္ဝယ္တဲ့ သူေတြဆီက ျပန္ေကာက္တဲ့ ဆိုင္ေလးေတြပါ။ သတင္းစာေဟာင္း ဝယ္သလို၊ စာအုပ္ေဟာင္းကိုလည္း ပိႆာခ်ိန္နဲ႔ ဝယ္တာပါပဲ။ အဲဒီေခတ္က ဘားျပာေတြ ဘားေၾကာင္ေတြ ေခတ္မစားေသးေတာ့ အမ်ားစုက ေဆးလိပ္ ဖင္စီခံ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္ေလးေတြကို ဦးေမာင္နႏၵာတို႔လို လိုက္ၿပီး စာအုပ္ေကာက္တဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေန႔ အလံု၊ ေနာက္ေန႔ ကမာ႐ြတ္ စသည္ျဖင့္ လွည့္ေကာက္တာပါ။ အုပ္ခ်င္းေဈးနဲ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုင္က ပိႆာ ၂ က်ပ္ ဆိုၿပီးေကာက္ထားရင္၊ စာအုပ္သမားက တပိႆာ ၅ က်ပ္ ေလာက္ ေပးၿပီး ျပန္ေကာက္တာပါ။ ေဘာ္တယ္ဆိုင္ကလည္း ေဈးပိုရေတာ့ စာအုပ္သမား ပယ္ခဲ့တာေတြကိုမွ အျခားကို ျပန္ေရာင္းပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လည္း အျခားၿမိဳ႕နယ္က ဆိုင္ေတြ မေရာက္ဖူးေပမယ့္၊ စမ္းေခ်ာင္း၊ ေျမနီကုန္းထဲေတာ့ ႀကံဳရင္ ဝင္ေမႊပါတယ္။ ဦးႏုရဲ႕ "လူေပၚလူေဇာ္ လုပ္နည္း" ေတာင္ ေဘာ္တယ္ဆိုင္က ရဖူးေသး။ (ကြ်န္ေတာ္က တက္က်မ္း ဖတ္ေလ့ မရွိေတာ့ ဆံုးေအာင္ေတာင္ မဖတ္ျဖစ္ပါဘူး၊ ျပန္ေရာင္းလိုက္တယ္။)


ေဘာ္တယ္ဆိုင္က ရရင္ေတာ့ အသက္သာဆံုးေပါ့။ အေဟာင္းဆိုင္မွာ ေရာင္းတဲ့ေဈးကလည္း ေက်ာင္းသား တေယာက္တတ္ႏိုင္တဲ့  ေဈးမ်ိဳးပါ။ ၈၈မွာ ပထမႏွစ္ တက္ေတာ့ တပတ္ မုန္႔ဘိုး ၅
။ တပတ္ကုန္ရင္ စာအုပ္ေကာင္းေကာင္း တအုပ္ ယ္လို႔ရပါတယ္။ ဘုန္းႏိုင္တအုပ္ ၂ -၂၅။ ေဆြလိႈင္ဦးက တစ္က်ပ္ပံုမွာပါ။ ေနာက္ "မေအးပြင့္ ျမင့္ျမင့္စန္း" ရုပ္ရွင္ထြက္လာၿပီး၊ ျပန္ေဟာ့ လာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တစ္အုပ္မွ ဆံုးေအာင္ မဖတ္ဖူးပါ။

ဆိုင္ျပန္

အငွားဆိုင္ေတြက လေက်ာ္ စာအုပ္ေတြ ျပန္ေရာင္းတာကို၊ ဆိုင္ျပန္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေျမနီကုန္းမွာလဲ ၂ ဆိုင္ ၃ ဆိုင္ရွိပါတယ္။ နယ္က အငွားဆိုင္ေတြက တခါျပန္ ဝယ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔က စာအုပ္အေဟာင္း သမားေတြနဲ႔ မတူပဲ၊ စီးပြားေရး သက္သက္မို႔ မရင္းႏွီးပါ။ အဲဒီေခတ္ကလဲ ခုလို စာအုပ္ေဟာင္း စာအုပ္ေကာင္းေတြ ျပန္ထုတ္တာ ေခတ္မစားေသးေတာ့၊ သူတို႔ဆီကလဲ
ယ္စရာ သိပ္မရွိပါ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ တၳဳတို ေပါင္းခ်ဳပ္လိုမ်ိဳး၊ ေပါသြပ္လိုမ်ိဳး ရတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုင္းင္တဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးဆို ေဈးထဲက လူေတြက ေကာက္သြားတာ မ်ားပါတယ္။

