မရီရတဲ့ ကဗ်ာ
မရီရတဲ့ ကဗ်ာ
အျမစ္ကိုထိလို႔မွ မနာတတ္ရင္
အသီးအေၾကာင္း မေျပာၾကေၾကး။
ၾကက္သြန္ေတြနာတတ္သလားဆိုၿပီး
တလႊာခ်င္းခြာၾကည့္မိတယ္
သူတို႔ကေတာ့ ဗလာ
ကိုယ့္မွာသာ မ်က္ရည္ေတြက်လို႔ ...။
တင္မင္းထက္
၁၆.၁၂.ဝ၉
တပ်မတော်သားအပေါင်းသို့
3 years ago
Dec 16, 2009
မရီရတဲ့ ကဗ်ာ
အျမစ္ကိုထိလို႔မွ မနာတတ္ရင္
အသီးအေၾကာင္း မေျပာၾကေၾကး။
ၾကက္သြန္ေတြနာတတ္သလားဆိုၿပီး
တလႊာခ်င္းခြာၾကည့္မိတယ္
သူတို႔ကေတာ့ ဗလာ
ကိုယ့္မွာသာ မ်က္ရည္ေတြက်လို႔ ...။
တင္မင္းထက္
၁၆.၁၂.ဝ၉
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
18 comments:
တကယ္မိုက္တဲ့ အေတြးနဲ႕ ကဗ်ာေလး...
ၾကိဳက္တယ္...
အဲ.. ဒါေပမယ့္ တခုေတာ့ ေတြးမိတယ္...
အိမ္မွာ ၾကက္သြန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ခြာရပံုေပါက္တယ္... လို႕.. း))
ကဗ်ာက လန္းလွခ်ည္လား ။
အန္တီသက္ေ၀ေျပာတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အိမ္ရွင္ထီးလုပ္ေနတာေနမွာ :P
ငိုခ်င္ရက္ လက္တုိ႔ ျဖစ္ခ်ိန္မွာ
တရားခံ ရွာလို႔အေကာင္းဆံုးက ၾကက္သြန္ပဲ :)
ကြက္တိပဲ..
ၾကက္သြန္ေၾကာ္ - ေၾကာ္စားဖုုိ႕
:D
နားလည္ခံစားမိတယ္အစ္ကုိ...
အဲဒီၾကက္သြန္နီေတြကို ၾကက္သြန္နီလို႕ မေတြးမိဘဲ သြားႏႊာမိတာ
အထဲမွာ တစ္ခုခုရွိမယ္လို႕ ထင္မိတာ ကၽြန္ေတာ့္အမွားပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္
ၾကည္သြန္နီ နဲ႕ မ်က္ရည္အေၾကာင္း ပါတဲ့ ရုပ္ရွင္ကား ဒီေန႕ ၾကည့္ေနတာ
Kite Runner" တဲ့
မသက္ေဝ နဲ႔ Craton
၁ဝ ႏွစ္ ၁ဝ ႏွစ္ (၁ဝ ႏွစ္ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ေရးထားတာ) j.k.
တကယ္က ပထမ အပိုဒ္ကို ေရးထားတာ ၃-၄ ရက္ရွိပါၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အျခားတခုရွာရင္းနဲ႔ ဒီပံုေလးကို သြားေတြ႔ေတာ့ စိတ္ကူးရသြားတာနဲ႔ ေရးျဖစ္သြားတာ။ ဒီပံုကို သံုးထားတဲ့ ဆိုဒ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ဘယ္သူ႔ကို ခရစ္ဒစ္ ေပးရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။
ကိုလင္းဒီပ၊ မဂြ်န္မိုး၊ မေက နဲ႔ မသီရိ ေက်းဇူးပါပဲ။
ေၿပာခ်င္ဘူး
ငိုခ်င္လ်က္လက္တို႔
း))
ၾကက္သြန္ေတြနာတတ္သလားဆိုၿပီး
တလႊာခ်င္းခြာၾကည့္မိတယ္
သူတို႔ကေတာ့ ဗလာ
ကိုယ့္မွာသာ မ်က္ရည္ေတြက်လို႔ ...။
ပိုင္တယ္ဗ်ာ....
နင္က ၾကက္သြန္ႏႊာေနမွေတာ႔ ဘယ္သူက ရီရမွာလဲ။ ငိုတဲ႔အထဲမွာ ငါလဲ ပါတယ္။
ကြန္မန္႔ေရးမရဘူး ငထက္ေရ.. နင္႔ကဗ်ာ သိပ္ေကာင္းတယ္။ ငထက္ေရ.. ကိုေက်ာ္၀ဏၰက ၾကိဳက္လို႔ သူ႔ FB မွာ တင္ပါရေစ တဲ႔။
ခ်ိဳသင္း
(ကူးထားလိုက္တယ္ ခ်ိဳသင္းေရ၊ ေျမွာက္ထားတာမို႔ :P
ကြန္မန္႔ ဆက္တင္ ျပန္ျပင္ထားတယ္။ အဆင္ေျပမယ္ထင္ပါရဲ႕)
ဆားပုလင္းေလး နေဘးမွာထားျပီး..အခြံခြာရင္ေတာ့..မ်က္ရည္မက်ဘူးေျပာတာပဲ..
