စာအုပ္ေတာမွာ (၂)

စိုင္းဝိလု

အတန္းတက္လို႔ ဖတ္စာစာအုပ္ေတြ ရၿပီဆိုတာနဲ႔ ျမန္မာစာ စကားေျပ၊ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို ၃-၄ ရက္နဲ႔ ကုန္ေအာင္ ဖတ္လိုက္တာပဲ။ အိမ္က စာအုပ္ေတြအျပင္ စမ္းေခ်ာင္းထဲက စာအုပ္အငွားဆိုင္ တဆိုင္မွာ စာအုပ္ေကာင္း (အထူးသျဖင္႔ ဘာသာျပန္) အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေတာ့ ငွားဖတ္ရပါတယ္။

အလယ္တန္းေက်ာင္းသား အ႐ြယ္နဲ႔ ဆိုရင္ စာႀကီးေပႀကီးလို႔ ေျပာလို႔ရမယ့္ စာအုပ္ေတြပဲ ဖတ္တာလား ဆိုေတာ့၊ မဟုတ္ပါဘူး။ သိုင္းဝတၳဳကိုလည္း အေသအေၾက ဖတ္ခဲ့တာေပါ့။ အီၾကာေကြး စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ စိုင္းဝိလု ေပါ့။ (သူ႔ဟာသ တစ္ပုဒ္မွာ သူက တရုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆံုပါတယ္။ သူက စာေရးဆရာပါဆိုေတာ့ ဝ လဲ စာေရးဆရာပဲ။ ဘာေတြေရးလဲဆိုေတာ့ စိုင္းဝိလု တဲ့။ ဒီကေလာင္နာမည္ မၾကားဖူးပါဘူးနဲ႔ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သိုင္းဝတၳဳေရးတဲ့ တရုတ္ႀကီးျဖစ္ေနတာကိုး။)

၅တန္းေလာက္ကေန  ၈ တန္းအထိ သိုင္းဝတၳဳ ေတာ္ေတာ္ဖတ္ပါတယ္။ ၈ တုန္းက နယ္မွာပါ။ စာၾကည့္တိုက္ေလးတစ္ခု ရွိၿပီး၊ ရန္ကုန္ရံုးက စာအုပ္ဆိုင္က်ေတြ ဝယ္ပို႔ေပးပါတယ္။ မဂၢဇင္းေတြက လြဲရင္ က်န္တာ အေပ်ာ္ဖတ္ ရွဲဒိုးေတြနဲ႔၊ သိုင္းေတြပါပဲ။ အဲဒီမွာ သိုင္းကိုစြဲေတာ့တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္က စာၾကည့္တိုက္မွာလဲ ကူလုပ္ေတာ့၊ စာအုပ္သစ္ေရာက္ရင္ သိုင္းဝတၳဳေတြကို ဆာလာအိတ္နဲ႔ ထည့္ၿပီး အိမ္သယ္သြား။ မနက္ ၆ နာရီကေန မီးျဖတ္ခ်ိန္ ည ၁၀ နာရီထိဖတ္ပါတယ္။ အုပ္တြဲမ်ားေလ ႀကိဳက္ေလ၊ တစ္ေန႔ ၁၀ အုပ္ေလာက္ ၿပီးပါတယ္။ ဆရာတင္မိုး ရဲ႕ "၁၆ ႏွစ္သားနဲ႔စကားေျပာျခင္း" ကဗ်ာ ထဲကလို ဆိုရင္ "သား သိုင္းသမားေတြနဲ႔ေနမယ္" .. ေပါ့။

ပိုးမင္းသား

 
ေျမနီကုန္းညေဈး

၉ တန္း မွာ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ ၉ တန္းေႏြမွာ အေဖနဲ႔ အေမက ေျမနီကုန္းညေဈးကို ေခၚသြားပါတယ္။ ႀကိဳက္တာ ကိုယ့္မုန္႔ဖိုးနဲ႔ ကိုယ္ဝယ္ဖတ္ ဆိုၿပီး စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ေတြ လိုက္ျပပါတယ္။