စာအုပ္ထဲက ဇာတ္လမ္းေတြ


စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အပို ဇာတ္လမ္းေလးေတြပါ။ တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြမွာ ကဗ်ာ အတိုအစေလးေတြ၊ မွတ္စု အတိုအစေလးေတြ ေရးထားတတ္ပါတယ္။ တခါတေလလည္း စာအုပ္ထဲမွာ ေဈးစာရင္း စာ႐ြက္လိုမ်ိဳး ညႇပ္ပါလာတတ္ပါတယ္။ စိတ္ဝင္စား စရာပါ။


ခုထိ မွတ္မိေနေသးတဲ့ တခုက ပလတ္စတစ္ အိတ္ေလးနဲ႔ ေသခ်ာထည့္ထားတဲ့ ဘာ႐ြက္မွန္း မသိတဲ့ သစ္႐ြက္ေျခာက္ေလး တ႐ြက္ပါ။ သစ္႐ြက္ေပၚမွာ "ခင္" လို႔ ေရးထားတယ္။ လက္ ၂ လံုးေလာက္ စာ႐ြက္ပိုင္းေလးလဲ ပါတယ္။ ေဖာင္တိန္နဲ႔ ေရးထားတဲ့ မိန္းကေလး လက္ေရး ိုင္းိုင္းေလးနဲ႔ "ဒါ...ခင္ေလး ကို ေစာင္းေရးထားတာ ေပါ့ေလ ... မခံႏိုင္ေပါင္" ... တဲ့။ သူတို႔ဇာတ္လမ္း ဘယ္လို အဆံုးသတ္ သြားတယ္ေတာ့ မသိ၊ အဲဒါေလး ၂ ခု ကို ကြ်န္ေတာ္ ၁ ႏွစ္ေလာက္ သိမ္းထား ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ျမန္မာျပည္က ထြက္လာေတာ့မွ ဘယ္မွာ က်န္ေနခဲ့တယ္ မသိ။
 

႐ိုး႐ိုးခ်ဳပ္၊ ခန္႔ခ်ဳပ္

စုတဲ့ စာအုပ္ေတြက အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ တစ္ခ်ိဳ႕က နဂိုအဖံုးနဲ႔၊ တစ္ခ်ိဳ႕က စာအုပ္ အငွားဆိုင္ကလို ေနာက္က ကတ္ထူ ေရွ႕ကဖလင္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ခန္႔ခ်ဳပ္။ အစက Original အဖံုးရဲ႕ တန္ဖိုး၊ ပထမႏွိပ္ျခင္းရဲ႕ တန္ဖိုးကို မသိေသးဘူး။ အဲဒါနဲ႔ အားလံုး ဆင္တူျဖစ္ေအာင္ ဆိုၿပီး။ အကုန္လံုး ခန္႔ခ်ဳပ္ အပ္လိုက္တယ္။ အပ္တာက စာအုပ္အေဟာင္း ေရာင္းတဲ့သူေတြကို ပါပဲ။ အကုန္လံုးေလာက္က စာအုပ္ ခ်ဳပ္တတ္ၾကတယ္။ ဆိုင္လူပါးတဲ့ အခ်ိန္
မွာ ျပင္စရာရွိတဲ့ စာအုပ္ျပင္၊ ခ်ဳပ္စရာရွိတာ ခ်ဳပ္ၾကတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ေနာက္ေတာ့ ခ်ဳပ္တတ္သြားပါတယ္။

ခုနက စကား ျပန္ဆက္ရရင္ - ခန္႔ခ်ဳပ္အပ္ေတာ့ နဂို အဖံုးေကာင္းေနတာ၊ ႏွေျမာစရာႀကီး ေျပာတာကို မရဘူး အတင္းအပ္တာပဲ။ ေနာက္ပိုင္း နဂို အဖံုးတန္ဖိုး သိလာေတာ့၊ မခ်ဳပ္ေတာ့ပါဘူး။ ဆိုင္ေတြမွာ အဖံုးပါတာ ေတြ႔ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ အဖံုးမပါတာနဲ႔ လဲတယ္။ ပုဂံတိုက္ထုတ္ေတြ႔ရင္ အျခားတိုက္ထုတ္တာနဲ႔ ျပန္လဲတယ္။