အင္းးး လက္သည္းဆိတ္လို႔မွ လက္ထိပ္မနာတတ္တဲ့သူေတြကို ေပးဖို႔ နာမည္တလံုး ရျပီ.. ၾကက္သြန္နီ..။
ၾကက္သြန္ေတြထဲမွာ ႐ွိတာ အလႊာေတြေလ အစ္ကို။ တလႊာခ်င္း ခြာပစ္ၿပီးမွ အထဲမွာ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူး ဘာျဖစ္လို႔ ေျပာတာလဲ။ ႐ွိတဲ့ဟာကို ခြာထုတ္ပစ္ၿပီးေတာ့မွ ဘာမွ မ႐ွိေတာ့ဘူး ဘာျဖစ္လို႔ ေျပာတာလဲ။
ၿပီးေတာ့ ဘာမွ မ႐ွိေတာ့ဘူးဆုိၿပီး အဲဒီအခြံေတြကို လႊင့္ပစ္လုိက္ရလား။ ဟင္းထဲ ထည့္ခ်က္လိုက္ရလား။ အမႈိက္ျဖစ္သြားလား။ အႏွစ္ျဖစ္သြားလား။
ဒါဆို ေဂၚဖီထုတ္လဲ တူတူေပါ့။
ခြာလိုက္တာနဲ႔ ၾကက္သြန္ျဖဴလို အလံုးလိုက္ ေနကို ေနေပးရမယ္လား။ ငါနဲ႔မတူ ငါ့ရန္သူလား။
ၾကက္သြန္ျဖဴလို ထပ္ခြာမရ ျဖစ္မေနလို႔ သံုးမရေတာ့ဘူးလား။
ေအာ္ကို ေအာ္ေပးေနရမယ္လား။
ကြမ္းယာတို႔ဘာတို႔နဲ႔ ဥပမာေပးဖို႔ ေကာင္းတယ္ အစ္ကို။
"ဒီေလာက္ အံႀကိတ္ၿပီး ဝါးတာေတာင္မွပဲ ေနာက္ဆံုးက် အရည္လဲမရ အဖတ္လဲမရ" ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေစာဒကတက္ဖို႔ နဲနဲ ခက္မယ္ ထင္တယ္။
:))))
အစ္ကို စိတ္မပါရင္ ဒီ comment ကို ျပန္စရာ မလုိပါ။
မေနာ္၊ ကိုေဆာင္းယြန္းလ၊ ခ်ိဳသင္း၊ ဘေက်ာက္၊ တီခ်ယ္ႀကီး၊ မရီတာ ေက်းဇူးပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ က ကြ်န္ေတာ္ ဆရာ့ဆီ လာေလ့ရွိတာကို သတိရတဲ့ မတင္မိုးေအးကိုလည္း ေက်းဇူးပါပဲ။
မရီတာေရ အျခား အေထြအထူးေတာ့ ေျပာစရာမရွိပါ။ ကြ်န္ေတာ္ တစံုတေယာက္ကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ကဗ်ာေရးေလ့ မရွိပါ။ ဒါေၾကာင့္ "ငါ့နဲ႔မတူ ငါ့ရန္သူ" ဆိုတာနဲ႔ အဲဒီ ကဗ်ာနဲ႔ မသက္ဆိုင္ပါ။
ၾကက္သြန္-ေဂၚဖီ-ကြမ္းယာကိုေတာ့ အျငင္းမပြားခ်င္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ ၾကက္သြန္ဟာ ကဗ်ာထဲက ၾကက္သြန္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြမ္းယာနမိတ္ပံုကို အႀကံေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြမ္းယာ ကဗ်ာေတာ့ ေရးျဖစ္မယ္ မထင္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ကို မထိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြမ္းယာကို ေရးမယ္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ ကာရံလွမွ လိုက္မယ္ ထင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကာရံ အဲဒီေလာက္ မႏိုင္ပါ။
ကဗ်ာကေတာ႔ ေကာင္းတယ္ .... ကဗ်ာနဲ႕႔ေ၀းတဲ႔ ကြ်န္မေတာင္ ၾကိဳက္ပါတယ္ ...
ဒါေပမဲ႔ အေပၚကလူေတြ ေၿပာတာမွားတယ္ ... သူက ၾကက္ဥေတြၾကီးမၾကီး ေရြးရတာ ... း)
က်မ ဘေလာ့ဂ္လည္လို႔ အဲဒီ ဘေလာဂ့္ဂါရဲ႕ ေရးၿပီးသမွ်ေတြထဲမွာ ကဗ်ာပါခဲ့ရင္ အဲဒီ့ ကဗ်ာအပိုင္းကို အရင္ ေ႐ြးဖတ္တတ္တယ္...။ အဲသလို ကဗ်ာက က်မ အေပၚ လႊမ္းမိုးတယ္...။
အၿမဲလာဖတ္ခ်င္လို႔ လင့္ယူသြားပါတယ္႐ွင္...။ ဒီကဗ်ာေလးက လူသားဆန္တယ္...။
ကိုတင္မင္းထက္ ကဗ်ာေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္ အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေပါ့ဗ်ာ။
အစ္ကိုကဗ်ာေတြ ထဲမွာ ဒီကဗ်ာကို အေတာ္ေလးကို ၾကိဳက္တယ္ ။ အခု ျပန္ဖတ္တယ္ ျပန္ရြတ္ၾကည့္တယ္ ၾကိဳက္ေနတုန္း ခံစားတတ္တုန္း ။
ၾကက္သြန္နီေတြ မ်ားတယ္ဗ်ာ...။
Post a Comment