တခု ကံေကာင္းတာက ကြ်န္ေတာ့္ တသက္မွာ စာအုပ္ငွားလို႔၊ စာအုပ္ဝယ္လို႔ အေျပာမခံရပါ။ အေဖက ဝန္ထမ္း မရွိမရွားပါ။ သူတို႔ ေခတ္က စာအုပ္ဝယ္ဖတ္တဲ့ ေခတ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ စာအုပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အေမြက်န္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငယ္ငယ္က စာေမးပြဲ မွာ အဆင့္ဘယ္ေလာက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ ဆိုၿပီး ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြမေပးပါ၊ စာရင္းမွတ္ထားၿပီး တခုခု ဝယ္ခ်င္မွ ထုတ္ေပးပါတယ္။ ၉ တန္း ၁၀ တန္း ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ညီက ၿပိဳင္ဘီးဝယ္စီးလိုက္ၿပီး၊ ကြ်န္ေတာ္က အကုန္ စာအုပ္ဝယ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက ေျမနီကုန္းညေဈးက သစ္တိုင္ သြပ္မိုး ဆိုင္တန္းရွည္ေတြပါ။ အခု ဒဂံုစင္တာ ေနရာမွာေပါ့။ ေလဟာျပင္ေဈး ပံုစံ၊ တစ္တန္းနဲ႔ တစ္တန္းၾကားမွာ အမိုးမရွိပါ။ စားေသာက္ဆိုင္တန္းကလည္း နာမည္ႀကီးပါတယ္၊  မူးဘဲေတြ အၾကိဳက္ အရက္နဲ႔ တြဲေရာင္းတဲ႔ တရုပ္ေခါက္ဆြဲဆိုင္ေတြ။

စာအုပ္အေဟာင္းတန္းက ဘယ္ဘက္နားက်က် ရံုတန္းပါ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ၂ တန္းအျပည့္ရွိပါတယ္။ အဲဒီအတန္းေတြနဲ႔ ေက်ာခ်င္းကပ္ အတန္းေတြမွာလည္း ဆိုင္နည္းနည္း ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီေန႔က တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ ရဲ႕ "မိုးညအိပ္မက္ျမဴ" ဝယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဖက္ အတြင္းအစြန္ဆံုး ကိုၾကည္ေဆြ ဆိုင္ကပါ။ ေနာက္ပိုင္း ကြ်န္ေတာ့္ အဓိက ေဖာက္သည္ဆိုင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။

စာအုပ္ေဟာင္း သမားေတြက အမ်ားအားျဖင့္ ကိုယ္တိုင္လဲ စာဖတ္တဲ့သူေတြဆိုေတာ့ တျခားကုန္ေရာင္းတဲ့ သူေတြနဲ႔ မတူပါ။ အျမတ္ရရင္ၿပီးေရာ မေရာင္းပါ။ သူစိမ္းဆို အျမတ္မ်ားမ်ား တင္ေကာင္းတင္ေပမယ္႔ (ဝမ္းေရးကိုး) ေဖာက္သည္ျဖစ္သြားရင္ ေဈးသိပ္မွန္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ငယ္လဲငယ္ေသးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ညႇာၾကပါတယ္။ ဘယ္စာအုပ္ ဖတ္ၾကည့္ဆိုတာမ်ိဳး ညႊန္းၾကသလို၊ တစ္ခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ဝယ္ခ်င္တာေတာင္ "ဒါသိမ္းရမယ့္ စာအုပ္မဟုတ္ဘူး၊ ဖတ္ခ်င္ယူဖတ္" ဆိုတာမ်ိဳးေျပာပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ တစ္ေဈးလံုး ႀကိဳက္တဲ့ဆိုင္က ႀကိဳက္တာယူဖတ္လို႔ ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း  အားနာတတ္ေတာ့ ႏွစ္ေပါက္ေလာက္ပဲ ငွားတာပါ။

(ဆက္ရန္ ...)

ဝန္ခံခ်က္။  ။ ျမန္မာက်ဴးပစ္ဖိုရမ္တြင္ ေရးခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္လည္တည္းျဖတ္ ထားပါသည္။