အငွားဆိုင္ခ်ဳပ္ ကိုေတာ့ သိၾကမွာပါ။ ခန္႔ခ်ဳပ္ဆိုတာက ဒီလိုမ်ိဳး -


 
ကဒ္ထူျပား ၂ ခုကို ေရွ႕ေနာက္ထည့္ၿပီး အေပၚက သားေရတု (သို႔) ျဗဳတ္ပါတဲ့ စကၠဴ တစ္မ်ိဳးနဲ႔ အုပ္လိုက္တာပါ။ ၿပီးေတာ့ ေရခံ (End Paper) စကၠဴနဲ႔ ထိမ္းရပါတယ္။ ပံုထဲမွာ ျပထားတဲ့နည္းက နည္းနည္း ပိုခက္တယ္။ စာအုပ္တန္းမွာ အသံုးမ်ားတာက အေႏွာင့္ကို ပိတ္စ (မ်ားေသာအားျဖင့္ အမဲ) နဲ႔ ကပ္၊ ကဒ္ထူကို ေပၚကို စိမ္းျပာေရာင္ စကၠဴ အေျပာင္နဲ႔ ဖံုးတယ္။ ၿပီးမွ နဂိုအဖံုး ရွိရင္ အေပၚက ထပ္ကပ္။ စာအုပ္ ေဘးသားကို မွင္နီနဲ႔ သုတ္လိုက္ေသးတယ္။ (တကယ္ကေတာ့ ညစ္ပတ္ေနတာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္။)

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စာအုပ္ရဲ႕ နဂို႐ုပ္ မေပ်ာက္ေအာင္ ခ်ဳပ္တတ္လာတယ္။ Original အဖံုးက က်ိဳးေနရင္၊ အေပၚဆံုး အလႊာကို ခြာ (မရရင္ ေရစိမ္ခြာ)။ ၿပီးေတာ့ ကဒ္ထူ တ႐ြက္ကို ေရခံနဲ႔တြဲၿပီး ဖံုးလိုက္တယ္။ အေပၚကမွာ ခုနက ခြာထားတာကို ကပ္လိုက္ရင္၊ မူလ စာအုပ္အတိုင္း ျဖစ္သြားေရာ။ ေဘးသားေတြ မညီရင္၊ သိပ္ညစ္ပတ္ေနရင္ေတာ့ ဓားစက္မွာ သြားျဖတ္လိုက္တယ္။

အဲဒီတုန္းက စာအုပ္ကလဲ သိပ္မရွားေသး၊ စာအုပ္ေရာင္းတဲ့ သူေတြ ဆိုတာကလဲ စီးပြားေရးအျပင္၊ ဝါသနာပါလို႔ လုပ္ၾကတာဆိုေတာ့၊ သိပ္ဂ်ီက်လို႔ ေကာင္းတယ္။ သူတို႔ဆီက ကြ်န္ေတာ္ယ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ သန္႔သန္႔ေလး ရရင္၊ ဆိုင္ေတာင္ တင္မေရာင္းဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ (အလကား မူးတင္းနဲ႔) ျပန္လဲဖို႔ သိမ္းေပးထားတယ္။


ေနာက္သူတို႔လုပ္ေပးတာ တခုက စာအုပ္ျဖဳတ္ေရာင္းတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ရန္ကုန္ဘေဆြ စုေတာ႔၊ တၳဳတိုက စုရခက္ပါတယ္။ ေပါင္းခ်ဳပ္ေတြမွာ ျပန္ျပန္ထပ္လို႔ပါ။ တခ်ိဳ႕အပုဒ္ေတြဆို ေလးငါးအုပ္မွာ ျပန္ပါ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ တၳဳတို ေပါင္းခ်ဳပ္ ၃-၄ အုပ္ကို ျဖဳတ္ ကြ်န္ေတာ္႔မွာ မရွိေသးတာခ်ည္း ေရြးၿပီး ေရာင္းေပးၾကပါတယ္။ တစ္အုပ္စာပဲေပးရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေရြးက်န္တာကိုမွ ဘိုင္းနင္းျပန္ခ်ဳပ္ၿပီး ေရာင္းပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ ေစတနာ ေကာင္းၾကပါတယ္။

ခုေတာ့ သူတို႔လဲ ဘယ္ေတြ ေရာက္ေနၾကၿပီလဲ မသိ ...

(ဆက္ရန္ ...)

