ေသရြာပါမယ့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ဆိုတာ
သိမ္းဝွက္ထားတဲ့ ရတနာေတြ
ရာဇဝတ္မႈ ႀကီးႀကီးမားမား
ဘာတခုမွ မဟုတ္။
အတန္းေဖာ္ေကာင္မေလးကို
နာရီဒိုင္ခြက္ကေနတဆင့္
ခိုးခိုးၾကည့္တာမ်ိဳး။
ယုန္သြားေလးနဲ႔ဆရာမကို
သိၿပီးသားစာေတြ
သြားသြားေမးတာမ်ိဳး။
နမူနာေျပာၾကည့္တာသက္သက္ပါ
၁၆ ႏွစ္သားတုန္းက
တကယ့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြဆို
သူတို႔လည္း ေသခ်ာသိမ္းထားၾကမွာ။
တင္မင္းထက္
၂၀၁၄
နားေထာင္ခ်င္တဲ့ သီခ်င္းကို
ငါတို႔ ဆိုၾကရေအာင္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ငါတို႔ေနာက္တေခါက္ ေမွ်ာ္လင့္ၾက
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ငါတို႔ေနာက္တေခါက္ စိတ္ပ်က္ၾက။
ေကာသလအိပ္မက္ေတြက
လူႀကိဳက္လည္းမမ်ားလွဘဲ
ပြဲေတာ္ရာသီေရာက္တိုင္း
ေနာက္ဆက္တြဲ အိပ္မက္တခု
႐ံုတင္တယ္။
အဲဒီ ပံုစံမက်တဲ့
အိပ္မက္ပန္းအိုးေဟာင္းထဲကို
ကေလးေတြရဲ႕ အိမ္မက္ပင္ေလးေတြ
မစိုက္လိုက္ၾကနဲ႔။
ငါတို႔ ကေလးကဗ်ာေရးရမယ္
အဲဒီကဗ်ာေတြထားဖို႔
စာၾကည့္တိုက္လည္း ေဆာက္ရမယ္
ကဗ်ာဖတ္တတ္ေအာင္လည္း
သင္ေပးရမယ္ေလ။
ဘယ္ကစမလဲဆိုေတာ့
ဒီေနရာက စရမွာပဲ
ဘယ္မွာဆံုးမလဲဆိုေတာ့
မဆံုးေအာင္ ဆက္ၾကရမွာ။
ဖတ္ခ်င္တဲ့ ကဗ်ာမရွိမွေတာ့
ငါတို႔ ေရးရေတာ့မွာေပါ့။
တင္မင္းထက္
၂၀၁၄
တီဗြီထဲမွာ မီးေတြစေလာင္ေတာ့
ေရွ႕ကားရဲ႕အိတ္ေဇာေငြ႕ေတြၾကား
ဘတ္စ္ကားက တိုးဝင္သြားခ်ိန္။
မီးသတ္ကားေတြ ေရာက္လာခန္းက
ေခါင္းေပၚကို စင္က်လာတဲ့
အဲကြန္းေရစက္ေတြနဲ႔ တၿပိဳင္ထဲ။
မီးစြဲေနတဲ့တိုင္လံုးႀကီး လဲက်လာေတာ့
ကိုယ့္ေပၚမ်ား ျပဳတ္က်လာမလားဆိုၿပီး
ေရွ႕ခံုနဲ႔ ကြယ္ထားမိတယ္။
ဘတ္စ္ကားကလည္း ေမာင္းေနဆဲ
တီဗြီထဲမွာ မီးေတြေလာင္ေနဆဲ
ကိုယ့္ထိုင္ခံုမွာကိုယ္ ဇက္ကိုပုထားဆဲ။
တင္မင္းထက္
၂၀၁၄
ေဇာ႐ိုးေရ
မင့္းမ်က္ႏွာဖံုးႀကီးက အိုက္ပါတယ္
ခြ်တ္ထားၿပီးမွ ေအးေဆးေျပာၾကရေအာင္။
တရားတာ မတရားတာထက္
စီးပြားရွာတယ္ဆိုမွေတာ့
ပိုက္ဆံရေအာင္ လုပ္ရတာေပါ့ကြာ။
မင့္းဓားႀကီးလည္း ခ်ထားပါဦး
မေတာ္တဆ ထိရွေနပါ့မယ္
ေရႊေတြေငြေတြ ဆိုတာကလည္း
ဘဏ္မွာပဲထားၾကတာ မဟုတ္လား။
ဪ ဆင္းရဲသားေတြေဝခ်င္တာမ်ား
ဒီေလာက္ မစြန္႔စားစမ္းပါနဲ႔
မင့္းလူေတြ စာရင္းေလးသာေပးခဲ့ပါ
ကိုယ့္မွာ ေဖာင္ေဒးရွင္းႀကီးရွိပါတယ္။
မ်က္ႏွာပန္းလွၿပီး လူခ်စ္မယ့္
ေခါင္းစဥ္လွလွေလးေတြ ရွိရင္လည္း
ႀကံဳတုန္းေပးခဲ့စမ္းပါကြာ
ကိုယ္လည္း အိုင္ဒီယာရတာေပါ့။
တင္မင္းထက္
၂၀၁၄
ထြက္ခြာစ အေဝးေျပးကားကို
ေျပးလိုက္သလိုမ်ိဳး
လျပည့္ၿပီး ေနာက္တေန႔
မနက္ေစာေစာ။
ေက်ာဖက္ကေနလုံးဟာ
တရိပ္ရိပ္တက္လာခဲ့။
လကိုမမွီႏိုင္တာ ေသခ်ာခဲ့လည္း
ေနနဲ႔လြတ္ေအာင္ ဆက္ေျပးခဲ့
ဒါေပမဲ့ ပူတယ္။
ျမစ္မွာဆုံခဲ့ၾကသလို
ပင္လယ္မွာခြဲၾကရဦးမယ္။
တင္မင္းထက္
၂၀၁၄
ႏွစ္ကာလေတြသိပ္ၾကာေတာ့
ဘာကိုမွေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
အသည္းပံုသစ္ရြက္ကသာ
မီးေလာင္ရာတခုလို စြဲထင္ေနခဲ့တယ္။
ခမ္းနားမႈ
ငယ္ဘဝရဲ႕ ခမ္းနားမႈတိုင္လံုးမ်ား။
မွန္ကြဲစမ်ား
မီးသတ္ကားမွန္ကြဲစမ်ား ျပန္႔က်ဲ။
သူငယ္ခ်င္း
မေမ့ေပမယ့္ေပ်ာက္သြားသူ သူငယ္ခ်င္း။
ေျမနီလမ္းေလး
ေတာေျခာက္သံေတြက ေျမနီလမ္းတေလွ်ာက္။
ေလထီးခုန္နည္းမသင္ခဲ့ဘဲ
စာသင္ခန္းေနာက္ေပါက္ကေန ခုန္ခ်ခဲ့တယ္။
အမွတ္သည္းေျခၾကီးသေလာက္
ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္။
တင္မင္းထက္
၂၀၁၄
မိုင္ေတြအေဝးႀကီး
ေျပးလာခဲ့ၿပီးမွ
ပတ္လမ္းမွန္း သိခဲ့ရ။
ရပ္တန္႔ ေငးေမာ
သက္တံ ၂ ထပ္ရဲ႕ အဆံုးက
၂ ဆေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ။
ခုန္တယ္
ဒီေနရာကိုပဲ ျပန္က်တယ္။
တင္မင္းထက္
၂၀၁၄
© Blogger templates Psi by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