ဝန္ခံခ်က္။  ။ ျမန္မာက်ဴးပစ္ဖိုရမ္တြင္ ေရးခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္လည္တည္းျဖတ္ ထားပါသည္။

Read more...

Aug 6, 2009

၂၁

Yue Minjun's Execution
ဆိုဗီယက္ဟာသတပုဒ္ကို
ျဖတ္ညွပ္ကပ္လိုက္ေတာ့
ျမန္မာ့႐ိုးရာဟာသျဖစ္သြားတယ္
မရီရပါဘူး ...။

အာဖရိကေခတ္ေပၚပန္းခ်ီထဲမွာ
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ေတြ႔တယ္
သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာနဲ႔ ...။

ေျမာက္ကိုရီးယားေက်ာင္းသားေလးသာ
ငါ့သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာ ဖတ္ရရင္
မ်က္ရည္က်ရွာမယ္ ...။

ေနာင္လာမယ့္ ၂၁ ႏွစ္မွာ
ဒီသီခ်င္းေတြ ေနာက္တခါျပန္ဖြင့္ရင္
ငါတို႔ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ...။   ။

တင္မင္းထက္
(၆.၈.ဝ၉)

Read more...

Aug 4, 2009

ခုတေလာ ...

 
blog.madrona.com
ေတြးေနမိတာက
?+?= ???? ...
(က်မ္းကိုး - ေအာ္ပီက်ယ္)

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆင္ျခင္မိတာက
IQ တမတ္ဖိုး၊ EQ ၁ဝျပားဖိုး အားကိုးနဲ႔
တက်ပ္ဖိုး အပ်င္းႀကီး၊ ျပင္ဖို႔လည္း စိတ္မကူးမိေသး။

က်န္းမာေရး
ဝိတ္ေလ်ာ့လိုက္ရင္ေကာင္းမွာ ...(ဆို-အဲလက္စ္)

ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြက
ကဗ်ာ တခ်ိဳ႕ ၊ ေဆာင္းပါး နည္းနည္း
ပညာရပ္ဆိုင္ရာက မုန္႔ဖိုးေတာင္းေကာင္းရံု (မွားလို႔) လခထုတ္ေကာင္းရံု။

ေရာက္ေနျဖစ္တာက
အိမ္နဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ (ပင္လယ္နဲ႔ သဲရွိလို႔သာ ကမ္းေျခလို႔ ေခၚလိုက္ရတဲ့) ကမ္းေျခတခု။

ေရးျဖစ္ေနတာက
ကဗ်ာ။ တသက္လံုးမွ ၁ဝ ပုဒ္ေလာက္ ေရးဖူးတာ။ ခုတေလာ ၁ဝ ပုဒ္ ျပည့္ေတာ့မယ္။
ပင္စင္ ယူလို႔ေတာင္ ရၿပီ :P

နားေထာင္ျဖစ္ေနတာက
ေရႊပြင့္လႊာ (ကိုေစာညိန္းသီခ်င္းမ်ား + ေကေဇာ္၏ ကံစီမံရာလေရာင္မ်ား)

ရြတ္ေနမိတဲ့ကဗ်ာက
ေမာင္နႏၵ ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမိုး (အကုန္ေတာ့ ဘယ္အလြတ္ရပါ့မလဲ)

ျဖစ္ခ်င္ေနတာက
လက္ေျဖာင့္ေသာ သိၾကားမင္း (က်မ္းကိုး - ေအာ္ပီက်ယ္)

စားျဖစ္ေနတတ္တာက
စားမွာပဲ စားမွာပဲ ငါ့ကိုလာမတားနဲ႔ ...(ဆို-အဲလက္စ္)

သနားေနမိတာက
အကိုင္းအခက္ေတြကို ကိုက္ျဖတ္ကာ
"မဂၤလာပါ" လို႔ စာလုံးေဖာ္ခံေနရတဲ့
ပ်ိဳး ... ပင္ ... ေတြ ... (တင္မင္းထက္)

လြမ္းေနမိတာက
အေပါင္းအသင္း ၇ ေယာက္ရဲ႕ အၾကား ခင္မင္သူ တရာေက်ာ္နဲ႔
ဘဝမွာ ေရႊေရာင္ေတာက္ပခဲ့တဲ့ ေကာလိပ္ေန႔ရက္မ်ား .. (ခင္ဝမ္း)

ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနမိတာက
လူငယ္ဘဝရဲ့ စြန္႔စားခ်င္စိတ္ကို
ဖဲဝိုင္းမွာသာ ပုံေအာလိုက္ရ၊
စစ္တုရင္ခုံေပၚမွာ ရဲရင့္လိုုက္ရနဲ႔
တစ္ ကိုး ကင္း ေန႔ေတြ။ ။ (တင္မင္းထက္)

ခါးသက္ေနမိတာက
အိပ္မက္ထဲမွာ အိပ္မက္ထပ္မက္ေနရ
တခါတေလေတာ့ ခါးတယ္ ... (တင္မင္းထက္)

တမ္းတေနမိတာက
မိခင္ရဲ႕ ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေျဖနိုင္ၾကမယ့္ အခ်ိန္ ...

ႀကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက
ကိုယ္ေတာ္တာ ကိုယ္အသိဆံုး :P
(ေရႊဥေဒါင္း စကားနဲ႔ဆို ကိုယ့္ေက်ာေတာင္ ကိုယ္ျပန္သပ္လိုက္ခ်င္ေသး)

ႀကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက
ကိုယ္ညံ့တာက အမ်ားႀကီး ပိုမ်ားတာလည္း ကိုယ္အသိဆံုး :(

ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ
မ်က္ႏွာစာအုပ္ (စြဲမွာစိုးလို႔)
ဖဲရိုက္တာက ၃ ႏွစ္၊ ေဘာလံုးမန္ေနဂ်ာလုပ္တာက ၃ ႏွစ္ ၾကာခဲ့တယ္။
အခုလဲ ဖိုရမ္၊ ဘေလာ့ဂ္ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ ေနာက္တမ်ိဳး ထပ္မစြဲခ်င္ေတာ့။

ဆႏၵရွိေနတဲ့ကိစၥ
ျမန္မာမ်ားအတြက္ျမန္မာ နဲ႔ ျမန္မာက်ဴးပစ္မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စုၿပီး
စာသင္ေက်ာင္းေလး တေဆာင္ေဆာက္လွဴၾကရန္။  (Myanmar for Myanmars)

မုန္းတီးေနမိတာက
ေယာင္ထုံးကုိယ္စီနဲ႔
၂ဝ၁ဝလင္ေမွ်ာ္ကုန္းမွာ
ေယာက္်ားရင့္မာၾကီးေတြ
စုရုံးေနတယ္။ ။ (သစ္ေကာင္းအိမ္)

ခ်စ္ေနတာက
ေဟာင္းႏြမ္းမသြားေတာ့မယ့္ အခ်စ္နဲ႔
ေျပာင္းလဲမသြားေတာ့မယ့္ အခ်စ္နဲ႔
မအိုမင္းေတာ့မယ့္ အခ်စ္နဲ႔
ငယ္ငယ္တုန္းကထက္ ပိုခ်စ္မယ္ ... (ဆို-ရာျပည့္)

စိတ္ပ်က္ေနမိတာက
ကြ်န္ေတာ့္ မန္ေနဂ်ာ လက္ေရး။ (ဆရာ-ဆရာမေတြကို ပဲပင္ေပါက္ လက္ေရးနဲ႔
ႏွိပ္စက္ခဲ့သမွ် ဝဋ္လည္တယ္ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါတယ္။)

စြဲလန္းေနမိတာက
ဖိုရမ္၊ ဘေလာ့ဂ္၊ ယူႏိုက္တက္ (ကမာၻတုေလးေတြ)

လိုအပ္ေနတာက
ေငြက ကိုယ့္ေနာက္လိုက္ဖို႔ ေပကတ္ကတ္ လုပ္ေနတုန္းမို႔
ကိုယ္က ေငြေနာက္လိုက္ေနရတုန္း ..

ေတာင္းေနမိတဲ့ဆု
ခ်စ္သူျခင္းေပါင္းရေသာ ကမာၻ၌သာ လူ႔အျဖစ္ကို ကြ်န္ေတာ္ရလို၏။(ေကေဇာ္)

ထပ္ျပန္တလဲလဲေအာ္ဟစ္ေနမိတာက
၃၉ ပင္လယ္ျပင္ ရြက္သေဘၤာ တစီး ဝင္လာတယ္
သူရဲေကာင္းမ်ားက အားပါးတရ ကမာၻသစ္ျမင္ခဲ့ သတင္း
သူတို႔ အရပ္မွာေအာ္ေနၾက သူတို႔ ႏွလံုးသားေလး လိုေနတယ္ ... (ဆို - ခိုင္ထူး)

ဝန္ခံခ်င္တာက
စေရးတုန္းကေတာ့ မေနာ္တဂ္လို႔သာ ေရးရတယ္ ခပ္ပ်င္းပ်င္း။
ေနာက္ေတာ့ သူ႔ေမးခြန္းေတြက စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္း၊
သူမ်ားေတြ ေရးထားၾကတာလည္း ေကာင္းဆိုေတာ့
စိတ္ပါလက္ပါ ေရးလိုက္တာ "စုတုခိုး" ေတာ့ နည္းနည္းမ်ားသြားတယ္။

Read more...

Aug 3, 2009

စာအုပ္ေတာမွာ (၄)

ၾကည္ေအး နဲ႔ ႏိုင္ဝင္းေဆြ

တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္၊ ရန္ကုန္ဘေဆြ ၿပီးေတာ့ ႀကိဳက္သြားတာက ၾကည္ေအး။ အဲဒီတုန္းက ၾကည္ေအး စာအုပ္ေတြ ျပန္မထြက္ေသးပါဘူး။ ဟိုးတုန္းက ထုတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ တမ္းတတတ္သည္၊ ဖုန္းသက္တိုင္တို႔၊ က်မပညာသည္ တို႔က ျပားေျခာက္ဆယ္တန္ စာအုပ္ ပါးပါးေလးေတြ။ ကြ်န္ေတာ္က မဂၢဇင္းထဲပါဖူးရင္၊ မဂၢဇင္းထဲက မူကို ရေအာင္ရွာပါတယ္။ ခုနက ေျပာတဲ့ ၃ အုပ္ အပါအဝင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မဂၢဇင္း ဝတၳဳ႐ွည္။ "ေမာင္၊ ကိုကိုနဲ႔ ျမနႏၵာ" နဲ႔ "ေမတၱာမီးအိမ္" က ၃ လဆက္။


ေမတၱာမီးအိမ္ (ဗဂ်ီေအာင္စိုး)

အဲဒီတုန္းက အႀကိဳက္ဆံုးက အျပင္ကလူ။ "ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ႐ိုးေျဖာင့္ခ်င္သူမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္သက္ သေဘာက်သလိုသာ သူမ်ားကို မထိပါးေစဘဲ ေနခ်င္ပါတယ္။" ဆိုတဲ့ အဖြင့္ စာသားနဲ႔တင္ စြဲခဲ့တာေပါ့။

ေနာက္ ဝတၳဳတိုေတြကို တစ္ပုဒ္ခ်င္း စုရပါတယ္။ အမ်ားစုက ရႈမဝ၊ တခ်ိဳ႕က ေသြးေသာက္၊ ျမဝတီ နဲ႔ ေပဖူးလႊာ။ မဂၢဇင္းေတြက လက္ ၂ လံုး ၃ လံုးထူတာႀကီးေတြ။ ကဗ်ာေတြကိုေတာ႔ လက္ေရးနဲ႔ ကူးရပါတယ္။ ၾကည္ေအးကဗ်ာ ေပါင္းခ်ဳပ္ ကို အားမာန္သစ္ကထြက္ေတာ့ မေက်နပ္ပါ။ ပထမ အခ်က္က အမွား အမ်ားႀကီး ပါပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က ကိုယ္ခက္ခက္ခဲခဲ ရထားတာေလး ေပါသြားလို႔ (အဲဒီတုန္းက စိတ္ပုတ္တ
၊ အခုေရာလို႔ေတာ့ မေမးေၾကး)။

ၾကည္ေအး စုရင္း တစ္သက္တာ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရပါတယ္။ ေျမနီကုန္းေဈးမွာ ကဗ်ာ ထိုင္ကူးေနရင္း သူ႔ဆီမွာလဲ ကူးထားတာေတြ ရွိတယ္ဆိုလို႔၊ သူ႔အိမ္လိုက္ၿပီး ကိုယ့္မရွိတာ အျပန္အလွန္ကူးၾကရင္း၊ ခင္သြားတာပါ။ သူကေနာက္ ဒဂုန္တာရာ၊ ၾကည္ေအးေတြ ျပန္ထုတ္တဲ့ ယြန္းေ႐ႊအိမ္စာေပက ကိုေဇာ္ျမင့္ပါ။ သူ႔စာအုပ္စင္က ကြ်န္ေတာ္႔စင္ထက္ ၃-၄ ဆ ႀကီးပါတယ္။ (ကြ်န္ေတာ္႔မွာ အုပ္ ၅
ဝ ေလာက္ရွိခဲ့ပါတယ္)။

ၾကည္ေအး ႀကိဳက္မွေတာ့ ႏိုင္ဝင္းေဆြလည္း ၿငိၿပီေပါ့။ ထံုးစံအတိုင္း စဖတ္ျဖစ္တာက မဟူရာေမတၲာ။ အဲဒီ စာအုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သတိရမိတာက။ စာ႐ြက္ အၿပဲဖာရင္း မလုပ္တတ္ေသးေတာ႔ စာရြက္ေတြ တြန္႔ကုန္တာ ႏွေျမာလြန္းလို႔ တစ္ညလံုး အိပ္မရတာပါ။ (စာရြက္အၿပဲေတြကို ေရပါးစကၠဴနဲ႔ ဖာပါတယ္။ စုမယ့္ စာအုပ္ဆို တိပ္နဲ႔ မကပ္ပါနဲ႔၊ ၾကာရင္ျပန္ကြာသြားၿပီး၊ စကၠဴလဲ ပ်က္ပါတယ္။)

ႏိုင္ဝင္းေဆြရဲ႕ ေနာက္ပိုင္း ဝတၳဳေတြက လက္ဝဲ အေတြးအေခၚ သိပ္လႊမ္းေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ အႏုပညာက အားေကာင္းလြန္းေတာ့ ဖတ္လို႔ေတာ့ ေကာင္းပါေသးတယ္။ ဘဝစာမ်က္ႏွာမ်ား ဆို ဖတ္ရတာ သိပ္ေမာတာပဲ။ အႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေလးဖြဲ႔သြားတဲ့ ေႏြတည ပါ။ (ရႈမဝ သံုးလဆက္၊ ေနာက္ စာအုပ္ျပန္ထြက္)



ေႏြတည (ပန္းခ်ီ ဘရင္ေလး)


ေ႐ႊမန္းေ႐ွ႔စာအုပ္တန္း၊ ဗိုလ္ဖရက္ဒီ၊ ကဗ်ာဆရာေမာင္နႏၵာ

ကြ်န္ေတာ္အထိုင္က်တဲ႔ ေနာက္တေနရာက ေ႐ႊမန္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၊ ပဒုမၼာကြင္းစပ္က လမ္းေဘး စာအုပ္တန္းပါ။ ဆိုင္ငွားခ မရွိတာရယ္၊ စာအုပ္ကို ဆိုင္မွာ
ၾကာၾကာတင္ ထားရင္ မိုးစို၊ ေနပူနဲ႔ ပ်က္စီးတာရယ္ေၾကာင္႔ သူတို႔က ေျမနီကုန္းေဈးထက္ ပိုေလ်ာ့ေရာင္းပါတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ ေဈးႀကီး စာအုပ္ရရင္ သူတို႔က ေျမနီကုန္းကို သြားသြင္းပါတယ္။ ပန္းဆိုးတန္းက၊ ေျမနီကုန္းက လူေတြလဲ စာအုပ္လာေကာက္ တတ္ပါတယ္။ စာအုပ္ေဟာင္း ျပန္ေရာင္းခ်င္တဲ႔ သူေတြလဲ သူတို႔ဆီ လာေရာင္းတတ္ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ေဈးမတည့္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ ယူထား လိုက္တာမ်ိဳးလဲ ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က သိမ္းဖို႔ဆိုေတာ့ ပိုေပးႏိုင္တာကိုး။

အဲဒီမွာ ဆိုင္ ၄-၅ ဆိုင္ရွိၿပီး လူစံုပါတယ္။ မူးရင္ စာအုပ္ေတြကို ေဘာလံုးလုပ္ကန္တဲ႔ ဒႆနိက ေက်ာင္းသားရွိသလို၊ အလံနီ အလင္းဝင္လဲ ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ တစ္ေနကုန္ စားတည္းခ်ေနတာ၊ ထမင္းစားခ်ိန္က် အိမ္ကို လမ္းေလ်ာက္ျပန္၊ ၿပီးရင္ျပန္လာ။ ဆိုင္ရွင္မရွိရင္ ကြ်န္ေတာ္ ေရာင္းထားလိုက္တာပါပဲ။ ေရႊမန္းရံုေဘးမွာက စမ္းေခ်ာင္းက စာေရးဆရာေတြထိုင္တတ္တဲ့ ဇြန္ လဘက္ရည္ဆိုင္။


စာအုပ္ဆိုင္ အၿမဲလာေနၾက သူေတြနဲ႔လဲ ခင္ေနပါတယ္။ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္က ကိုဖရက္ဒီ (နာမည္ရင္းမဟုတ္)။ တကၠသိုလ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး တက္ေနတဲ့သူပါ။ ေနာက္ သူလည္း စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ ဖြင့္မယ္ဆိုေတာ့ သူ႔အမေတြက စတီး ေလးဆင့္ခ်ိဳင့္ႀကီးနဲ႔ ထမင္းထည့္ေပးၾကပါတယ္။ သူတို႔က ျပည့္စံုေပမယ့္ လမ္းေဘး ေဈးေရာင္းတာကို ရွက္စရာလို႔ မထင္ပါ၊ သူတို႔ေမာင္ အလုပ္ စိတ္ဝင္စားလာတာကို ေက်နပ္ၾကပါတယ္။ တကယ္က သူ႔မွာ ဒီထက္ေလးနက္တဲ့ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္။ တရက္မွာ သူ႔စာအုပ္ခင္းေလးနဲ႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ႀကီး ထားၿပီး ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ သူေတာခို သြားတယ္ဆိုတာ သိၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းၾကမွ သူ အလင္းဝင္လာတာ သတင္းစာမွာ ေတြ႔ပါတယ္။ သူက ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း၊ ဥပဓိေကာင္းေကာင္း နဲ႔ ဆိုေတာ့ ဗိုလ္ဖရက္ဒီ ေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ေနာက္ စိတ္ဝင္စားစရာ တစ္ေယာက္က ေမာင္နႏၵာ ပါ။ ေမာင္နႏၵာ  ဆိုေပမယ့္ အသက္ ၆
ေလာက္၊ ပိန္ပိန္ညိဳညိဳ။ ေဘာ္တယ္ဆိုင္ ပတ္ၿပီး စာအုပ္ေကာက္တဲ့ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အရင္းေလး ရွိရင္ စာအုပ္ေလး စုမိရင္ စာအုပ္ခင္းေလး ခင္းလိုက္။ သူ႔မိန္းမ ေနမေကာင္းရင္ သူ႔စာအုပ္ခင္းကို အခ်င္းခ်င္း တြန္းထိုးေရာင္း လိုက္နဲ႔ပါ။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို စာအုပ္ေကာင္းေတြ ညႊန္တတ္သလို၊ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရွိတဲ့ မႀကိဳက္တႀကိဳက္ စာအုပ္ အမ်ားစုကလည္း သူ႔ဆီက ပါပဲ။ ႀကိဳပြိဳင္႔ေတာင္ ဝယ္ဖူးေသး၊ ဘယ္ေလာက္ဖိုး ဆိုၿပီးေပးထား၊ ေနာက္မွ စာအုပ္နဲ႔ ႏွိမ္ယူတာပါ။ သူ႔ကေလာင္နာမည္က ေမာင္နႏၵာ ဘဲလား၊ ဓားေတာင္ ထဲက နာမည္ကို စြဲၿပီး ေခၚၾကသလားေတာ့ မသိပါ။ နာမည္ရင္းေတာင္ မသိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ကဗ်ာဆရာေမာင္နႏၵာ လို႔ပဲ ေခၚပါတယ္။ စာစီသမား လုပ္ဖူးတယ္ေတာ့ ေျပာပါတယ္။ သူက ဟိုတုန္းက စာေရးဆရာေတြ အေၾကာင္း၊ ရွားပါး စာအုပ္ အေၾကာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ သိပါတယ္။


(ဆက္ရန္ ...)

ဝန္ခံခ်က္။  ။ ျမန္မာက်ဴးပစ္ဖိုရမ္တြင္ ေရးခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္လည္တည္းျဖတ္ ထားပါသည္။

Read more...

Green Memory (5)

ဩဘာလမ္း
 

လက္ခုတ္တီးသံ၊ ရယ္ေမာသံေတြ
သူငယ္ခ်င္းေရ ဆက္သာေလွ်ာက္
ေနာက္ျပန္လွည့္လဲ ဒီခရီး

တင္မင္းထက္
၂၀ဝ၉


(ကဗ်ာကို ျပန္ျပင္ထားပါတယ္ ..
တကယ္ေတာ့ အခုမူက ပထမဆံုး ေရးထားတဲ့မူပါ။)

Read more...

  © Blogger templates Psi by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP